In America′s succesvolle debuutjaar 1972 flopten de beide opvolgers van hun Top 40 hit ‘A horse with no name’ in Nederland. Toch wist met name het radiovriendelijke ‘Ventura Highway’ zich aan de vergetelheid te ontrukken. Bijna dertig jaar later dook het nummer zelfs plots weer op de Top 2000 om nooit meer uit die lijst van muziek met eeuwigheidswaarde te verdwijnen.
En dat zorgt er weer voor dat vijftig jaar nadat Dewey Bunnell het nummer schreef, nieuwe generaties er kennis mee maken. Zoals de jongens en meisjes van The Barefoot Movement. De groep bestaat uit violiste Noah Wall, mandoline-speler Tommy Norris, gitarist Alex Conerly & Katie Blomarz op contrabas. Alle vier zingen ze ook en dat gebeurt vaak meerstemmig. Op hun YouTube pagina kun je hun covers beluisteren & bekijken. (bron)
Het is ondertussen alweer 44 jaar geleden dan vanaf planeet Aarde twee Voyager raketten werden weggeschoten, met als primaire doel om de buitenste ringen van ons zonnestelsel te onderzoeken. Dat is gebeurd.
De beide ruimtesondes bevinden zich inmiddels in de zogeheten interstellaire ruimte, de ruimte buiten ons zonnestelsel. Het zijn de enige door de mens gemaakte objecten die de interstellaire ruimte ooit hebben bereikt. De twee sondes zijn te volgen via deze website van de NASA.
Omdat het altijd al de bedoeling was om na dat onderzoek met de Voyager door te reizen naar het grote onbekende, besloot de NASA met beide vluchten een gouden ‘grammofoonplaat’ mee te sturen met allerlei gegevens over de planeet van herkomst. Het idee om een bericht mee te sturen voor buitenaardse wezens kwam van de Amerikaanse professor en astronoom Carl Sagan (1934-1996) bron
Interessant natuurlijk om na te gaan wat er dan in die digitale ‘flessenpost’ mee zou moeten en wat niet. Opinietijdschrift De Groene Amsterdammer stelde zich die vraag ook. Het is een onwerkelijke en ontroerende gewaarwording dat al deze klanken en beelden nog ergens in het heelal rondzweven als de mensheid misschien al uitgestorven is. bron
UPDATE: In februari 2020 viel het contact met de Voyager-2 onverwacht weg. Op een afstand van inmiddels 18,5 miljard (!) kilometer slaagde de NASA er in het euvel te verhelpen. Zodat we de ruimtereis kunnen blijven volgen. In de hoop dat beide Voyagers ooit worden onderschept en slimme ET′s die onbeholpen grammofoonplaat kunnen ontcijferen. Dan horen ze dit:
Till Lindemann kennen jullie het best als de zanger van Rammstein, maar de man is zoveel meer. Zo is hij ook acteur en schrijft hij gedichten, die in niets te maken hebben met de muziek van Rammstein.
Lindemann groeide op in de voormalige DDR. Hij werkte in zijn jonge jaren als schrijnwerker, mandenvlechter, galerijtechnicus en wagenmaker. Maar zijn voornaamste wapenfeit uit die tijd was dat hij Europees jeugdkampioen op de 1500 meter zwemmen werd en daarna zelfs werd genomineerd voor de Olympische Spelen van 1980 in Moskou.
Playboy Hij werd op het laatste moment van deelname uitgesloten omdat hij tijdens het Europees jeugdkampioenschap in Rome zonder toestemming het hotel was uitgelopen om – geloof het of niet – een Playboy! tijdschrift te kopen. Geen idee of het klopt. Ik citeer slechts zijn biografie op Wikipedia.
Maar nu – veertig jaar later – strijkt Till Lindemann in een compleet andere gedaante alsnog in Moskou neer. Om zijn karakteristiek donkere stem op te zetten en nu eens in het Russisch te zingen over ‘Lubimiy Gorod’, ofwel zijn ‘geliefde stad’, speciaal opgenomen voor de Russische film ‘Devyatayev‘. Er zijn meerdere videoversies in omloop. Zoals deze zwaar patriottistische, waar De Eeuwige Leider Vladimir Putin ongetwijfeld een beetje nat van wordt. Maar dit is de officiële versie:
Tijdens de eerste zomervakantie in het coronatijdperk waren we behoorlijk beperkt in onze mogelijkheden en dus bleef ook de globetrotter in mij de meeste tijd in Nederland. Nu het vaccineren goed op gang lijkt te zijn gekomen, maken we weer wilde plannen en dromen we over exotische bestemmingen, vooral ver weg van Nederland.
Duingebied Solleveld: Aalscholvers!
Waarom eigenlijk? ‘Door de nood gedwongen’, wandelde ik me suf de voorbije maanden. Zoals ik gisteren op loopafstand van mijn huis voor ′t eerst in mijn leven in duingebied Solleveld belandde. Zoals fotograaf Rick Kloekke met iets meer dan zijn zakcamera de Veluwe bezocht. Het resultaat is een 3 minuten durende film. De video is in 4K, dus voor het beste resultaat toch even beamen naar je televisie.
We hebben meer erge, enge virussen over ons heen gekregen: Sars, Mers. Maar nooit eerder kwam de wereld zo tot stilstand als nu met Corona. Voor geschiedenisboeken is het nog te vroeg. Maar de vergelijking met de Spaanse Griep dringt zich op.
Emergency military hospital during influenza epidemic, Camp Funston, Kansas, United States. Foto onbekend. 1918 of 1919
Volgens nieuwe, opvallende berekeningen van The Economist gingen in het afgelopen jaar tussen de 7 en 13 miljoen mensen dood aan de huidige pandemie. Dat is andere koek. Ik wil absoluut geen nepnieuws verspreiden, maar volgens dit artikel vielen er in 2020 dus veel meer doden door COVID-19 dan in de officiële statistieken terecht komen. Dat is in Europa zo, maar zéker in Azië en Afrika.
Onderstaande grafiek laat de sterfte per werelddeel zien, sinds het begin van de pandemie. Opvallend: er sterven nu meer mensen dan ooit, maar omdat het in Europa en de VS beter gaat denken we dat de pandemie bijna voorbij is.
Hoewel in 2013 onverwacht het doek viel voor de legendarische muziekspeler Winamp, wordt hij door een fanatieke groep supporters op internet in leven gehouden. Ook ik gebruik het programma nog altijd om m′n favoriete muziek mee af te spelen op de computer.
De aanhoudende populariteit heeft Winamp niet in de laatste plaats te danken aan de Milkdrop plugin. De fascinerende, kleurrijke, hallucinerende en bij vlagen behoorlijk psychedelische beelden zorgen voor een passende visualisatie bij de afgespeelde muziek.
Milkdrop werd in 2001 door techneut Ryan Geiss ontwikkeld. Geiss was zijn tijd ver vooruit en is dat ook altijd gebleven. In 2001 lukte het hem dus voor het eerst om – via assembleertaal – muziek te voorzien van hallucinogene, muziek-reactieve real-time animaties. Ik kijk er bijna elke dag wel even naar en na al die jaren zie ik nog steeds beelden die ik niet eerder zag. Het is een wonder.
VJ-sets Nog steeds ontwikkelt Geiss apps en visuals die er voor zorgen dat je muziek voorzien wordt van kekke beelden, die continu in beweging zijn. MilkDrop bestaat nog steeds. Tegenwoordig onder de naam ‘ProjectMilkSyphon‘. Het stelt plugins beschikbaar voor Mac, Windows en Linux, iTunes en Winamp en nu zelfs ook voor mobiele versies voor Android en iOS.
Verlang je ook terug naar dit soort nostalgische beelden bij je tracks of complete VJ-sets? Surf dan voor meer info en alle technische details gerust eens naar de site van Mac software company vidvox.com en bekijk de mogelijkheden. Complete artikel op Partyscene.nl
Jackie Venson is onbekend bij het grote publiek. Zelfs als je de zoekmachines van Google overuren laat draaien, kom je niet bijster veel informatie tegen. Op Bluestownmusic.nl vind ik uiteindelijk dit artikel.
Geïnspireerd door haar vaders carrière besluit Jackie naar de Berklee College of Music te gaan. Ze studeert compositie en studio productie maar wat een droom van haar was wordt al snel een zeer depressieve periode. Ze heeft totaal geen plezier in het maken van muziek en haar studie maar zet toch door.
Tot ze in 2011 iemand helemaal ziet los gaan op zijn gitaar en besluit: dat wil ik ook. Ze maakt het laatste jaar van haar studie af en richt zich in haar vrije tijd op het gitaar spelen. Drie jaar later brengt ze haar eerste album uit: ‘The Light In Me’ en brengt ze sindsdien regelmatig een EP, live album of studio album uit.
De albums die tot nu toe zijn verschenen, krijgen goede kritieken en ondanks alle opwindende concerten in het pré-corona tijdperk, blijft een doorbraak naar het grote publiek uit. Geen idee waar dat door komt. Misschien wel om de wereld te overtuigen is het complete ‘Live in Texas’ concert integraal op YouTube gezet. Oordeel zelf.
Finland, wanneer hoor je eigenlijk iets over Finland? Oké, er is natuurlijk die autocoureur Kimi Räikkönen, en vroeger had bijna iedereen natuurlijk een mobiele telefoon uit Finland: de Nokia. Maar verder?
Muziek uit Finland kom je al helemaal niet dagelijks tegen. Mooi dat in de rubriek ‘Closing Time’ op Sargasso wordt verwezen naar de band Värttinä. Ik heb vijf albums van ze.
Värttinä was heel even heel hip en ze deden ooit zelfs een tour langs de bekende poppodia in Nederland. Iedereen wilde die drie blonde zangeressen wel ‘ns zien. En horen, ook al verstond je er niks van, wat zongen ze toch, wat zeiden ze tegen ons?
