Ciao bella: Silvana Mangano
Het ligt ongetwijfeld aan mij, maar ik had tot vandaag nog nooit van Silvana Mangano gehoord. Hoe is het mogelijk eigenlijk? Het was Mangano die kort na de treurnis van WO II in Italië alle jongensharten sneller liet bonken. Nadat ze op 16-jarige leeftijd werd uitgeroepen tot Miss Rome, ontsnapte Silvana in snel tempo aan de armoede. Haar verschijning in Giuseppe De Santis’ film Riso Amaro (Bittere Rijst) maakte van de uitbundig vormgegeven Romeinse in één klap een ster.
Critici waren laaiend enthousiast toen de film uitkwam. Net als nu is dat bepaald nog geen garantie voor succes. Dat ‘Riso Amaro’ desondanks ook nog eens een kaskraker werd had vooral te maken met die ene actrice: de mooiste van Rome.
Bij de meeste Italianen van middelbare leeftijd staan de zwart-wit beelden van Silvana in haar strakke korte broek en met kapotgescheurde kousen in het geheugen gebeiteld. De Santis’ film over de vrouwen op de rijstvelden van de Po-vlakte, groeide in katholiek Italië uit tot een ware schandaalfilm.
