NasNico

De nieuwste AI-hype: apps als Suno of Udio die na een simpele (of complexere) opdracht zomaar een nieuw liedje uitspugen. Maar hoe klinkt die met kunstmatige intelligentie gemaakte muziek? De Volkskrant liet de app Udio vijf liedjes maken en vroegen drie Nederlandse popartiesten een oordeel te vellen.

Robin Kester (singer-songwriter), Kat Kalkman (van postpunkband Library Card) en Judith Rijsenbrij (maker van Nederlandstalige, elektronische muziek) vielen van hun stoel.
‘Ja, nu word ik echt boos. What the fuck? Als ik niet had geweten dat dit AI was, had ik het absoluut niet gehoord. Dit is gewoon een mens. Maar wat ik het ergst vind: hier wordt een hele muziektraditie nagemaakt, een tijdperk, een cultuur.’ 

Bij dit ragfijne, meerstemmig gezongen countryliedje, zakt de moed de musici enigszins in de schoenen. Rijsenbrij: ‘Dit zou ik nooit kunnen herkennen als AI. Zo mooi gezongen, de krakers in de stem precies op de juiste plekken om het echt te laten lijken.’

Kalkman: ‘Misschien leveren deze AI-apps wel nieuwe banen op, in plaats van dat ze werk afpakken. Vroeger zat je de hele dag aan een liedje te schrijven of te produceren, nu ben je bezig met het goed invullen van een prompt in een app om het perfecte liedje te krijgen. complete artikel

Vooropgesteld: ik heb natuurlijk níets met Dries Roelvink, maar las toch vandaag met belangstelling zijn interview in De Telegraaf in verband met een eerbetoon aan volkszanger Johnny Jordaan, binnenkort in poptempel Paradiso.

Dries Roelvink was nog maar een kleine jongen toen hij Johnny Jordaan leerde kennen. Zijn moeder Alie Roelvink – ze stierf in juni 2008, vijf weken na haar man Dries sr. – genoot enige bekendheid als vertolkster van het levenslied.
De bezoekjes van Johnny aan zijn moeder staan Dries nog vaag bij. „Meestal kwam hij samen met Willy Alberti om nieuwe liedjes met haar in te studeren. Als ze binnenkwamen, wist ik hoe laat het was. In de huiskamer werd er ein-de-loos gerepeteerd. Als die twee binnenkwamen, vluchtte ik meteen de straat op.”

Pas vele jaren later drong het tot me door dat we al die tijd ’hoog bezoek’ hadden gekregen. Johnny en Willy waren iconen. Ik ben apetrots dat mijn moeder met die twee heeft gezongen. Johnny zong zoals zijn hart hem dat ingaf. Hij acteerde met zijn stem. Zong hij over verdriet, dan liet hij je huilen. Zong hij over geluk, dan werd je blij.” complete interview

Het gloriejaar 1956
Om de grootsheid van Johnny Jordaan voor de huidige Spotify-generatie te schetsen. Hij scoorde in 1956 niet minder dan vier hits. Daarvan is ‘De nieuwe feestpotpourri’ zijn grootste succes. Dat nummer, met een dubbele A-kant, stond maarliefst drie maanden in de Top 10. Het waren andere tijden.

Vanaf vandaag te zien op Disney+: een prachtig eerbetoon aan de legendarische Beach Boys die niet minder dan een revolutie in de popmuziek teweegbrachten. En het lijkt wel of er ruim een halve eeuw later met elke generaties nog altijd nieuwe fans bijkomen.

Volgens muziekkenner is de muziek van The Beach Boys legendarisch om meerdere redenen. “Wij denken allemaal dat het een dikke strijd was tussen The Stones en The Beatles. Maar eigenlijk was het een strijd tussen The Beach Boys en The Beatles”, vertelt radio-dj Wouter van der Goes. “Zij hebben elkaar ook beter gemaakt.”

Paul McCartney en John Lennon gooiden bijna de handdoek in de ring toen zij de eerste keer het Brian Wilson’s meesterwerk God Only Knows hoorden. Ze hoorden ‘Pet Sounds’ op een feestje en gingen linea recta naar het huis van Lennon om als een soort repliek daarop Here, There & Everywhere te schrijven.
Paul McCartney is bescheiden over zijn eigen meesterwerkjes en houdt nog steeds vol dat God Only Knows gewoon het allerbeste popnummer is, dat ooit is geschreven.
In deze speciale mix is de samenzang een tikje meer ‘naar voren’ gehaald:

Lee Clayton is dood en niemand die het weet. Volgens Josie Kuhn, Nashvillezangeres en vriendin, overleed de in vergetelheid geraakte countryrockzanger door zelfdoding op een motelkamer in het plaatsje White House in Tennessee.

Vooralsnog is zij de enige bron die dit bericht publiceerde op haar Facebookpagina. Laten we er eens van uit gaan dat dit inderdaad klopt. Dan ontstaat er een triest beeld van een man die op 80-jarige leeftijd in volstrekte anonimiteit en eenzaamheid is gestorven.
Dat geen noemenswaardige media aandacht hebben besteed aan zijn overlijden is ergens wel begrijpelijk. Zijn laatste plaat dateert alweer van 1994. Afgezien van optredens in lokale kroegen in Nashville, maakt hij al jaren geen deel meer uit van de muziekindustrie. Geen manager, geen platenmaatschappij, tsja, dan verdwijn je blijkbaar uit het zicht van alles en iedereen.

Dat was ooit anders. “Er is maar een countryzanger die mij heeft beïnvloed en dat is Lee Clayton”, aldus Bono van U2. Clayton ontvangt rond diezelfde tijd in Nederland de Edison-muziekprijs. Zijn naam lijkt definitief gevestigd.
Lees hier het complete in memoriam