Tarun Khiwal is een van de toonaangevende modefotografen in India. In plaats van westerse trends te volgen, ontwikkelde hij zijn eigen stijl door gebruik te maken van zijn persoonlijke schat aan herinneringen en ervaringen die in zijn eigen land India liggen; anekdotes uit zijn kindertijd, plaatsen die hij ooit heeft bezocht of feesten die hij heeft meegemaakt, kortom de cultuur en tradities die hem tijdens zijn jeugd hebben beïnvloed.
Khiwal is de eerste Indiase fotograaf die is onderscheiden met de Hasselblad Masters Award. Aanleiding voor het onvolprezen designyoutrust om een omvangrijk hoofdstuk te wijden aan Indiase bruidsmode, gefotografeerd door Tarun Khiwal. Het is een feest voor het oog en de redactie kon duidelijk niet kiezen. Daarom bestaat het hoofdstuk ‘Mumbai Stories’ uit niet minder dan 63 (!) oogstrelende foto’s. Waaronder:
Dit is het sprookje van de Amerikaanse Ellonn Smartt. Ze leek een ‘gewone’ vlotte zwangerschap te hebben. Totdat haar vliezen maarliefst vier maanden te vroeg braken. Ze had geen keus en móest wel bevallen van haar baby. Via een keizersnede werd Jaden Wesley Morrow geboren, amper 368 gram op de weegschaal.
For those that give blood, you have no idea how much you really do. Jaden has had to have 14 blood transfusions in his…
In zijn eerste week kreeg het propje baby noodgedwongen niet minder dan veertien bloedtransfusies. Desondanks zijn de ouders van Jaden dolgelukkig. „We praten veel met hem en vertellen dat we hartstikke trots op hem zijn. Zijn armen en tenen bewegen soms en hij probeert al zelfstandig adem te halen. Hij is ons kleine wonder.”
Inzamelactie Ze zijn op Facebook een inzamelactie begonnen om zo de zorg voor het jongetje in het ziekenhuis te kunnen bekostigen. Op de website worden geregeld updates geplaatst omtrent zijn gezondheid. Er is op dit moment al ruim 5000 dollar opgehaald. bronbericht
Als we halverwege de balans opmaken moet de conclusie zijn dat 2019 in popmuzikaal opzicht een erg armoedig jaar dreigt te worden. Om de niet te stillen honger naar nieuwe muzikale ontdekkingen te stillen kocht ik het boek ‘365 Albums die je beluisterd moet hebben‘ van muziekjournalist Peter Vantyghem. Een goudmijn. Blijkt. En het heeft mijn zomer gered.
Zo dacht ik alle ter zake doende CD′s van de Cocteau Twins toch te hebben, maar heb ik toch over ‘The moon and the melodies‘ (1986) heen gekeken. Maar ik was op zoek naar ontdekkingen. Neem nou ‘Officium‘ van de Noor Jan Barbarek:
Op zijn 27ste album (in 26 jaar) ging saxofonist Jan Garbarek een dialoog aan met een gevierd kwartet in oude muziek. Het ensemble zong in een klooster zijn liederen uit de twaalfde, vijftiende en zestiende eeuw, en Garbarek speelde er, als een meeuw die soms overvliegt, zijn commentaar op sopraansax bij. Het verstillende album werd een geweldige hit.
Jazz / 07 april
De 365 albums zijn verdeeld over de twaalf hoofdstromingen van de populaire muziek, per kalendermaand gerangschikt. Van Fantastic Negrito, het drugsboefje uit Massachusetts en de Peruaanse Susana Baca naar het verstilde ‘Englaborn’ van IJslander Johann Johannsson.
Van dun papier Omdat Peter Vantyghem een Belg is, is er in dit overzicht ook (terechte) aandacht voor de muzikale wapenfeiten van onze zuiderburen die totaal aan ons voorbij zijn gegaan. Zoals het album van Jonas Winterland met die prachtige titel ‘Mensen zijn van dun papier‘. Vooralsnog staat mijn ontdekkingstocht tijdens deze zomer van ’19 op drie échte ‘earopeners’.
Alexander Giannascoli ofwel (Sandy) Alex G
Alexander Giannascoli bereikte voor 2015 via het internet een vrij groot publiek met zijn ‘bedroom pop’. Hij wordt vergeleken met Elliott Smith, een grote invloed, om zijn lofisound, zijn goeie melodieën en zijn wat cryptische teksten.
Folk / 13 September
Juana Molina Via het aanbevolen ‘Son‘ (2006) heb ik in een paar weken tijd de complete catalogus van deze Argentijnse verzameld. Dan hebben we het over:
Mashrou’ Leila uit Libanon is een sociaal geëngageerde rockband die in zijn songs vele taboes aanpakt. De concerten leiden geregeld tot oproep en arrestaties. Het album ‘Ibn El Leil’ (2015), een emotionele rondreis door de Beiroetse nacht, klinkt erg internationaal, zij het met typisch oosterse strijkers.
Ongelooflijk, maar waar. Nederland zuchtte vandaag onder temperaturen die op enig moment zelfs de magische grens van 40, lees: véértig (!) graden overschreden. Ik verlang naar:
De Amerikaanse filmregisseur Quentin Tarantino heeft op Spotify zijn afspeellijst gepubliceerd van zijn favoriete muziek uit zijn eigen films. Daarop natuurlijk Bang Bang van Nancy Sinatra en You Never Can Tell van Chuck Berry voor Pulp Fiction. De complete playlist is via Spotify te beluisteren, bestaat uit zeventig tracks en begint met een introductie van Tarantino zelf.
Tarantino-films staan bekend om hun straffe soundtracks en daar is de legendarische regisseur maar al te fier op. In zijn playlist, die sinds 25 juli online staat, vinden we tracks terug uit de volledige filmografie van Tarantino, van Pulp Fiction tot The Hateful Eight. Ik mis vooral ‘Ancora Qui’ van Elisa Toffoli, die zo onverwacht opdook in ‘Django’. Maar mooi is dat Tarantino na al die jaren voor zijn Spotify-overzicht nog wel ene Hans Bouwens uit Waddinxveen herinnert en diens ‘Little Green Bag’ wéér in zijn playlist heeft opgenomen.
Was de vraag nou realistisch of provocerend bedoeld? “Denkt u één punt te kunnen maken in een tenniswedstrijd tegen Serena Williams? Eén op de acht mannen (12%) schatte in dat één puntje toch moest lukken.
De mannen van Dude Perfect namen drie jaar geleden al eens de proef op de som en gingen samen met de vrouw die 23 Grand Slam-titels bij elkaar mepte de baan op. Het werd een beschamende vertoning.
Inmiddels zijn we verwend en gewend geraakt aan de superscherpe 4K beelden op TV, Netflix en internet. Maar de techniek is alweer verder. Zo zijn er alweer camera′s in de handel waarmee je in 8K kunt opnemen, zodat je het beeld ook bijna kunt rúiken. De RED Monstro is zo′n camera. Nog wel een beetje aan de prijs – je moet er ongeveer 50.000 euro voor neertellen – maar daar kun je dan ook wel mee voor de dag komen. Kijk eens hier:
De Amerikaanse professor Thomas Hammond vertelt zijn studenten aan de universiteit van Virginia het één en ander over de geschiedenis van Rusland en de USSR. Hoogtepunt van zijn colleges zijn steevast de momenten dat hij foto′s laat zien uit de jaren vijftig, zestig en zeventig toen hij de Sovjet Unie meermalen bezocht en dat nog een verborgen wereld was.
Ook buiten het leslokaal zijn de foto′s van professor Hammond gewild. Zo publiceerde National Geographic Magazine ooit zijn materiaal in een artikel uit 1966: “Een eerste blik op de Sovjet-Unie – een Amerikaan in Moskou”. De professor was niet terughoudend op plekken waar de Russen zelf hun camera’tain’tniet snel op zouden richten, wat het fotomateriaal alleen maar waardevoller maakt.
