Op weg naar mijn rustigste stukje Noordzeestrand in overvol Nederland heb ik het nog nooit zo druk gezien. Is dit het nieuwe normaal? Plots verlangde ik naar een 1,5 kilometer samenleving. Weg van alle mensen.
Het kwam uiteindelijk toch allemaal nog goed. Omdat Nederlanders nou eenmaal gewoontedieren zijn. Dus willen ze niet alleen bij mooi weer naar het strand, maar ook om zes uur eten. Juist wanneer de dag dezer dagen dan op z′n mooist is.
Terwijl ik tuurde naar de van bad-activiteiten geschoonde vloedlijn dacht ik: dit moet ik onthouden. Maar ja, hoe doe je dat? Gelukkig had ik mijn telefoon bij de hand. Spoiler alert: er gebeurt helemaal niets in deze film! Het zijn bijzondere tijden.
In Nederland was afgelopen week nergens aandacht voor het feit dat er een derde foto is ontdekt van Robert Johnson, volgens kenners de grootste blues-legende ooit. De foto hieronder is de bekendste. Hij is in een versie die ik met jullie kan delen gruwelijk klein, maar hij is wel heel mooi.
Pikant vind ik nog steeds dat Robert Johnson op 16 augustus (gewelddadig) om het leven kwam. Op diezelfde datum overleed Elvis Presley (onnodig). Ik wijdde er lang geleden al eens een posting aan.
Zestien augustus is een inktzwarte dag in de muziekgeschiedenis. Niet alleen omdat Elvis, de koning van de rock ‘n’ roll, die dag op zijn eigen toiletpot ineen zakte, maar ook omdat de keizer van de blues, ene Robert Johnson, op diezelfde dag al net zo ontluisterend aan zijn vroege eind kwam.
Ondanks het feit dat Robert Johnson in zijn leven maar twee studiosessies (1936-1937) op zijn naam schreef en er van hem niet meer dan twintig opnames bewaard zijn gebleven, geldt hij als één van de meest invloedrijke bluesartiesten uit de geschiedenis. Niet alleen de Rolling Stones en Fleetwood Mac, maar vooral ook Led Zeppelin hebben zich door het werk van Johnson sterk laten beïnvloeden.
Puur gif Nog één keer terug naar 16 augustus. Niet naar die van 1977, maar naar die van 1938. Robert Johnson verzorgt de livemuziek in een rokerig café en wegrestaurant in Greenwood, Mississippi. Johnson is behalve een groot muzikant ook een womanizer. Onder invloed van de gratis drank begint hij het na afloop van zijn korte optreden aan te leggen met een plaatselijke schone. Ongelukkigerwijs blijkt zij de echtgenote van de café-eigenaar. Die schuift de zanger-gitarist vervolgens nog eens een – met puur gif aangelengde – whiskey voor en dat was Robert Johnson (27).
Er waren tot nu toe maar twee foto′s van Johnson bekend en dus was de opwinding groot toen deze week ‘Guitar World‘ en ‘Vanity Fair‘ een nieuwe foto publiceerden. Afkomstig uit het privé-archief van Annye Anderson, de nu 94-jarige stiefzuster van de mysterieuze blues-virtuoos.
Memoires De ontdekking van de foto leidt in muziekkringen tot hernieuwde aandacht voor de muziek van Robert Johnson. En dat komt mevrouw Anderson goed uit, want binnenkort verschijnen haar memoires waarin haar stiefbroertje een centrale rol speelt.
Plexiglas heeft de toekomst. We zien het al bij de kassa′s in de supermarkt. Maar straks ook in de restaurant als ze weer heel voorzichtig hun deuren mogen openen? De Franse ontwerper Christophe Gernigon ziet al helemaal voor zich. In de vorm van gigantische transparante lampenkappen die kunnen fungeren als een soort cocon van waaronder we toch straks weer gezellig kunnen gaan tafelen met z′n allen. Gaat dit ‘m worden? Het complete artikel
Zijn online volgelingen kennen hem als ‘thebearded_nurse’. Mike Schultz, een 43-jarige verpleger uit Boston, werd ziek en lag weken aan de beademing. Wat een microscopisch klein virus met zijn beresterke lichaam deed, is pijnlijk goed zichtbaar op de foto bij een bericht dat hij op 11 mei postte op zijn Instagram-account.
Toen Mike Schultz weer een beetje bij zinnen kwam dacht hij dat hij een week in het ziekenhuis was. Een verpleegster haalde hem uit de droom: het waren er zes, vertelt Schultz aan BuzzFeed News.
‘Ik was zo zwak. Dit was een van de meest frustrerende dingen’, herinnert hij zich. ‘Ik kon mijn mobiel niet vasthouden; die was zo zwaar. Ik kon niet typen, omdat mijn handen zo trilden.’ bronbericht
Geen idee waar de drang vandaan komt, maar Belgen zetten de gekste dingen in de vensterbank van hun raam. Fotograaf Jean-Luc-Freixa raakte er zo door gefascineerd dat hij maandenlang met zijn camera in de hand door het land van onze zuiderburen trok.
Hij stelde uiteindelijk een soort ‘best of’ samen, wat leidde tot het prachtboek ‘Strange Things Behind Belgian Windows’. Eén ding is duidelijk: de Belgen missen dit jaar vooral het wielrennen.
Het Regionaal Archief in Alkmaar heeft vermoedelijk de oudste bekende Nederlandse geluidsopname gevonden. De opname is op 9 maart 1898 gemaakt door de Alkmaarse chemicus Jan Daniël Boeke, meldt het Algemeen Dagblad.
,,Het is best bijzonder om iemand die 122 jaar geleden leefde Nederlands te horen praten”, zegt Mark Alphenaar van het Regionaal Archief.
In een doos Ergens in de jaren zeventig kreeg het archief veel materiaal van de familie Boeke in handen. ,,De magneetbanden, kopieën van de originele wasrollen, lagen nog in een doos. Veel materiaal van na die tijd hebben we bij het archief netjes beschreven, maar dit nog niet.”
De medewerkers van het Regionaal Archief hopen dat beheerders van geluidscollecties nog eens door hun archieven gaan in de zoektocht naar nóg ouder materiaal.
Het was de bedoeling om het grootste 3D advertentiescherm ter wereld groots te lanceren. Het allerkleinste detail gooide roet in het eten. De spaarzame voorbijgangers met hun mondkapjes tonen nauwelijks belangstelling.
Het is vast een onbedoeld stil protest, maar ik lees er in: Laten we al die menselijke inventiviteit vooral inzetten voor wat ons momenteel in alle ‘voortgang’ het meest bedreigt. bron
De Duitse Sybille Baier nam begin jaren ’70 wat muziek op en vertrok vervolgens naar Amerika om daar huismoeder te worden. In 2006 brak ze onverwacht alsnog door met haar oude huisopnamen.
Foto sybille_mirror-lg (Flickr)
Op zoek naar meer informatie over naar meer informatie over Sybille, stuit ik op dit artikel van Omroep Almelo.
Zoon Robbie Baier maakte in 2004 een compilatie van haar inmiddels dertig jaar oude opnames. Hij schonk de door hem samengestelde bandjes aan familieleden, waarna het via wat omwegen in handen kwam van een platenlabel. In 2006 werd er een CD uitgebracht, getiteld ‘Colour Green’.
‘Colour Green’ wordt door de critici inmiddels als één van die verloren gegane juweeltjes van de internationale folkscene uit de jaren ’70 beschouwd.
Sybille Baier heeft zich niet bemoeid met de verspreiding van de CD. Al evenmin volgt ze de website die haar zoon voor haar in het leven heeft geroepen. Op de site zelf verklaart Robbie dit met de woorden dat ‘het internet haar alleen maar duizelig maakt’.
