NasNico

Hier binnenkort meer foto’s van de nog altijd niet voorbije lange, hete zomer – zoals deze hiernaast. Met ook verwijzingen naar wat ik recent las in het onvolprezen HUMO. Dat prachtblad herinnerde me in een dwingend artikel aan de beste CD’s met ‘afleggertjes’. De tekst bij ‘The Masterplan’ van Oasis trok het meest: 

‘The Masterplan’ is een plaat vol B-kantjes die bewijst hoe ontzettend goed en productief de songsmid Noel Gallagher destijds wel niet was. Want: welke groep kan het zich veroorloven zoveel fraais tot tweede vioool te degraderen? Meesterwerkjes als ‘Acquiesce’ (met wisselzang tussen de broertjes), ‘Half the world away’ of de titeltrack waren voor elke andere britpopgroep career defining hits geweest, maar Oasis bleef er uiterlijk onbewogen bij. Wij noemen dat klasse. En rock-n-roll. Een cocktail  waar we altijd voor te porren zijn.

Columnist, rapper en ex-docent Massih Hutak hield bij De Nieuws BV een gloedvol betoog over Broederliefde, de Rotterdamse hiphop-formatie die nu al 13 weken op nummer 1 staat met hun Nederlandstalige album HWPO II (Hard Work Pays Off 2). Daarmee hebben ze het record van Frans Bauer verbroken. Hij stond ooit 12 weken bovenaan in de Nederlandse hitparade met zijn ‘Ons Geluk’. Dat record is verbroken. Volgens Hutak gaat het om veel meer dan dit hitfeitje alleeen en volgens mij heeft hij gelijk.

Mensen van allerlei verschillende culturen, geloven en geuren en kleuren staan liefdevol verbroederd te schreeuwen dat je ze niet moet schreeuwen, in het Surinaams. Dat is míjn Nederland. En dat is het Nederland van broederliefde met de kleine b. Dus nogmaals meneer de President Mark Rutte, zo vrolijk als u stond te zingen en te dansen in het stadion bij De Toppers, met een strikje om uw nek, mag ik u uitnodigen om minstens zo vrolijk met mij naar een concert van Broederliefde te gaan en schouder aan schouder te zingen en te dansen en samen trots te zijn op het échte Nederland, waar u leider van mag zijn.

Na de eerste zwarte president is het een kwestie van tijd of de Verenigde Staten van Amerika krijgt de eerste vrouw als president. En nog wel een voormalige First Lady. Da’s mooi, maar persoonlijk ga ik voor de tweede First Lady. Michelle Obama was geweldig in haar toespraak op 25 juli tot de Democratische Nationale Conventie. 

Maar echt groundbreaking vond ik haar optreden in The Late Show, vijf dagen eerder. Na acht jaar en kort voor vertrek uit het Witte Huis mogen de riemen eindelijk wat losser. Taxichauffeur James Corden moet er net zo aan wennen als de beveiliger (zie foto hierboven).

2016 Rio Olympics, Rugby, Preliminary, Women’s Pool C Canada vs Britain, Deodoro Stadium, Rio de Janeiro, Brazil on August 7, 2016. Charity Williams (CAN) of Canada is tackled by Danielle Waterman (GBR) of United Kingdom. (Photo by Alessandro Bianchi/Reuters)

2016 Rio Olympics, Fencing, Preliminary, Women’s Epee Individual Table of 32, Carioca Arena 3, Rio de Janeiro, Brazil on August 6, 2016. Tatiana Logunova (RUS) of Russia competes with Nozomi Sato (JPN) of Japan. (Photo by Issei Kato/Reuters)

Malaysia’s Pandelela Rinong prepares to dive during a training session at the Maria Lenk Aquatic Center ahead of the 2016 Summer Olympics in Rio de Janeiro, Brazil, Saturday, August 6, 2016. (Photo by Wong Maye-E/AP Photo)

Dayaris Mestre Alvarez of Cuba (blue) competes against Sarah Menezes of Brazil in the Women’s 48 kg Judo on Day 1 of the Rio 2016 Olympic Games at Carioca Arena 2 on August 6, 2016 in Rio de Janeiro, Brazil. (Photo by Laurence Griffiths/Getty Images)

2016 Rio Olympics, Handball, Preliminary, Women’s Preliminary Group B Netherlands vs France, Future Arena, Rio de Janeiro, Brazil on August 6, 2016. Goalkeeper Tess Wester (NED) of Netherlands celebrates a save. (Photo by Marko Djurica/Reuters)

Serena Williams of the United States falls during the match against Australia’s Daria Gavrilova in the women’s tennis competition at the 2016 Summer Olympics in Rio de Janeiro, Brazil, Sunday, August 7, 2016. (Photo by Vadim Ghirda/AP Photo)

2016 Rio Olympics, Artistic Gymnastics, Preliminary, Men’s Qualification, Subdivisions, Rio Olympic Arena, Rio de Janeiro, Brazil on August 6, 2016. Oliver Hegi (SUI) of Switzerland competes on the floor. (Photo by Athit Perawongmetha/Reuters)

Manueli Tulo of Fiji competes during the Men’s 53kg Group B weightlifting contest on Day 2 of the Rio 2016 Olympic Games at Riocentro – Pavilion 2 on August 7, 2016 in Rio de Janeiro, Brazil. (Photo by Lars Baron/Getty Images)

2016 Rio Olympics, Swimming, Preliminary, Men’s 100m Backstroke, Heats, Olympic Aquatics Stadium, Rio de Janeiro, Brazil on August 7 2016. Xu Jiayu (CHN) of China (PRC) prepares. (Photo by David Gray/Reuters)

Na zijn optreden in Den Haag ben ik verder gaan diepspitten in het oeuvre van Bruce Springsteen. Erg veel Google-speurtechniek is er niet voor nodig om al snel uit te komen bij de periode 1975-1978, tussen ‘Born to run’ en ‘Darkness on The Edge of Town’ – niet toevallig de  periode tussen zijn commerciële doorbraak en zijn m.i. eerste artistieke hoogtepunt, waarin Springsteen verwikkeld was in allerlei juridische procedures met z’n platenmaatschappij.
In die drie platenloze jaren nam Springsteen naar schatting zestig tot zeventig nummers op. Een selectie daarvan dook enkele jaren geleden op met de CD/DVD jubileum box ‘The Promise’. Eensgezind wijzen muziekkenners en andere Springstenologen allemaal naar het gelijknamige nummer dat zeker niet had misstaan op Springsteens’ legendarische album ‘Darkness on the edge of town’.

De échte Springsteen-kenners hebben het dan nog graag over een wat minder bombastische versie van ‘The Promise’ die ooit verscheen op de verzamelaar ’18 Tracks’. Die verwijzing snap ik.

Hierbij:

In november krijgt het Witte Huis in Washington nieuwe bewoners. Oude bekenden in de vorm van de familie Clinton of nemen Donald en zijn lieftallige first lady Melania er hun intrek? Je gunt niet zozeer de wereld, maar vooral de familie Trump een gelukkiger toekomst, want het wordt in dat onfortuinlijke geval schipperen met de ruimte. (klik op foto hiernaast om full-scale te zien hoe ze nu leven!)

Ook vrees ik in dat scenario voor de toekomst van Pete Souza. Hij kreeg toestemming om tijdens de jaren van het presidentschap van Barack Obama alle ontmoetingen en overige bewegingen in het Witte Huis vast te leggen. En het levert een prachtig inkijkje op.

President Barack Obama and First Lady Michelle Obama share a private moment in a freight elevator at an Inaugural Ball in Washington, D.C., Jan. 20, 2009. (Official White House Photo by Pete Souza)

Souza begon zijn carrière bij de Chicago Tribune en The Hutchington News. In het begin van de jaren 80 was hij in dienst van de Chicago Sun-Times, waarna hij van juni 1983 tot 1989 in dienst trad bij Ronald Reagan. Hij was ook de officiële fotograaf op diens begrafenis.
Hij fotografeerde jaren later Obama’s aankomst in de Senaat in 2005 en ontmoette hem op diens eerste werkdag daar. Souza fotografeerde Obama’s tijd in de Senaat en volgde hem op buitenlandse bezoeken naar onder andere Kenia, Zuid-Afrika en Rusland.
Hij bleef hem ook volgen op zijn weg naar het presidentschap, om in 2009 Obama’s huisfotograaf te worden. Samen met zijn team produceert hij 20000 foto’s per week. Situation Room is zijn bekendste en meestbezochte foto’s op Flickr.

Alweer meer dan vijf jaar gelden begon ik op MokBlog, de voorloper van deze site, de serie ‘Obscuur Vinyl’ waar tien afleveringen van verschenen. Op veler verzoek pak ik de draad weer op. Wat is ook alweer de bedoeling?

In dit digitale tijdperk is het verzamelen van CD’s een raar soort hobby geworden. Elpees staan in de kelder. En vinyl-singles gingen al decennia geleden met het grofvuil mee. Alle muziek die ooit was staat nu gewoon online. Maar heel af en toe zoek ik vergeefs in het wijde web naar vinyl plaatjes die ik ooit in 45 omwentelingen per minuut draaide. Tien van die obscure 45 RPM singles postte ik op internet.

In het vervolg daarop ben ik met hetzelfde idee ook nog één keer door collectie 33⅓ RPM langspeelplaten gelopen om te ontdekken dat lang niet al dit prachtvols de tand van deze digitale tijd gaat overleven.

Deze nieuwe digitale worp is momenteel nog ‘under construction’ maar belooft m.i. veel moois. Hierbij alvast een voorproefje. Showpeople van Mari Wilson kwam in februari 1983 uit. Met een prachtige albumhoes trouwens (zie hierboven). Gemaakt door Brian Griffin, die destijds meer opdrachten van popartiesten kreeg. Van Kate Bush bijvoorbeeld. Hij was kort en goed ooit de Anton Corbijn van Engeland.

Zij zag de hoes van ‘A broken frame’ van Depeche Mode, was erg enthousiast en Kate (of haar management) stuurde een enthousiast signaal richting Griffin dat zij ‘iets soortgelijks’ wilde voor haar nieuwe albumhoes.
De rest is geschiedenis.

Die foto werd het uiteindelijk niet en volgens mij had Brian Griffin dit ook niet met ons allemaal moeten delen, maar tijden veranderen.

Wat blijft:

Netflix-baas Ted Sarandos wil op volle kracht vooruit met het creëren van eigen series voor de streamingservice, bleek uit de najaarspresentatie in Beverly Hills. De topman noemde het idee dat er momenteel teveel televisie wordt gemaakt een ouderwetse gedachte. “Mensen redeneren dan dat er maar zoveel uur primetime in een week zit, maar dat geldt niet meer in deze tijd. Onze kijkers hebben haast eindeloos de mogelijkheid om te kijken wat ze willen.”

Sarandos benadrukte na afloop van zijn presentatie dat Netflix-abonnees fanatieke kijkers zijn. “Onze gebruikers spenderen per dag gemiddeld twee uur aan Netflix. Er is geen andere zender die dat haalt.” Tegelijkertijd realiseert de programmabaas zich dat niet alleen andere televisiekanalen zijn concurrenten zijn. “We strijden om de aandacht van onze klanten in deze rumoerige wereld. We concurreren niet alleen met andere series, maar ook met Star Wars of Jurassic Park, en met Pokémon Go. Met alle entertainmentkeuzes die mensen hebben.”
Het complete bericht.

PS. Persoonlijk kijk ik erg uit naar de nieuwe, vanmorgen in de Volkskrant beschreven, Netflix-serie Beat Bugs. Hier de trailer: