In Plakshot kijkt Roel Maalderink met z’n eigen blik naar de actualiteit.
En legt hij de absurditeit van het nieuws bloot.
Muzikaal zijn de Rolling Stones schatplichtig aan Muddy Waters. Hun naam alleen al – de groep vernoemde zichzelf naar Waters’ nummer Rolling Stone – maakt dat al duidelijk. Op hun album ‘Blue & Lonesome’ grijpen Mick Jagger & Keith Richards terug naar de tijd zoals ze begonnen: met smerige blues in zweterige kleine kroegjes.
Ruim veertig jaar geleden waren de Stones halverwege hun eerste grote tournee sinds jaren, de Tattoo You tour. Op 22 november 1981 stapte de band (minus drummer Charlie Watts) bij een concert van Muddy Waters in The Checkerboard Lounge in Chicago spontaan het podium op tijdens Baby Please Don’t Go om met de legendarische blueszanger een uniek optreden te geven.
Nou ja, spontaan? Op deze YouTube-registratie zijn meerdere professionele camera-operators te zien, wat duidelijk maakt dat de gebeurtenis en video behoorlijk gepland waren.
Ik zeg: God zij dank. Het mag dan bedacht zijn, maar komt heerlijk spontaan over.
Het album ‘Titanic Days‘ (1993) was één van de minst opvallende releases van Record Store Day, een commercieel circus om de echte liefhebbers héél veel geld te laten betalen voor de revival van de vinyl langspeelplaat.
Bij de Titanic zie ik vooral een steracteur & trice dramatisch onder water verdwijnen. Hetzelfde overkwam Kirsty Maccoll op 18 december 2000 toen ze na een duik in Mexico boven water kwam, precies op het moment dat daar een speedboat op razende snelheid over het water scheerde.
Op het onvolprezen Reddit vind ik nog een bericht van dat onfortuinlijke moment. Bij mijn weten haalde het duikincident destijds niet de Nederlandse kranten, radio of TV.
BBC Radio2 stond er destijds wel uitvoerig bij stil. Voor wie meer wil weten:
De renovatie van het Binnenhof is een hoofdpijndossier van jewelste aan het worden. Het project is jaren vertraagd en het prijskaartje is inmiddels al vier keer over de kop gegaan. Maar voordat minister De Jonge het nieuwe bedrag openbaarde, stuurde hij journalisten eerst langs loszittende muren, onveilige plafonds en instabiele houten trappen. Pas daarna kwam het hoge woord er uit.
Door allerlei tegenvallers worden de kosten van de opknapbeurt – in 2015 nog begroot op 475 miljoen euro – inmiddels geschat op 2 miljard. Dat komt neer op ongeveer 113 euro per Nederlander. Dat is veel geld, maar het is relatief weinig vergeleken met het Verenigd Koninkrijk. “De renovatie van het Britse parlement gaat omgerekend volgens de laatste berekeningen tussen de 15 en 30 miljard euro kosten”, weet correspondent Lia van Bekhoven.
8 eeuwen achterstallig onderhoud
Het Binnenhof, het oudste nog in gebruik zijnde regeringscentrum ter wereld, is in drie jaar tijd veranderd in een spookhuis, een schim van wat het ooit was. ‘De Jonge en zijn voorlichters hebben goed nagedacht over de opbouw van de rondleiding. Dus krijgt de opgetrommelde pers eerst een reeks van grote en kleine bouwkundige rampen te zien. Het binnen klotsende water van de Hofvijver in de Eerste Kamer vormt daarbij een van de hoogtepunten. Het beeld dat moet beklijven: hier is sprake van 8 eeuwen achterstallig onderhoud’, schrijft Jan Hoedeman in zijn verslag voor het AD.
,,We zien nu pas de staat van het gebouw, die ongelooflijk veel slechter is dan we dachten”, zegt minister De Jonge van onder zijn witte bouwhelm aan het eind van de rondleiding. En hij heeft nog een mooie one-liner ingestudeerd. Alles wat tijdens de renovatie tevoorschijn komt is “een droom voor archeologen, maar een nachtmerrie voor bouwkundigen.”
Guus Meeuwis, Paul de Leeuw en natuurlijk Marco Borsato; zij scoorden allemaal hun grootste hits met covers van Italiaanse klassiekers.
Zo is Meeuwis’ nummer ‘Dat komt door jou’ afgeleid van ‘A Te’ van Jovanotti. Laura Pausini was in 1993 in Nederland wél zelf succesvol met het nummer ‘La Solitudine’ uit, waarna Paul de Leeuw in datzelfde jaar het nummer naar het Nederlands vertaalde tot ‘Ik wil niet dat je liegt’ en daarmee nóg succesvoller was.
Marco Borsato lukte dat zelfs meermalen. De Italiaan Riccardo Fogli bracht in 1982 het nummer ‘Storie Di Tutti I Giorgi’ uit, die Borsato in 1994 uitbracht onder het nummer ‘Dromen Zijn Bedrog’. Die cover van Borsato stond liefst 12 (!) weken op nummer 1 in de top 40! Het origineel van een andere nummer 1 hit (‘Margherita’) werd in 1976 geschreven door Riccardo Cocciante.
In datzelfde jaar bracht Rita Hovink het nummer ‘Laat me alleen’ uit. Het werd een echte Nederlandse klassieker, die al 12x in de Top 2000 is verschenen. Het origineel werd in 1972 uitgebracht door de Italiaanse Patty Pravo onder de titel ‘Pazza Idea’, waarmee Pravo zelf ook 4 weken in de Top 40 stond, met een 26-ste plaats als hoogste notering.
1972 was ook jaar dat het album ‘Umanamente Uomo: il sogno’ van Lucio Battisti wekenlang bovenaan de Italiaanse albumlijsten stond. Alleen de Italiaanse zangeres Mina was met haar titelloze album in dat jaar nóg succesvoller. Opvallend detail: beide albums bevatten het nummer ‘E penso a te’ van Lucio Battisti.
Ik heb dat nummer nog via het management onder de aandacht van Marco Borsato proberen te krijgen en daarna op dezelfde wijze Rob de Nijs bestookt, die ik ook wel zo’n Italiaans succesnummer had gegund. Helaas.
Mijn mond viel open toen vele jaren later – in 2018 – André Hazes jr. op het podium van ‘Sterren in Concert’ stond en ineens dít nummer inzette: De Stilte. Inderdaad een vanuit het Italiaans naar het Nederlands vertaalde versie van ‘E penso a te’. En ik dacht aan Lucio Battisti.
Ruim 400 jaar geleden stichtten Nederlanders de stad die we nu New York noemen. Het was de start van veel leed voor het oorspronkelijke Lenapevolk, dat het gebied bewoonde.
In 1624 arriveerden dertig families uit de Lage Landen die namens de West-Indische Compagnie (WIC) een nederzetting stichtten. Ze hadden het eiland Manahatta gekocht voor 60 gulden aan snuisterijen, schreef een WIC-vertegenwoordiger later in een brief. Het was het begin van Nieuw Amsterdam.
‘De geromantiseerde versie van het verhaal – dat we Manhattan voor snuisterijen hebben weggegeven – moeten we herformuleren’, zegt Chuck Gentlemoon, de chief van een groep nazaten aan de Amerikaanse oostkust. Het was in feite een groot misverstand. ‘Voor ons was land niet iets waar je eigenaar van kon zijn, dus we begrepen niet dat iemand het van ons af kon nemen.’
Land was voor de Lenape zoals lucht en water: van iedereen. De deal met de Nederlanders moet voor hen niet meer dan een vriendelijk gebaar zijn geweest. complete artikel
James heeft zo’n 47K volgers op Instagram, waar hij aankondigt: ,,Ik ben enorm blij om mijn nieuwste nummer te delen dat mede is geschreven door mijn goede vriend Sean Ono Lennon”, schrijft de 46-jarige McCartney, de zoon van Paul en Linda McCartney, op Instagram.
Lennon is de enige zoon van John Lennon en Yoko Ono. Volgens The Telegraph staat in de credits van Primrose Hill ‘McCartney-Lennon’, en is dat een stijlbreuk met de traditie van hun vaders.
De meer dan 150 The Beatles-liedjes die zij samen maakten werden altijd ondertekend als ‘Lennon-McCartney’. Die gaan mee tot in de eeuwigheid.
Het valt nog maar te bezien of dit ook gaat gelden voor:
Het is de meest betreurde ‘split’ in de geschiedenis van de popmuziek. John Lennon en Paul McCartney eindigden bitter. Maar wat heel weinig mensen weten is dat zij elkaar vier jaar later nog eens in een studio hebben ontmoet. Het gebeurde op 28 maart 1974, voor een spontane jamsessie. Het is de enige keer na het uit elkaar gaan van The Beatles dat John en Paul ooit nog samen speelden.
John is in een studio in Los Angeles bezig met de productie van Harry Nilssons album Pussy Cats, als Paul en Linda McCartney onverwacht komen binnenlopen. Volgens de biografie McCartney uit 2006 werd het doodstil toen ze elkaar zagen, maar brak John het ijs waarop McCartney positief reageerde en de twee elkaar de hand schudden.
In de jamsessie die volgt, zijn onder andere ook Harry Nilsson en Stevie Wonder te horen. De sessie is overigens niet erg productief en wordt voor een groot deel bepaald door drank, drugs en John die klaagt over het geluid. In 1992 verschijnt een bootleg van de (terecht) vergeten, maar historisch belangrijke jamsessie onder de naam A Toot And A Snore In ’74.