Er zijn ook jaren geweest dat fan zijn van voetbalclub Feyenoord gelijk stond aan een vorm van zelfkastijding. Ik denk dat het seizoen 2022-2023 de geschiedenis in zal gaan als het mooiste jaar ooit dat ik als fan van die club uit Rotterdam-Zuid (waar ik op jonge leeftijd één jaar woonde) ga meemaken.
Magisch zijn momenteel al die samenzangen van euforische supporters. Het hele repertoire aan clubliederen komt uit de kast en daarmee kun je twee keer 45 minuten vullen!
De laatste minuten van de reguliere speeltijd – waarin Feyenoord tegenwoordig steevast voor staat 🙂 – vallen extra op. Want daarin is het niet de evergreen van Lee Towers (‘You’ll never walk alone’), of het klassieke hand-in-hand-kameraden, maar een verloren geraakte aubade van Cock van der Palm uit 1993 die de boventoon voert.
De Volkskrant wijdt er vandaag een mooi artikel aan. Waaruit blijkt dat de oorsprong van dit opgebloeide supporters-lied nog veel verder terug gaat.
In het voormalige café de Lik in Rotterdam stond geregeld een klant aan de toog die een aanstekelijk deuntje zong dat uit Engeland was overgewaaid. ‘Daisy Daisy, on a bicycle built for two’. Het lied gaat over de liefde van een man die wil trouwen met de vrouw van zijn dromen. Hij heeft geen geld voor een rijtuig, maar wel voor een tandem. Of ze daarmee kan leven.
Het café was van de zoon van Cock van der Palm, een zanger en tekstdichter van Nederlandstalige muziek uit Rotterdam. ‘Die klant zong dit liedje over Daisy altijd, gewoon in de kroeg’, zegt Rachel Kramer, zangeres en de kleindochter van Cock van der Palm.
Uit het artikel ‘We gaan winnen’ is in de kuip uitgegroeid tot het lijflied van een gouden seizoen‘ (VOLKSKRANT)
In de oudste opname die ik terugvond van ‘Daisy Bell’ zingt Edward M. Favor. De Feyenoord klassieker in wording is vastgelegd op een was cilinder en terug te vinden in de archieven van Edison Phonograph Company.
We gaan 129 jaar terug in de tijd:
