In navolging van de prachtserie ‘Nederland van bovenaf bekeken’ brengt Design You Trust nu een serie waarin vanaf diezelfde hoogte de rest van de wereld wordt bekeken. En wat je dan ziet, riekt hier en daar naar Photoshop, maar is in alle gevallen een lust voor het oog.
Op 15, 16 óf 17 maart mogen we weer naar het stembureau om voor de komende jaren te bepalen door welke politieke partij wij onszelf vertegenwoordigd willen zien in de Tweede Kamer. En natuurlijk hebben we dan alle partijprogramma′s doorgeplozen om onze keuze daarvoor te bepalen.
In de ideale wereld gaat het zo, maar de campagneteams die zich nu al aan het warmdraaien zijn, kijken deze dagen natuurlijk vooral naar Amerika om te zien hoe het richting Election Day natuurlijk helemaal niet om inhoud, maar alleen nog maar om beeldvorming draait. En daarin worden grenzen almaar verder verlegd.
Een campagnefilm die tijdens een rally op het vliegveld van Lansing, Michigan werd afgespeeld voor wachtende Trump-aanhangers zorgt voor opschudding in de VS, waar ze toch wel wat gewend zijn. Onder de wachtenden bevond zich ook Forbes-verslaggever Andrew Solender die de opzwepende campagnefilm kort voor de aankomst van de president op zijn telefoon vastlegde en op Twitter deelde.
“Dit is het meest dystopische dat ik ooit heb gezien”, reageert iemand. Anderen zien in de huiveringwekkende beelden zelfs een vergelijking met het totalitaire regime van George Orwell 1984. Die vergelijking lijkt nauwelijks overdreven.
Het buitenland kijkt met stijgende verbazing naar Nederland, koploper in Europa als het gaat om de explosieve verspreiding van het coronavirus. ‘Het lijkt wel, of jullie het niet willen begrijpen’.
De Belgische emeritus-hoogleraar Marie-Therese Claes ziet onze mondkapjesdiscussie met verbazing aan, net als de communicatie vanuit de overheid. ,,Het lijkt wel of sommige Nederlanders niet goed begrijpen waarom afstand houden nodig is. Alsof het alleen henzelf beschermt, en niet de ander. Ik vind dat heel vreemd. Hebben ze geen vertrouwen in de maatregelen van de overheid of snappen ze het gewoon niet?”
Talkshowtafels
,,Hier discussiëren we maar door. Ik denk dat we het draagvlak voor het coronabeleid in Nederland daardoor echt kapot kunnen praten”, stelt Andreas Voss, hoogleraar infectiepreventie, in een interview met het Algemeen Dagblad. In Nederland raken op dit moment in verhouding zeven tot acht keer meer mensen besmet met corona dan bij de oosterburen.
Voss wijst op het in Nederland ‘veel extremer gevoerde’ maatschappelijke debat, waarbij iedereen aan talkshowtafels en zelfs bij het kabinet zijn of haar zegje mag doen over het coronabeleid. ,,Dat helpt in mijn ogen niet om draagvlak te creëren”, vindt Voss, die ook lid is van het Outbreak Management Team, het officiële wetenschappelijke adviesorgaan van de overheid.
′Bewegende beelden van pakweg 100 jaar geleden bestaan er wel, maar zijn steevast zwart-wit. Onze ogen zijn daar niet zo aan gewend. Voeg je kleuren aan het origineel toe, dan komt het verleden ineens een stuk dichterbij.
Dat is precies van de Rick van ‘Ricks Film Restauration’ deed met een film die in 1929 werd gemaakt in Den Haag. Hij gebruikte speciale software om de matige beeldkwaliteit sterk te verbeteren. Ook is de film ingekleurd. Voor de kenners: met DeOldify AI.
Geluid zat er in de originele film natuurlijk ook niet onder. In zijn enthousiasme heeft Rick er dus ook nog audio aan toegevoegd en dat is een beetje jammer. De muziek gaat weliswaar over Den Haag, maar past totaal niet bij de beelden. Ik heb de film op dit punt wat aangepast, maar ook die anonieme muzak kun je natuurlijk ook nog gewoon uitzetten.
Maar ere wie ere toekomst. De originele versie van de maker met muziek van Radio West-legende Elibert Maathuis en de twee Conny′s is hier te bekijken.
Wil je meer werk van Rick bekijken, bezoek dan vooral zijn YouTube kanaal.
Op het Malieveld staan tot 11 oktober even geen trekkers van boze boeren, maar zeker honderd attracties, waarmee Den Haag de grootste kermis van dit coronajaar binnen de gemeentegrenzen heeft staan. Dan is 1,5 meter afstand natuurlijk geen sinecure. Gewapend met een mondkapje én camera struinde ik er gisteravond even rond.
De tijden om in een grijze plissérok en steunkousen achter de geraniums te gaan zitten, is zó 1950. Britt Kanja en Günther Krabbenhöft gaan ondanks hun ‘bejaarde’ leeftijd door het leven als dé mode-iconen van Berlijn. Het paar is een schoolvoorbeeld van klasse en stijl en bewijzen op kleurrijke wijze dat leeftijd tegenwoordig echt niet meer is dan een getal.
Fotograaf Joanna Toto werd enorm blij van het koppel. “Ze hebben het idee uitgewist dat mensen onzichtbaar worden naarmate ze ouder worden… Ik voelde me meteen beter na het spotten en vastleggen van hen, het was ineens oké om trots op je leeftijd te zijn, wat het ook moge zijn“, bekent ze in dit artikel.
Hier meer foto′s van Britt en Günther:
This Elderly German Couple Steals The Show Every Time They Go Out
Ik ben sinds dit weekend fan van SLip, een mij onbekende Fransman die sinds 1998 redelijk onsuccesvol actief is in de muziekwereld, maar daarentegen opzien baart – althans bij mij – als ‘collagekunstenaar’.
‘Zijn werk is geïnspireerd door pop-art, Sovjet-minimalisme en primaire kleuren’, lees ik in een artikel waarbij snel mijn aandacht verslapt:
Hij gebruikt diepte in zijn voordeel om surrealistische, buitenaardse landschappen.
DESIGN YOU TRUST
Het werk van SLip wordt sterk beïnvloed door de retro- futuristische kunstbeweging van de jaren 1930 en ook …….
De zomer van 2020 is niet helemaal geworden wat je ervan had verwacht, maar wat let je om vast plannen te maken voor volgend jaar? Voorpret is immers de helft van het vertier. En voor dat vertier hoef je echt niet naar de andere kant van de wereld. In Europa is genoeg moois te vinden. Wat dacht je van deze tien stranden?
Ik heb die tekst niet verzonnen.
Hij komt van Welingelichte Kringen.
En begint wrang genoeg met dít ‘mooiste strand van Europa’:
Ik prijs me gelukkig dat ik – toen het nog kon – een aantal van deze droomstranden heb bezocht. Genoeg van deze stranden om de uitslag te betwisten. Ik vind dat het op nr. 5 gesitueerde strand van San Sebastian bijvoorbeeld een hogere positie verdient.
Maar laat ik de rangorde niet betwisten met eigen foto’s, bijvoorbeeld van stranden op IJsland. Dit jaar geniet ik door bekende omstandigheden oprecht en intens van het strand voor m′n eigen deur. Tegen de tijd dat iedereen ondanks het fraaie zomerweer het strand verlaat (omdat er nou eenmaal om zes uur gegeten dient te worden) blijf je ook nog eens helemaal alleen achter met de meeuwen. Ik zeg: nummer 1!
Bij één van de vele gelegenheden pakte ik mijn telefoon en zette de beelden later die avond op Vimeo. ‘My secret place’ is misschien wel de saaiste film die ooit op dit videoplatform werd gepubliceerd. Een prestatie van formaat.
Gemaakt met behulp van WordPress & Ontwerp Anders Norén