Carly Simon (77), die vijftig jaar geleden in Nederland haar eerste top-10 hit scoorde met You’re So Vain, leeft momenteel in een nachtmerrie. De Amerikaanse singer-songwriter, heeft in een week tijd afscheid moeten nemen van haar twee zussen. Broadway-componist Lucy Simon (82) overleed donderdag aan borstkanker, terwijl operazangeres Joanna Simon (85) een dag eerder stierf aan de gevolgen van schildklierkanker.
Lucy stapte begin jaren zestig de wereld van showbizz binnen, wanneer zij met haar vijf jaar jongere zusje Carly het folkduo The Simon Sisters vormde. De twee nemen in 1964 zelfs een single op, Wynken, Blynken & Nod, die in thuisland Amerika een bescheiden hitje werd.
In de jaren die daarop volgen zou Carly uitgroeien tot een van de meest succesvolle singer-songwriters van de jaren zeventig, met hits als Nobody Does It Better, Coming Around Again, Anticipation en haar lijflied You’re So Vain – waarover nog altijd wordt gespeculeerd wie nou die mysterieuze man in het nummer is, waarover zij zingt. Misschien wel de man die in het achtergrondkoortje is te horen: Mick Jagger.
Het voert wat te ver om de overleden pop-icoon David Bowie nu ineens als een visionair te gaan beschouwen. Feit blijft dat hij al aan het eind van de vorige eeuw door had dat het internet voor grote maatschappelijke veranderingen zou gaan zorgen. Bijna 25 jaar na het opmerkelijke BBC-interview zitten we allemaal opgesloten in onze eigen informatie-bubbels en worden we dag-in dag-uit gemanipuleerd met nepnieuws.
„Wat internet gaat aanrichten in de samenleving, positief en negatief, zal onvoorstelbaar groot zijn. Ik denk dat we op de drempel staan van iets spannends maar ook angstaanjagends.” BBC-journalist Jeremy Paxman vond dat spookbeeld van Bowie duidelijk een tikkie overdreven en zei: „Het is toch maar gewoon een andere manier van informatievoorziening?” Bowie, met een cynisch lachje: „Nee, de inhoud en de vorm van content gaat zó anders worden. Het gaat onze ideeën over wat media zijn compleet vermorzelen.”
Ja, dit zijn Frank Rijkaard en Ruud Gullit, voorjaar ’76, met hun teamgenoten bij de Amsterdamse volksclub DWS. In het zwart-blauw gestreepte tenue van hun club Door Wilskracht Sterk, onder het doel, voor het maken van een elftalfoto. Zij werden wereldvoetballers, de rest niet.
‘Rudi’ Gullit is in het seizoen ’75-’76 bij DWS komen spelen, dat bekend staat als kweekvijver van Amsterdams talent. De aanvoerdersband is meteen voor hem. De Jordanees is fysiek én verbaal sterker dan de meeste arbeiderskinderen uit Amsterdam-West, waar de teams van DWS in die jaren uit zijn opgetrokken.
Gullit is niet de enige speler in het team die de aandacht trekt van scouts. Zijn vriendje Franklin – ‘Frènk’ – Rijkaard is stiller maar technisch beter. Met hun imposante postuur steken de twee met kop en schouders boven de rest uit. Letterlijk, zo is te zien op een korrelige zwart-witfoto van het team die decennialang in de kantine van DWS heeft gehangen, als eerbetoon aan de twee internationale sterren die de club voortbracht.
Hoe langer je naar de foto kijkt, hoe meer vragen er opkomen. Wie zijn die andere jongens? Wat is er van hen geworden? En hoe kijken ze terug op de tijd waarin ze speelden met het talentvolle duo? NRC Handelsblad ging op onderzoek uit. En dat leverde een fascinerend verhaal op.
Hoe makkelijk het ook is; alles wat je ziet, hoort of vindt op internet, kun je niet zomaar delen. Als je bijvoorbeeld muziek aan een leuke video toe wil voegen, zijn platforms als YouTube er meestal als de kippen bij om het direct weer te verwijderen vanwege inbreuk op het auteursrecht. Voor muzikale ondersteuning bij de beelden ben je aangewezen op rechten-vrije elektronische muzak. Uitzonderingen daargelaten.
Zo stuitte ik op het artikel ‘6 Surprisingly Famous Royalty Free Songs‘ op het blog van Audiosocket. Razendpopulaire muziek dus waar om uiteenlopende reden geen copyright op rust en die hier dus vrij met jullie is te delen. Eerst voorbeeld: Everybody Loves My Baby, een overbekende jazz-evergreen. Geschreven door Jack Palmer en Spencer Williams in 1924. Het nummer werd ‘publiek domein‘ in 2019. En dus kan ik deze versie van The Boswell Sisters hier laten horen.
De versie van ‘That’s Alright’ die waarschijnlijk als eerste in je opkomt is van Elvis Presley. Maar blueszanger Arthur ‘Big Boy’ Crudup schreef dat nummer en had er in 1958 al een bescheiden hit mee.
Ik denk dat hij die avond ‘That’s All Right Mama’ wel drie keer zong, schrijft fotograaf Phil Wight.
Iets meer naar het ‘nu’. Michael Jackson had één van zijn eerste hits begin jaren zeventig van de vorige eeuw met ‘Rockin’ Robin’. Geschreven door Leon Rene en opgenomen door de Amerikaanse zanger Bobby Day in 1958. Het werd uiteindelijk het populairste nummer van zijn carrière.
Het auteursrecht op de versie van Bobby Day van Rockin ’Robin werd nooit vernieuwd, waardoor het een populaire keuze is tussen alle beschikbare royalty-vrije nummers.
Free Music Archive (FMA) biedt gratis toegang tot open gelicentieerde, originele muziek van duizenden onafhankelijke artiesten over de hele wereld. Tientallen miljoenen online bezoekers zwerven elke maand door de FMA-catalogus om originele nummers voor persoonlijk gebruik of aanbevolen nummers in mediaprojecten te vinden en te downloaden.
Verzorgd door Tribe of Noise, samen met Creative Commons-licenties, biedt FMA een platform voor artiesten en luisteraars om het potentieel van het delen van muziek te benutten. Een voorbeeld:
Op internet is plotseling beroering ontstaan over een schilderij uit de 19e eeuw van de Oostenrijker Ferdinand Georg Waldmüller. Daarop is een vrouw te zien die door een natuurlandschap wandelt met overduidelijk een ’smartphone’ in haar handen. En dat is raar, want die waren er toen nog helemaal niet.
Toch doet een schilderij van de Oostenrijkse kunstenaar vermoeden dat de smartphone al meer dan 150 jaar bestaat. Desondanks was de Oostenrijkse schilder geen helderziende die de uitvinding van de gsm voorspelde in zijn schilderij. Maar wat heeft hij dan wel afgebeeld? Kunsthistorici zijn er snel uit. Het gaat namelijk om een gebedenboekje, een iets typischer attribuut voor die tijd.
’Die Erwartete’ laat ons denken dat het hoofdpersonage van het schilderij rustig aan het sms’en is in een prachtig heuvellandschap. De vrouw is gefocust op haar ’telefoon’ die ze met beide handen vasthoudt. Een beeld dat ons in deze tijd zo bekend voorkomt.
„Het is opvallend hoe de ontwikkeling van technologie ervoor heeft gezorgd dat we het schilderij helemaal anders interpreteren”, zegt de Schotse George Russell, de man die het bewuste schilderij onder de aandacht bracht.
„Het grote verschil is dat in 1860 iedere kijker het voorwerp waarin het meisje verzonken is, zou hebben herkend als een gezangboek of gebedenboek. Vandaag zien we in hetzelfde beeld een tienermeisje dat opgaat in de sociale media op haar smartphone.” het complete artikel
Oorlogen zijn van alle tijden, maar dankzij de zegeningen van de sociale media kunnen we tegenwoordig zo ongeveer live meekijken op het slagveld. Zowel vanuit het perspectief van ‘vriend’ en ‘vijand’. En zie dan nog maar eens objectief vast te stellen waar je naar zit te kijken. Zo postte ‘Ukrainian News24’ gisteren op Twitter deze ongelooflijke beelden.
Daarop is te zien hoe een Russische BM-2 tank met een gehesen witte vlag tergend langzaam Oekraïense militairen nadert. De spanning is voelbaar. En zo loopt het af:
Een Turkse fotograaf heeft een fotoreeks gemaakt met foto’s van overleden beroemdheden. Hoe zouden ze er nú hebben uitgezien als het noodlot niet had toegeslagen. Het kunstproject As If Nothing Happened toont zo onder andere prinses Diana, John Lennon, Freddie Mercury, Amy Winehouse, Michael Jackson en nog vele anderen.
Alper Yesiltas is een Turkse advocaat en fotograaf uit Istanbul. Voor zijn meest recente project ontwikkelde hij artificiële intelligentie (AI) om foto’s te maken van allerlei bekendheden die al enige tijd overleden zijn. Dankzij de AI probeert de kunstenaar een natuurgetrouw beeld te schetsen van hoe deze ‘celebraties’ er nu zouden uitzien. Dit zijn enkele van zijn meest opvallende posts.
Originele artikel