NasNico

In hun jonge jaren poseerden ze als Playboy Bunnies voor het bekendste blootblad ter wereld, maar intussen zijn ze flink wat jaren ouder. Fotograaf Robin Twomey haalde enkele Bunnies op leeftijd opnieuw voor zijn lens. Dat leverde een mooie fotoserie op. Hoewel de serie flink rond gaat op internet,
wil ik niet nalaten er óók naar te verwijzen.

Alle afbeeldingen zijn onbewerkt, zo verzekert de fotograaf. De portretten werden gemaakt tijdens een reünie van de voormalige Playboy Bunnies in Las Vegas. Volgens fotograaf Robin Twomey tonen ze hoe mooi schoonheid kan zijn op elke leeftijd.
“De foto’s tonen deze vrouwen zoals ze nu zijn: sterk, mooi, fragiel, provocerend en alles daartussenin.”

Elke Chinese stad heeft ze: nieuwbouwwijken waar niemand woont, omdat de huizen te duur zijn. De laatste jaren zijn het geen wijken meer, maar hele steden. De tientallen spooksteden zijn het resultaat van de Chinese verslaving aan de gemakkelijke economische groei die grootschalige bouwprojecten garandeert.

De bouw schept nu eenmaal banen, houdt de industrie draaiend en er gaat een hoop geld in rond, zodat de groeicijfers spectaculair zijn. Omdat ambtenaren, bankiers en investeerders sinds de jaren tachtig door de centrale overheid zijn afgericht op het behalen van verhoging van het bruto nationaal product, liefst in dubbele cijfers, kwam die groei er – of het nu verstandig was of niet.

Nu zit China met een kater van kunstmatige groei, in de vorm van spooksteden. Nieuw Zhengzhou, in totaal begroot op 24 miljard euro, is met 150 vierkante kilometer een paradijs voor regisseurs op zoek naar een locatie voor een film over een ramp met een neutronenbom.

Honderden leegstaande woonblokken met keurige groenstroken, nat gehouden door volautomatische sprinklersystemen. Spinnenwebben in de borstels van een vijftigtal veegwagens van de stadsreinigingsdienst.
Geplastificeerde prijslijsten voor rondvaarten bij het loket. Aan alles is gedacht, alleen de mensen zijn vergeten. Video: Chinese ghost cities

Op het hoogtepunt van de steenkolenwinning, telde Pyramiden meer dan duizend inwoners en was het de grootste stad op Spitsbergen. Toen de voorraden in 1998 waren uitgeput keerden de Russen het plaatsje de rug toe en veranderde Pyramiden in een spookstad.

Op het moment van sluiting woonden er nog 60 mensen, die teruggebracht werden naar de herkomstlanden Rusland en Oekraïne. In 2000 werd de plaats uiteindelijk compleet verlaten.

De gebouwen van Pyramiden zijn nog enigszins intact. In de zomer maakt Pyramiden deel uit van georganiseerde dagtochten (per boot of sneeuwmobiel) vanuit Longyearbyen.

Eenzaamheid
Er bestonden lang plannen om het voormalige mijnbouwcentrum opnieuw te bevolken voor onderzoek en toerisme. De Russen hebben echter besloten om opnieuw operaties op te starten in Pyramiden en sinds 2007 zijn zes personen bezig met de voorbereidingen. Zij verrichten hun werkzaamheden in grote eenzaamheid, zoals blijkt uit deze fotoreportage.

Alfred Hitchcock is weer helemaal terug. Aanleiding is de film met Anthony Hopkins in de hoofdrol die vanaf 23 november is te zien in de Amerikaanse bioscopen.  

Ook is er inmiddels een blu-ray box verschenen: Hitchcock – The Masterpiece. Veronica Magazine staat deze week stil bij de wat aparte voorkeur van de regisseur voor blonde actrices: Grace Kelly, Janet Leigh, Tippi Hedren, Doris Day en tot slot Kim Novak.

Grace Kelly
Dial M for Murder
Rear Window
To Catch a Thief 

Janet Leigh
Psycho 

Tippi Hedren
The Birds
Marnie 

Doris Day
The Man Who Knew Too Much 

Kim Novak
Vertigo 

In oktober vorig jaar begon Jeroen Wolf met zijn video-documentaire. Hij sprak in Amsterdam op straat mensen aan en vroeg ze ‘op camera’ naar hun leeftijd. Het doel was om een groep van honderd mensen te verzamelen, van 0 tot 100.

De eerste twee jaar heeft Jeroen handig opgelost. Voor de laatste jaren struinde hij verzorgings- en verpleeghuizen af. Ik begrijp dat het grootste probleem het vinden van een sprekende 99-jarige was. Toen hij haar vond, wéigerde ze te zeggen hoe oud ze was. Dat schiet niet op natuurlijk.
Het kostte de filmmaker vier maanden om zijn ‘model’ tot een eerlijke bekentenis te dwingen. God zij dank, kort voor haar honderdste verjaardag.