Jackie Venson is onbekend bij het grote publiek. Zelfs als je de zoekmachines van Google overuren laat draaien, kom je niet bijster veel informatie tegen. Op Bluestownmusic.nl vind ik uiteindelijk dit artikel.
Geïnspireerd door haar vaders carrière besluit Jackie naar de Berklee College of Music te gaan. Ze studeert compositie en studio productie maar wat een droom van haar was wordt al snel een zeer depressieve periode. Ze heeft totaal geen plezier in het maken van muziek en haar studie maar zet toch door.
Tot ze in 2011 iemand helemaal ziet los gaan op zijn gitaar en besluit: dat wil ik ook. Ze maakt het laatste jaar van haar studie af en richt zich in haar vrije tijd op het gitaar spelen. Drie jaar later brengt ze haar eerste album uit: ‘The Light In Me’ en brengt ze sindsdien regelmatig een EP, live album of studio album uit.
De albums die tot nu toe zijn verschenen, krijgen goede kritieken en ondanks alle opwindende concerten in het pré-corona tijdperk, blijft een doorbraak naar het grote publiek uit. Geen idee waar dat door komt. Misschien wel om de wereld te overtuigen is het complete ‘Live in Texas’ concert integraal op YouTube gezet. Oordeel zelf.
Finland, wanneer hoor je eigenlijk iets over Finland? Oké, er is natuurlijk die autocoureur Kimi Räikkönen, en vroeger had bijna iedereen natuurlijk een mobiele telefoon uit Finland: de Nokia. Maar verder?
Muziek uit Finland kom je al helemaal niet dagelijks tegen. Mooi dat in de rubriek ‘Closing Time’ op Sargasso wordt verwezen naar de band Värttinä. Ik heb vijf albums van ze.
Värttinä was heel even heel hip en ze deden ooit zelfs een tour langs de bekende poppodia in Nederland. Iedereen wilde die drie blonde zangeressen wel ‘ns zien. En horen, ook al verstond je er niks van, wat zongen ze toch, wat zeiden ze tegen ons?
Het leven van Jetty Paerl is een wonderlijk fascinerend verhaal. Hoe zij tijdens de Tweede Wereld in Londen betrokken raakte bij de BBC uitzendingen van Radio Oranje, gericht op de illegaal luisterende landgenoten in bezet Nederland.
En hoe zij na de oorlog trouwde met tekenaar Cees Bantzinger. Tientallen jaren later stuitte kunsthandelaar en journalist Adriaan Venema op een groot geheim dat Bantzinger bij zich droeg.
1954, op het dak van hun woning in de Amsterdamse Valckenierstraat. Jetty Paerl poseert in revuejurk, Bantzinger in onderbroek met fez.
Venema kreeg in de jaren na publicatie van zijn boek door hoe hard zijn bevindingen aankwamen in zijn zucht tot ontmaskering van kunstenaars en artiesten. In oktober 1993 maakte Venema uiteindelijk ook zelf een eind aan zijn leven. Zie verder: Interview Anne-Rose Bantzinger
Deze bekroonde tentoonstelling is gemaakt door kunstenaar Bruce Munro en is op 1 april 2016 geopend in Ayers Rock Resort. Het omringt de heilige plaats Uluru en bestaat uit meer dan 50.000 verlichte glazen bollen op stengels op een gebied van meer dan negen voetbalvelden groot.
Het kunstwerk wordt volledig verlicht door zonne-energie en de bollen zijn verbonden met een vezel die oplicht in het donker. ‘Tili Wiru Tjuta Nyakutjaku’ of ‘Kijkend naar veel mooie lichten’, zoals het werk ook wel wordt genoemd, zal nu voor onbepaalde tijd op de locatie blijven staan, nadat de looptijd al vaker was verlengd. complete artikel
We zijn altijd enorm onder de indruk van al die records die we lopen op de sintelbaan, maar de beelden van deze atletiekwedstrijd in het Amerikaanse Utah zet ons weer met beide benen op de grond. Oké. Dat zijn er maar twee. En niet vier, zoals die van deze onverwachte deelnemer. Maar die zien dan wel weer een stuk korter!
Het is één van de succesvolste internetradiostations ter wereld: Radio Paradise uit het gelijknamige plaatsje Paradise in Californië. Het bestaat al twintig jaar en spot met alle radiowetten. Er is geen reclame te horen, geen schreeuwerige jingles, geen wurgend format met zoveel hits per uur. En de presentatie blijft tot het absolute minimum beperkt. En nee, het station heeft ook geen subsidie nodig.
Het idee van muzieksamensteller en pionier Bill Goldsmith en zijn vrouw draait al twintig jaar op vrijwillige donaties van luisteraars. En die zijn er dus genoeg. Het Amerikaanse weekblad Time noemde het station van Bill en Rebecca ooit ‘The revolution in radio’ en wie er een half uurtje naar luistert snapt waarom.
Radio Paradise is tot op de dag van vandaag een oase van rust in het schreeuwerige radiolandschap. Het heeft meer dan 135.000 geregistreerde leden en honderdduizenden luisteraars uit alle delen van de wereld.
Luister live naar één van de vele streamsBill & Rebecca kunnen ‘comfortabel leven’ van donaties van luisteraars over de hele wereld
Veel is er in de Nederlandse mainstream-media niet geschreven over het wonderlijke succes van Radio Paradise. Dus hier een verwijzing naar het oktobernummer uit 2013 van Freewave Magazine, met daarin een prima artikel over het internetstation, inclusief een kort vraaggesprek met Bill Goldsmith.
In de jaren tachtig werd radio een hits spugende machine, bedoeld om zoveel mogelijk reclame door zoveel mogelijk strotten te duwen, zei Goldsmith in 2004 in een interview met Planet Geek! De jaren negentig waren zo mogelijk nog erger (…) en de laatste creatieve geesten in de radio-industrie vluchtten naar de heuvels, grepen naar de fles of begonnen een nieuwe carrière in het verkopen van time-sharing producten. Bill vond onderdak als DJ bij zogenaamde ‘freeform’ radiostations als KLRB, WCAS, KFAT and KPIG. Hij was ook verantwoordelijk voor het programmeren van stations en was voor een periode van zes maanden gedwongen om dat te doen zonder reclame. Hij stond versteld van de manier waarop dat klonk: geen onderbrekingen en een continue stroom van muziek.
Fragment uit artikel Freewave Magazine
UPDATE: Lenbrook International, de eigenaar en ontwikkelaar van het high-res BluOS-multiroom platform, heeft aangekondigd dat alle apparaten in april 2021 een update zullen ontvangen om de ontvangst van Radio Paradise in MQA mogelijk te maken als streamingoptie. “Als muziekliefhebbers en audiofielen was het een openbaring om het verschil in geluidskwaliteit te horen “, aldus Bill Goldsmith. Bron: HiFi.nl
Het is ruim acht jaar geleden dat ik vanaf deze plek al eens schreef over een fotograaf die zich laat inspireren door de omgeving van de metro in New York. Destijds ging het om Rebecca Davis. Zij heeft nu serieuze concurrentie in de persoon van Andreas P. Verrios, ook bekend onder zijn artiestennaam ‘Mr. NYC Subway’.
Oorspronkelijk afkomstig uit San Diego (CA), verhuisde hij 2014 naar Manhattan met de ambitie om als advocaat – met als specialisatie ondernemingsrecht – zijn brood te gaan verdienen. Na een aantal jaren in de Big Apple te hebben gewoond, ontdekte Andreas dat zich andere kwaliteiten in hem schuil hielden.
Reizend van en naar zijn werk besloot hij zich op andere dingen te concentreren dan de negatieve randverschijnselen van het metroleven onder de stad. Na deze verandering ontdekte Andreas zijn passie voor fotografie en kocht hij zijn eerste camera. En zo kijken we nu met ‘mr. NYC Subway’ mee en zien we een andere wereld.
Om wat stappen over te slaan: Andreas is nu een professionele fotograaf die portretten, straatfotografie en landschapsfoto′s vastlegt die over de hele wereld zijn verkocht. Hier lees je meer over hem.
