Ik vertel hoop ik niks nieuws dat de Canadese stad Vancouver is vernoemd naar het Drentse plaatsje Coevorden. Als dat wel zo is, biedt internet soelaas.
Belangrijker is voor dit bericht dat ene Greg Girard daar tussen 1972 en 1982 rondliep en er volop foto′s maakte.
Toen ik begon voelde het alsof ik een wereld fotografeerde waar niemand iets van wist, behalve de mensen die er leven natuurlijk. Ik was iets van een indringer en vond Vancouver een trieste stad.
In die tijd was Vancouver nog echt een havenstad, de laatste halte aan het einde van de spoorlijn. ‘Terminal City’ zoals ze zeggen, een plek waar mensen terecht zijn gekomen. Iets dat de meeste havensteden waarschijnlijk gemeen hebben.
Toen Nina Simone haar vertolking gaf van ‘Baltimore’, zingend over een ‘hard stadje aan zee’ waar het ‘moeilijk om te leven was’, voelde ik dat ze zong over de plek waar ik woonde.
Tegenwoordig gaat het ineens heel veel over nepnieuws, maar foptelevisie is van alle tijden. In Nederland ooit bekend geworden met Ralph Inbar’tain’t”Banana Split”. Zijn Britse evenknie James Cordon deed er onlangs een schepje bovenop en zette een goed uitgedachte en uitgevoerde ‘prank’ op. Slachtoffer was de celebrity-voetballer David Beckham.
Radiostations zitten na de uitzending van de documentaire ‘Leaving Neverland’ nogal in hun maag met Michael Jackson. In Nederland stelde de Noord-Hollandse streekomroep NH een daad met een boycot. Zijn muziek wordt niet meer gedraaid. Andere stations dralen, want na Elvis Presley en The Beatles geldt Michael Jackson als de belangrijkste vernieuwer van de popmuziek aller tijden.
Je ziet het deze week ook weer bevestigd in de belangrijkste hitlijsten. Michael Jackson staat met zijn legendarische album ‘Thriller’ (1982) nog stééds in de Amerikaanse albumlijst van Billboard en in Engeland kwam een verzamel-cd/LP ‘Number Ones’ deze week opnieuw binnen in de nationale albumlijst. Het is een onverwacht bij-effect na de uitzending van de onbehaaglijke documentaire.
Foto: Alan Light
De bovenstaande foto maakte Alan Light in 1988 op het terrein van Neverland, het besloten pretparadijs waar Michael Jackson zich omringde met jonge kinderen en hun ouders. De fotograaf schrijft na het zien van de documentaire op zijn Flickr-account:
I considered removing these photographs of Jackson from the internet but decided to keep them available as a document of time he spent with one of his victims. The small boy dressed in a red shirt to match Michael is James (“Jimmy”) Safechuck, a boy who appeared in a Pepsi commercial with Michael and was traveling with him. When I saw them they were inseparable around the hotel together, chasing each other, playing tag, making soap bubbles on a balcony of the hotel, walking closely on the beach together and looking at the hotel’tain’tdolphins, turtles and penguins together. Michael, though 29 1/2 years old at the time, acted more like someone Jimmy′s age. Jimmy is about 10 years old at this time. The woman in white walking behind Michael is Jimmy′s mother.
Hoe zou het toch gaan met de Ocean Cleanup van Boyan Slat? Bekend van zijn heroïsche poging om de oceanen te ontdoen van al het plastic dat we er in hebben gedumpt. Het is water naar de zee dragen. Dít zijn de cijfers:
Coca-Cola heeft voor het eerst cijfers vrijgegeven aan de Ellen MacArthur Foundation. De frisdrankgigant is goed voor een vijfde van de wereldwijde plastic flessenvervuiling. Dat is veel, maar je hebt een illustratie nodig om je te beseffen hóeveel. Hier komt ie:
Coca-Cola produceert elke minuut wereldwijd 200.000 nieuwe plastic flessen. Nauwelijks 10 procent daarvan wordt gerecycled. In totaal produceert Coca-Cola jaarlijks 3 miljoen ton aan plastic. Nestlé zegt 1,7 miljoen ton plastic per jaar te verbruiken en Unilever komt naar eigen zeggen niet verder dan 610.000 ton.
Nepnieuws? De cijfers komen van deze multinationals zelf. Boyan verdient natuurlijk een Nobelprijs, maar tegen deze stroom valt niet op te roeien.
Boyan Slat tijdens een presentatie van zijn Ocean Cleanup Project
Leiden krijgt een monument ter ere van zanger Ramses Shaffy, die van 1940 tot 1952 bij een Leids pleeggezin woonde. Het beeld moet achter het Centraal Station van Leiden komen te staan, in het Terweepark. Hier woonde het echtpaar dat voor hem zorgde.
Het eerbetoon is een initiatief van buurtbewoners, vertelt woordvoerder Peter van der Geer aan Omroep West en het Leidsch Dagblad. Het beeld wordt zo’n 5 meter hoog en stelt twee armen voor die naar de hemel reiken. Het sculptuur bevat onder meer de tekst van een van de grootste hits van Shaffy, Hoog Sammy kijk omhoog.
Foto: Anefo
Ramses Shaffy (1933-2009) wordt beschouwd als een van de grootste kleinkunstenaars die Nederland in de twintigste eeuw heeft gekend. Op zijn 19e verliet hij Leiden en vertrok hij naar Amsterdam, waar hij carrière maakte als acteur en zanger. Shaffy overleed op 1 december 2009.
De Washington Post heeft een rubriek waarin het op gezette tijden op zoek gaat naar verdwenen sterren. In deze aflevering gaat de redactie op zoek naar Roberta Lee Streeter, hier beter bekend onder haar artiestennaam Bobbie Gentry. In 1967 mocht ze van Capitol Records een 45 RPM single opnemen: Mississippi Delta, maar vreemd genoeg was het de B-kant (singles hadden toen nog een B-kant) die door Amerikaanse discjockeys werd opgepakt. Zes weken later verdreef de eerste single van toen nog volstrekt onbekende zangeres The Beatles van de eerste plaats van de Amerikaanse hitparade.
Bobbie Gentry, studiofoto
De originele opname van ‘Ode to Billie Joe’ bestond uit elf coupletten met als enig begeleidingsinstrument een gitaar. Capitol Records verlangde dat het tot vijf coupletten werd teruggebracht en voegde er nog wat strijkers aan toe, zo lees ik terug op Wikipedia. Zo ontstond het ‘Ode to Billie Joe’ zoals we het nu kennen, want het werd ook in Nederland een hit.
De raadselachtige tekst van het nummer leidde tot de wildste speculaties. Zo zeer zelfs dat de uitleg die schrijfster Gentry er zelf in de spaarzame interviews aan gaf, door het publiek in twijfel werd getrokken. In 1976 maakte de regisseur Max Baer jr. de film ‘Ode to Billy Joe’ waarin hij een groot aantal zaken behandelde die het liedje open liet: wat was de reden voor de zelfmoord, wat gooiden Billie Joe en de vertelster van het liedje een paar dagen voor de zelfmoord van dezelfde brug?
Wie is Sara Lee? Er zijn inmiddels boeken geschreven en zelfs documentaires gewijd aan de vraag waarom Billy Joe MacAllister in Gentry′s nummer 1-hit nou van de brug over de Tallahatchie River bij de buurtschap Money is gesprongen. En wie is Sara Lee, de personage die werd genoemd in één van de geschrapte coupletten van het lied?
Bobbie Gentry, Mississippi Country Music Trail
In Nederland was ‘Ode to Billie Jo’ Gentry′s enige hit en ook in Amerika bleef het bij die ene nummer 1-hit. Tussen 1967 en 1971 verschenen er enkele opvallende, maar slecht verkopende albums. Anno 2019 worden ‘Touch ‘Em With Love’ en haar laatste ‘Patchwork’ door de muziekpers als onbegrepen meesterwerken aangemerkt. En deze maand verscheen het nieuwe album van de razendpopulaire Amerikaanse rockgroep Mercury Rev met een integrale herbewerking van haar tweede LP ‘The Delta Sweete’ (1968).
Spoorloos Het is zeer de vraag of Roberta Lee Streeter daar weet van heeft. Na het floppen van ‘Patchwork’ trok zij zich volledig terug uit de showbusiness en het openbare leven. Sindsdien is ze spoorloos. Door de jaren heen gingen allerlei fans, schrijvers, journalisten en documentairemakers op pad. Geen enkele missie leidde tot resultaat. Het dichtstbij kwam Neely Tucker, een verslaggever van de Washington Post (2 juni 2016).
After a few rings, a pleasant woman’s voice said:
“Hello.” I introduced myself and my newspaper. I said I was looking for the person whose name appears on the property owner’s record. There was a dead pause of several seconds. My fingers clenched open and closed. “There’s no one here by that name,” she said, finally. I apologized and started to read back the number, to make sure I had dialed it correctly, and she hung up. But there isn’t really any doubt. I talked, for about 13 seconds, to Bobbie Gentry.
Some mysteries can be solved. What Billie Joe and his girlfriend threw off the Tallahatchie Bridge? No. That can’t.
Op het hoogtepunt van de roem met The Beatles trouwde Paul McCartney met Linda Eastman en de twee bleven onafscheidelijk tot haar vroege dood op 56-jarige leeftijd. Linda was destijds een professionele fotografe en mooi werk van haar is door te bladeren in ‘Linda McCartney′s Sixties: Portrait of an Era.’
De grote liefde van Paul McCartney kwam uit een vermogend gezin en vanwege haar achternaam en haar fotowerk ontstond het hardnekkige gerucht – tegenwoordig zouden we dat nepnieuws noemen – dat zij een telg uit de fameuze Eastman-Kodak dynastie zou zijn. Op Beatles Talk legt Anne Hurenkamp het allemaal met veel precisie uit.
Kookboeken Na het einde van The Beatles toerde Linda met McCartney’tain’tnieuwe groep Wings de wereld over om daarna als vegetarische en dierenrechtenactiviste verschillende goed verkopende kookboeken te schrijven. Daarnaast begon ze haar bedrijf Linda McCartney Foods, dat kant-en-klaar vegetarisch eten verkoopt. Nadat bij haar borstkanker was geconstateerd overleed Linda Eastman-McCartney op 17 april 1998. Ze leefde 56 jaar.
In het artikel hierboven staat Linda′s fotowerk centraal. Hieronder wat van haar mooiste kiekjes. Uit het leven met haar man, de ex-Beatle Paul McCartney.
Perspresentatie van Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band, op 19 mei 1967 in het huis van Brian Epstein.
Een onderzoekscommissie van het Britse parlement heeft na anderhalf jaar onderzoek vastgesteld dat het Amerikaanse Facebook willens en wetens de wet overtreedt. “Bedrijven als Facebook mogen zich niet langer gedragen als ‘digitale gangsters’,” stelt de commissie in haar vernietigende eindrapport.
