NasNico – It's in Dutch and about SOUND & VISION

LP-verkoop schiet omhoog

Gepubliceerd op 11 jun 2021

Wie niks beter te doen heeft dan de internationale platenverkoop op de voet te volgen – ik ben zo iemand – zag vorige week iets heel merkwaardigs. Het album ‘Evermore‘ van de Amerikaanse folkpop-sensatie is inmiddels een half jaar oud en schoot ineens weer naar de top van de hitlijsten. De aanleiding blijkt te liggen in het feit dat de plaat vorige week in ‘ouderwetse’ LP-vorm verscheen. De duizelingwekkende verkoopcijfers maken duidelijk dat het nostaligische platenvinyl weer helemaal terug is van weggeweest.

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Taylor Swift (@taylorswift)

In Amerika steeg het inmiddels wat weggezakte ‘Evermore‘ vorige week plots spectaculair terug van een 74ste naar een eerste plaats. Het resultaat van de verkoop van meer dan 200.000 ‘equivalente albumeenheden’ in één week tijd, wat geen enkel ander album dit jaar presteerde.
Maar het wordt nog gekker, want van dat aantal waren er 102.000 afkomstig van vinylaankopen, waarmee Swift de grootste vinylverkoopweek voor elk album in de Verenigde Staten was sinds MRC Data 30 jaar geleden die verkoop weer begon te volgen. bronartikel

Nederlands domineert Top 40

Gepubliceerd op 10 jun 2021

Nooit eerder deed Nederlandstalige muziek doet het goed, zowel bij het publiek en in de hitlijsten. De voorbije weken blokkeerden Snelle & Maan met ‘Blijven Slapen‘ – 10 weken nr. 1 – Suzan & Freek met ‘Goud‘ de weg naar de toppositie in de Top 40. De grote man achter dat commerciële succes blijft het liefst achter de schermen. Wie is Arno Krabman?

Zijn aanpak lijkt op die van de Amerikaanse rockproducer Brendan O’Brien (Pearl Jam, Bruce Springsteen, AC/DC), een van Krabmans inspiratiebronnen. Ook de Zweedse topproducer en -songwriter Max Martin (Britney Spears, Backstreet Boys, The Weeknd) is een belangrijke invloed. Net als Martin is Krabman een perfectionist op het gebied van melodie en ook dynamiek.

Hits als ‘Goud‘ en ‘Blijven Slapen‘ draaien dan ook niet alleen om catchy refreinen, maar net zo goed om de rustmomenten daaromheen. Zoals Holger Schwedt, een collega-producer, het verwoordt: “Wat me aanspreekt in zijn producties is de schoonheid van de eenvoud, de kunst van het weglaten. Hij kan heel goed filteren wat wel en niet werkt in een song. Alles wat je hoort heeft een functie. Samen met zijn bijzonder goede smaak is dat een recept voor hits.”
Dagblad Trouw heeft een mooi verhaal over de grote onbekende Arno Krabman. Hier vind je het hele artikel.

Ondertussen onder New York

Gepubliceerd op 9 jun 2021

Het is ruim acht jaar geleden dat ik vanaf deze plek al eens schreef over een fotograaf die zich laat inspireren door de omgeving van de metro in New York. Destijds ging het om Rebecca Davis. Zij heeft nu serieuze concurrentie in de persoon van Andreas P. Verrios, ook bekend onder zijn artiestennaam ‘Mr. NYC Subway’.

Oorspronkelijk afkomstig uit San Diego (CA), verhuisde hij 2014 naar Manhattan met de ambitie om als advocaat – met als specialisatie ondernemingsrecht – zijn brood te gaan verdienen. Na een aantal jaren in de Big Apple te hebben gewoond, ontdekte Andreas dat zich andere kwaliteiten in hem schuil hielden.

Reizend van en naar zijn werk besloot hij zich op andere dingen te concentreren dan de negatieve randverschijnselen van het metroleven onder de stad. Na deze verandering ontdekte Andreas zijn passie voor fotografie en kocht hij zijn eerste camera. En zo kijken we nu met ‘mr. NYC Subway’ mee en zien we een andere wereld.

Om wat stappen over te slaan: Andreas is nu een professionele fotograaf die portretten, straatfotografie en landschapsfoto′s vastlegt die over de hele wereld zijn verkocht. Hier lees je meer over hem.

Herman voorgoed op stok

Gepubliceerd op 4 jun 2021

Ik was eerlijk gezegd een beetje geschokt om te merken dat er zo weinig media-aandacht was voor het overlijden van Herman Stok, de allereerste radio en tv-maker die Nederland liet kennismaken met popmuziek. Je zou verwachten dat programma-schema′s werden aangepast, voorpagina′s opnieuw opgemaakt, maar het bericht leidde in het gunstigste geval tot een tweekoloms-bericht op pagina tien.

In de jaren zestig groeide Herman Stok uit tot een jongerenidool. Hij ontving postzakken vol liefdesbrieven. Dat was bovenal te danken aan het succes van Top of Flop. Kwam er een nummer uit de grammofoon dat de 4-koppige jury kon bekoren, dan rinkelde presentator Stok de bel. Beviel het niet, dan klonk er een knijptoeter. Dat laatste overkwam onder meer The Beatles. Hun hit I want to hold your hand werd afgeserveerd als muziek van een stel ‘Urker visvrouwen’. Hier is deze historische misrekening nog terug te zien:
Herman Stok presenteert Top of Flop in Almelo (deel 2)1964 via de Twentse Filmbank op Vimeo.

Bowie & Swinton van dezelfde planeet

Gepubliceerd op 4 jun 2021

The human voice is Tilda Swintons eerste samenwerking met Pedro Almodóvar, een filmmaker met wie ze zich altijd verwant gevoeld heeft. Eerlijk gezegd had ze niet verwacht dat Almodóvar haar ooit zou vragen, niet alleen omdat al zijn werk in het Spaans is, maar vooral ook vanwege haar nogal specifieke uiterlijk.

‘Er doen niet veel rossige, jongensachtige, rechthoekige, Schotse, Engelstalige freaks in zijn circus mee’, zoals ze het zelf verwoordde. Swinton ziet er inderdaad enigszins ‘onwerelds’ uit.
Androgynie, het spelen met de grenzen tussen de geslachten, heeft haar altijd geboeid. Zelf droeg ze van jongs af zowel meisjes- als jongenskleren – en dat is ze blijven doen: ze is beeldig met een jurk, maar minstens even ravissant in een pak.

Embed from Getty Images

Op de bovenstaande foto zie je Swinton en Pedro Almodovar op de rode loper bij het 77e Filmfestival van Venetië op 3 september 2020.
(Foto door Dominique Charriau/WireImage)

Hoewel haar androgyne uiterlijk haar handelsmerk is, werd ze als tiener niet erg blij van dat spiegelbeeld dat zo afweek van het mainstream vrouwbeeld. Tot ze op haar dertiende of veertiende op de plaat Aladdin sane stootte, van David Bowie. ‘Hij zag eruit alsof hij van dezelfde planeet kwam als ik. Dat was een grote troost.’ Ze kocht de plaat, hoewel ze niet eens een platenspeler had, en beschouwde David Bowie vanaf dan als haar neef. Toen hij haar in 2013 belde om zijn echtgenote te spelen in de videoclip bij ‘The stars (are out tonight)’, hoefde ze daar niet eens over na te denken. Het resultaat is een heerlijk staaltje gender- en agebending, met een ferme vleug donkere erotiek. (complete artikel)
Zoals je ziet is die clip vanwege de toenemende verpreutsing alleen te bekijken via YouTube als je kunt aantonen dat je er oud genoeg voor bent.

26.000 lichtjaren ver

Gepubliceerd op 3 jun 2021

NASA heeft een indrukwekkende nieuwe foto vrijgegeven van het ‘super-energetische’ midden van onze Melkweg. De afbeelding is een compositie van 370 beelden die de afgelopen twee decennia zijn gemaakt door het Chandra-observatorium dat in 1999 is gelanceerd. Er zijn miljarden sterren en talloze zwarte gaten in het centrum van de Melkweg.

Astronoom Daniel Wang van de universiteit van Massachusetts heeft een jaar aan de foto gewerkt. ‘Wat we zien is een krachtig, actief ecosysteem in het centrum van ons melkwegstelsel’, aldus Wang.
Even voor alle duidelijkheid: het centrum van onze Melkweg is 26.000 lichtjaren verwijderd van de aarde.

Late erkenning voor Ventura Highway

Gepubliceerd op 2 jun 2021

In America′s succesvolle debuutjaar 1972 flopten de beide opvolgers van hun Top 40 hit ‘A horse with no name’ in Nederland. Toch wist met name het radiovriendelijke ‘Ventura Highway’ zich aan de vergetelheid te ontrukken. Bijna dertig jaar later dook het nummer zelfs plots weer op de Top 2000 om nooit meer uit die lijst van muziek met eeuwigheidswaarde te verdwijnen.

En dat zorgt er weer voor dat vijftig jaar nadat Dewey Bunnell het nummer schreef, nieuwe generaties er kennis mee maken. Zoals de jongens en meisjes van The Barefoot Movement.
De groep bestaat uit violiste Noah Wall, mandoline-speler Tommy Norris, gitarist Alex Conerly & Katie Blomarz op contrabas. Alle vier zingen ze ook en dat gebeurt vaak meerstemmig. Op hun YouTube pagina kun je hun covers beluisteren & bekijken. (bron)

Hallo. Hier Aarde.

Gepubliceerd op 21 Mei 2021

Het is ondertussen alweer 44 jaar geleden dan vanaf planeet Aarde twee Voyager raketten werden weggeschoten, met als primaire doel om de buitenste ringen van ons zonnestelsel te onderzoeken. Dat is gebeurd.

De beide ruimtesondes bevinden zich inmiddels in de zogeheten interstellaire ruimte, de ruimte buiten ons zonnestelsel. Het zijn de enige door de mens gemaakte objecten die de interstellaire ruimte ooit hebben bereikt. De twee sondes zijn te volgen via deze website van de NASA.

Omdat het altijd al de bedoeling was om na dat onderzoek met de Voyager door te reizen naar het grote onbekende, besloot de NASA met beide vluchten een gouden ‘grammofoonplaat’ mee te sturen met allerlei gegevens over de planeet van herkomst. Het idee om een bericht mee te sturen voor buitenaardse wezens kwam van de Amerikaanse professor en astronoom Carl Sagan (1934-1996) bron

Interessant natuurlijk om na te gaan wat er dan in die digitale ‘flessenpost’ mee zou moeten en wat niet. Opinietijdschrift De Groene Amsterdammer stelde zich die vraag ook.
Het is een onwerkelijke en ontroerende gewaarwording dat al deze klanken en beelden nog ergens in het heelal rondzweven als de mensheid misschien al uitgestorven is. bron

UPDATE: In februari 2020 viel het contact met de Voyager-2 onverwacht weg. Op een afstand van inmiddels 18,5 miljard (!) kilometer slaagde de NASA er in het euvel te verhelpen. Zodat we de ruimtereis kunnen blijven volgen. In de hoop dat beide Voyagers ooit worden onderschept en slimme ET′s die onbeholpen grammofoonplaat kunnen ontcijferen. Dan horen ze dit:

The NASA Voyager Golden Record