Voor de prestigieuze ‘1839 Awards’ waren dit jaar fotografen uit liefst 77 landen in de race, wat de competitie dit jaar diverser maakte dan ooit. Het is terug te zien in de winnaars-galerij die verder te bekijken is op bv. de site Design You Trust.
Weleens gehoord van de artiest Mecianga? Waarschijnlijk niet. Toch is een nummer van deze niet bestaande zangeres al tientallen miljoenen malen gestreamd. Het is een illegale versie van I would stay, het liedje waarmee de Nederlandse band Krezip in 2000 een hit scoorde.
Fraudeurs als Mecianga verdienen grif aan dit soort praktijken, vaak geholpen door AI. ,,Er wordt op zo’n grote schaal gefraudeerd dat het bijna onbegonnen werk is voor de industrie om er iets tegen te doen”, zegt Koen Beerkens namens de NVPI, de Nederlandse brancheorganisatie waarin platenmaatschappijen en distributeurs verenigd zijn. ,,Zeker nu AI (kunstmatige intelligentie) er is.”
Met behulp van die nieuwe computertechnologie is het plots kinderspel om liedjes te ‘componeren’ die rechtstreeks zijn afgeleid van bestaande muziek. Of eenvoudig te ‘coveren’ door een niet bestaande groep, zanger of zangeres, zoals in het geval van Krezips hit.
De illegale versie lijkt inmiddels van alle grote streamingplatforms verwijderd. Via de obscure app ChartMetric is nog een snipper te beluisteren. complete artikel
Het verlies van de wijk Palisades door de allesverwoestende branden in Los Angeles is ook een culturele ramp, schrijft Rob van Scheers, die er als biograaf van Paul Verhoeven regelmatig kwam. Hij neemt de lezers van de Volkskrant mee, van de eerste filmstudio tot de favoriete hangplek van beroemde kunstenaars.
“Het armageddon dat de Pacific Palisades trof, heeft zijn wijk geheel in as gelegd”, schrijft Van Scheers. Voor buitenstaanders is het een van de minder bekende wijken van Los Angeles, er komen maar weinig toeristen. En dat terwijl er ruim een eeuw cultuurgeschiedenis te vinden valt.
Vuur maakt einde aan Palisades
Eerst werd Malibu door de branden aangevallen, waar filmmakers en muzikanten als Robert Redford, James Cameron, Barbra Streisand en Beck wonen. De Hollywood Hills, thuishaven voor Sharon Stone en David Lynch. Maar de Palisades hadden het nog wel het zwaarst, de berichten op CNN klonken steeds somberder.
De Palisades – zoveel is inmiddels duidelijk – werden uiteindelijk het zwaarst getroffen. En zullen nooit meer hetzelfde zijn. Het grote witte houten Ranch House met 31 kamers vol memorabilia van de beroemde vaudeville-komiek en rodeoster Will Rogers (1879-1935) ging in vlammen op. complete artikel
Met de opening van de Blankenburgtunnel (A24) is het Zuid-Hollandse vestingstadje Brielle plots wel heel dichtbij. Deze foto maakte ik vandaag. Wandelend door Brielle lijkt het soms alsof de tijd heeft stilgestaan. Alleen de fluorescerende kleuren van de racefiets verklappen dat deze foto niet honderd jaar geleden, maar vandáág is gemaakt.
Willem van Kooten, die onder zijn pseudoniem Joost de Draaijer bekend werd, is op 83-jarige leeftijd overleden. De kranten stonden er uitvoerig bij stil en dat is op zijn plaats. Van Kooten wordt door DJ’s van toen en nu ‘de Godfather van de Nederlandse radio’ genoemd. Dat klinkt bombastisch, maar niets is minder waar.
23 januari 1968. Foto: Jac. de Nijs (Anefo), Nationaal Archief CCo
Het begon voor Van Kooten bij Veronica, een commerciële piratenzender die uitzond vanaf een schip dat net buiten de territoriale wateren lag. In die tijd werd de radio in Nederland nog gedomineerd door de sterk verzuilde omroepstichtingen, die keurige radio maakten, met maar weinig programmering voor jongeren.
In 1961 gaat Van Kooten als tekstschrijver werken bij de radiopiraat, maar al snel valt hij in als presentator. Revolutionair was de wijze waarop hij de plaatjes op piratenzender Veronica aan elkaar praatte. Onnavolgbaar snel, waarbij hij de zinnen af en toe in elkaar over liet lopen. Een volstrekt unieke stijl, waarmee hij zich onderscheidde van andere prominente Veronica DJ’s als Lex Harding en Rob Out.
Inspiratie uit Amerika
Inspiratie voor vernieuwing doet Van Kooten op in de Verenigde Staten, waar hij onder meer de Top 40 vandaan haalde, die op 2 januari 1965 voor het eerst werd uitgezonden. Ook het idee voor de horizontale programmering met vaste dj’s in blokken van twee uur komt uit Amerika. complete artikel
Voor wie het allemaal heeft gemist: hierbij een complete aflevering van het legendarische programma J.M.H.W. (‘Joost Mag Het Weten’), uitgezonden op de koude zondagavond van 14 november 1965. Het is niet minder dan drie kwartier nostalgisch radioplezier.
In elk geval één goed voornemen heb ik aan het begin van een nieuw jaar al ten uitvoer gebracht. Met het afsluiten van mijn X-account, kwam na dertien jaar een eind aan mijn getwitter. Een mini-statement, want zo actief ben ik niet op de sociale media. Dat blijkt wel, want door al die jaren heen zag ik alles bij elkaar 771 keer een aanleiding om via Twitter iets met de rest van de wereld te delen. Dat kan dus ook prima vanaf deze plek.
Als alternatief voor Twitter wordt overigens steeds vaker BlueSky genoemd. Het bestaat nog maar amper drie jaar en telt inmiddels zo’n 14 miljoen gebruikers. Jack Dorsey – mede-oprichter van Twitter – zit in de Raad van Bestuur.
Vooral uit nieuwsgierigheid heb ik direct maar een account aangemaakt. Eerste indruk: minder negativisme, kennelijk (nog) niet een speeltuin voor complotdenkers. Voor even lijkt de rust wedergekeerd, is de lucht weer blauw.
Verlost van Musk
Én – ook niet onbelangrijk – gelijk verlost van de geniale gevaarlijke gek Elon Musk, die Twitter in 2022 voor tientallen miljarden dollars overnam, waarna het bedrijf onder de nieuwe naam X in een vrije val belandde.
De rijkste man op aarde gebruikte dit jaar nog wat van zijn strooigeld om een stoel direct naast de Donald Trump te bemachtigen, wat nog gelukt is ook. En terwijl Trump nog aan zijn tweede ambtstermijn als president van de VS moet begínnen heeft de altijd ongeduldige Musk z’n aandacht alweer verplaatst naar de opmars van extreem rechts in Europa (zie fotocollage hierboven). Wat 2025 ook gaat brengen, sáái wordt het niet!
Branden zijn aan de orde van de dag in Los Angeles. Zo ging op 2e Kerstdag een vier verdiepingen tellend gebouw in vlammen op dat al tien jaar leegstond. Twintig daklozen die het verlaten pand als overnachtingsplek gebruikten kwamen met de schrik vrij. En toch ging het bericht over juist deze brand de wereld over.
Reden: het door brand verwoeste complex deed ooit dienst als hotel, waar de leden van The Doors, de groep rond de charismatische zanger Jim Morrison, zich lieten fotograferen voor de hoes van hun vijfde album Morrison Hotel.
De ster van Morrison was toen tanende. De sexy rockgod uit de begindagen was hij al even niet meer. Hij gebruikte massa’s drugs, liet zijn baard groeien en was – getuige foto’s uit die periode – inmiddels ook flink aangekomen.
Morrison Hotel – een album over liefde, existentialisme, geweld en Amerika – werd een comeback om in te lijsten. The Doors verkochten ineens meer dan een miljoen lp’s in drie dagen tijd.
De receptionist
Hoesfotograaf Henry Diltz op Facebook. „Reizigers en dronkaards konden daar hun roes uitslapen, voor maar 2,50 dollar per nacht. Dat prachtige raam in de gevel met de rode letters Morrison Hotel was mijn favoriete deel van het hotel”. Alleen: de receptionist had helemaal geen zin in een fotoshoot met een paar omhooggevallen rockgoden.
Na wat foto’s te hebben geschoten voor het raam, renden ze – toen ze zagen dat de receptionist verdwenen was – naar binnen, ploften ze neer voor het raam en kon Henry zijn werk doen. „Ik heb één filmrolletje kunnen opmaken, waarna we werden gevraagd te vertrekken”, vertelde hij daar eerder over.
Op sociale media smeken fans ondertussen – bijna 55 jaar later – om een restauratie van het gebouw. Bijzonder niet? Anderen willen dat de etalage, met de iconische letters, bewaard zal worden en ondergebracht zal worden in een museum. Ook Henry Diltz hoopt op een herstel. „Het is zo’n historische plek, een historische naam”, zei hij. „Ik hoop dat het niet verdwijnt.” complete artikel
In de aanloop naar 25 december is er geen ontkomen meer aan en gaat bij mij de radio voor een paar weekjes uit. Zo bescherm ik me tegen de terreur van gemakzuchtige playlists, gevuld met elk jaar dezelfde kerstgezelligheid van Wham tot Mariah Carey en alle al net zo grijsgedraaide klassiekers daar tussenin.
De Top 2000 is om diezelfde reden ook al geen beter alternatief. Zo ontstond bij mij in de laatste maand van het jaar een remedie die wél werkt. Omdat er geen nieuwe muziek meer wordt uitgebracht tijdens de feestdagen, is er alle tijd om de interessantste platen van het afgelopen jaar nog een keer de revue te laten passeren en op de juiste volgorde te zetten.
De mooiste van 2024 is (voor mij)…
Nog zo’n particuliere traditie. Rondom de kerstdagen luister ik naar Sufjan Stevens. In Songbook and other stuff schrijft Stevens over het vieren van kerst in zijn jeugdjaren in een disfunctionerend gezin. Pas veel later is hij het sentiment en de melancholie van de liedjes gaan omarmen. Misschien zijn de honderd (!) kerstliedjes die Sufjan door de jaren heen samen met vrienden en familie opnam wel een therapeutische uitwerking hiervan.
De complete verzameling verscheen in de vorm van twee luxe 5CD-boxen: Songs For Chistmas (2006) en Silver & Gold (2012) en later ook op vinyl. Soms zijn de nummers heel gelaagd en rijk gearrangeerd, vol strijkers en blazers en dan weer kleine, ingetogen liedjes met alleen gitaar of piano.
De vrienden en familieleden zijn te horen in talrijke achtergrondkoortjes waarin de la-la-la’s en de ooh-ooh’s je met regelmaat om de oren vliegen.
Toegegeven: hónderd liedjes is wellicht toch iets teveel van het goede. En dus bracht ik de collectie in een vlaag van digitale huisvlijt terug tot dertig meest betoverende. En het resultaat is -als ik zo vrij mag zijn- ‘bedwelmend mooi’!
Zo’n tien jaar geleden waagde Mark Hinog zich voor The Verge aan een uitgebreid artikel, waarin hij alle honderd kerstliederen van Stevens recenseerde en rangschikte ‘From Worst to Best‘. Met hier als winnaar Christmas In The Room, afkomstig van de achtste (!) kerstplaat.
Het nummer is door Sufjan Stevens vrijgegeven om te delen met iedereen die zoekt naar een alternatief voor Carey’s All I Want For Christmas Is You en Wham’s Last Christmas. Hierbij: