Bij het voorbereiden van een tribute-concert voor zijn oudere zus, stuitte Mischa Karam op een dertig jaar oud cassettebandje. De cassette heeft de lengte van een album en klinkt als een album, die vrijdag onverwacht als zodanig verscheen onder de titel First Recordings.
Twaalf nummers opgenomen aan het einde van de winter van 1994. Achteraf gezien gaat het om het eerste, maar ook het laatste album van Lhasa de Sela en haar gitarist, Yves Desrosiers.
“Lhasa hield van een mislukt liefdesverhaal”, zegt Yves Desrosiers met een glimlach. Ze zei dit vaak in onze eerste shows: “Dit is een mislukt liefdesliedje”. Ze hield van liedjes over onmogelijke liefdes, zoals die tussen Frida Kahlo en Diego Rivera.”
Rauw en gepassioneerd
Luisterend naar de liedjes van First Recordings brengen die hem terug naar die eerste shows: het is rauw, oogverblindend, gepassioneerd. De twaalf nummers zijn allemaal opgenomen in drie dagen tijd, in een kleine garage in het Canadese Saint-Colomban. De ruimte is door vrienden, die geluidstechnici waren, tot een zestien-track studio omgebouwd.
De cassette werd een demo die destijds als visitekaartje is aangeboden aan de eigenaren van de bars van de stad in de hoop dat er concerten konden worden gegeven. Er circuleerden enkele exemplaren van deze cassette, maar het idee om een album te maken liet enkele decennia op zich wachten.
Het allereerste begin en het einde
“Er zijn nu twee postume albums”, zegt Mischa, terugdenkend aan Live in Reykjavik, uitgebracht in 2017. “Ze tonen het allereerste begin en het einde. Goedbeschouwd de twee delen uit haar – drie albums tellende – oeuvre, die niet zijn vastgelegd.”
Deze vroege opname ontroert ons, eerst omdat we Lhasa weer horen. Omdat we, als we onze ogen sluiten, ons kunnen voorstellen dat ze in de studio beweegt, we horen haar weggaan van de microfoon en zachtjes haar zin afmaken. complete artikel
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/09/19125348/web-2109LEV_hiervloekt_3.jpg)
