It's in Dutch and about SOUND & VISION

Categorie: De muziek Pagina 11 van 25

Muziek zonder instrumenten

Muziek zonder instrumenten. Dat klinkt ingewikkeld en dat is het in veel gevallen ook. Zoals blijkt uit de voorbeelden die R*C (voorheen Retecool) verzamelde.

Een brullende Formule1-motor waarmee je wel degelijk (héél hárd!) een verjaardagsliedje kunt laten horen. Ook apart: drummer Jorge Perez Gonzalez aka Patax die drumt op vrouwenbillen. Hier slechts een indirecte link omdat het natuurlijk heel fout/seksistisch is (maar in alle neutraliteit wel gewoon heel ‘knap’. Toch? 🙂

Knikkers
Blijft over het apparaat dat de mannen van Wintergatan hebben gebouwd (en weer aan het bouwen zijn).  Het is een nogal buitensporig muziekinstrument. Door aan de slinger van de Marble Machine te draaien, genereren 2000 marmeren knikkers een gezellig deuntje dat nogal doet denken aan het filmpje dat destijds standaard bij de installatiesoftware van je videokaart werd toegevoegd. bronartikel

Dat was toen: Live in concert

Voor de artiesten is een concert-loos jaar natuurlijk een ramp; voor de fans een drama. Veel kan vanuit huis, maar de beleving van een live-concert komt niet over via je computerscherm of TV.
Eén uitzondering wil ik hierbij overigens wel aanhalen: de DVD ‘Stop Making Sense‘ (Talking Heads, 1984) is wat mij betreft nog altijd dé klassieke concertfilm.

David Byrne, de legendarische frontman van de Talking Heads, streek in 2018 met zijn American Utopia-tour neer op Broadway. Byrne, eind zestig inmiddels, had het zo eenvoudig aan kunnen pakken. Een paar nummers van zijn meest recente plaat, wat Talking Heads-favorieten, en wachten tot de boekingen binnenstromen. Maar nee, hij koos opnieuw voor een tot in de puntjes gechoreografeerde show.

David Byrne laat alle leden van zijn begeleidingsband rondlopen op het podium (geen drumstellen of versterkers te zien), met duizelingwekkend effect. Percussionisten cirkelen om hem heen, achtergrondzangers dansen rond.


Regisseur Spike Lee zet de camera lekker dicht op het schouwspel. Al die jaren nadat Byrne met de Talking Heads-registratie Stop Making Sense de lat onmogelijk hoog legde, stijgt hij met American Utopia opnieuw tot duizelingwekkende hoogten. bronbericht

Still crazy after all these years

Op zoek naar gemist moois, ga ik om de paar weken langs bij ‘songcatcher‘ van Maarten Schild. Hij stuitte recent op een o zo gezellig onderonsje van het vrouwelijke Zweedse duo ‘Good Harvest’ samen met het mannelijke vocale trio ‘Solala’, al net zo Zweeds. En zij zongen in een hoekje van de kamer, bij een kopje thee en niet helemaal op 1,5 meter, zo prachtig een nummer van Paul Simon. Op een betere manier kun je je in lockdown niet opsluiten.

Fragment uit een aflevering van de Solala Sessions

Schild schrijft: ‘Het duo ‘Good Harvest’ bestaat uit singer/songwriters Hanna Enlöf & Ylva Eriksson, die zichzelf muzikale tweelingen noemen. Ze ontmoeten elkaar op hun 15e, toen ze allebei deel uitmaakten van dezelfde folk-pop band. Ze deelden een liefde voor de muziek van Simon & Garfunkel, Nick Drake, Joni Mitchell & Gillian Welch. Toen de band uit elkaar viel, vormden ze een duo in 2012. Het vocale trio ‘Solala’ uit Göteborg, bestaat uit Olle Bergel, Anders Gabrielson & Jens Lindvall.

Een leven na Golden Earring

Met uitzondering van Matthijs van Nieuwkerk liet de Nederlandse televisie het einde van Golden Earring vorige maand redelijk geruisloos passeren. Hoe relevant is dat medium eigenlijk nog? Die vraag bekruipt mij als ik zie hoe het bericht over de spierziekte ALS van Earring-gitarist en oprichter George Kooymans de gemoederen op sociale media blijft bezighouden.

Komende donderdag viert Kooymans onder dit troebele gesternte zijn verjaardag. Zijn 73-ste alweer. En het idee is dat dan uit alle vensters en ramen het grootste wapenfeit uit de geschiedenis van de Nederlandse popmuziek klinkt: ‘Radar Love’. Het AD ging afgelopen week zelfs langs bij het pand waar Barry Hay de eerste zin met zwarte viltstift op het witte papier pende.

I’ve been drivin’ all night, my hands wet on the wheel

Ce Soir
Alle aandacht trekt daar naar toe, maar kort na die wereldhit verschenen direct nog twee majestueuze popsingles: ‘Instant Poetry’ en vooral ‘Ce Soir’. Juist afgelopen week verscheen een nieuwe en vertaalde herbewerking van die laatste enigszins vergeten Golden-Earring klassieker. Met een gastrol voor – geloof het of niet – Barry Hay!

Klaar om de wereld te bestormen

Op de site Designyoutrust zijn een paar unieke foto′s geplaatst van een dan nog piepjonge George Harrison, ook wel ‘de stille Beatle’ genoemd. Het is 1961, met de veerboot op weg naar Hamburg als Jurgen Vollmer zijn camera richt op  de toen 18-jarige gitarist uit Liverpool. ‘Het was chemisch’, vertelt Jurgen. ‘Ik mocht George het meest. Hij was erg stil en verlegen, net als ik, en ook een dromer.

Vollmer had nog nooit eerder een fotosessie gedaan en gebruikte een Rolleicord-camera. Hij vuurde een rol van twaalf zwart-witfoto′s af op de Alster-veerboot en de beste daarvan staan nu online op het genoemde foto- en design-platform.

18-Year-Old Teddy Boy George Photographed by Friend Jurgen Vollmer in 1961 at Rabenstraße Stop in Hamburg

De beste muziek hoorde je op je 14e

Zelf heb ik altijd gedacht dat de muziek die ik op mijn tiende hoorde, de meeste indruk op me heeft gemaakt. Onderzoekers vroegen zich af hoe dat eigenlijk komt.

Ze lieten 470 volwassenen tussen de 18 en 82 jaar 111 popsongs horen uit de hitlijsten van 1950 tot 2015. De muziek die in hun tienerjaren populair was gaf hen ‘een vertrouwd gevoel’ en werd het meest gelinkt aan herinneringen. De piek lag in de uitkomsten van dit onderzoek overigens rond de 14 jaar.

top-40-1969-wk-33

Vooral 40-plussers vonden muziek uit hun tienerjaren ook echt beter dan nieuwere muziek, klinkt het in de studie die in vakblad Music and Science verscheen. Dat zou kunnen komen, doordat we in deze periode meer nieuwe ervaringen opdoen, maar ook doordat herinneringen mogelijk anders worden opgeslagen door biologische en hormonale veranderingen die in de pubertijd plaatsvinden. Het complete artikel

Het wrede lot

Laten we er niet te moeilijk over doen. Op hogere leeftijd verliest iedereen steeds meer. Maar waarom verliest de legendarische Beatles-producer George Martin als eerste zijn gehoor? Waarom verliest radiomaker Sjors Fröhlich als eerste zijn stem en kan nu Golden Earring-gitarist George Kooymans ineens zijn plectrum niet meer vasthouden?

Het bericht van zijn progressieve spierziekte (ALS) emotioneert me al dagen.
Misschien nog wel meer dan de dood van John Lennon, Prince en David Bowie. Omdat George Kooymans van zo nabij (Den Haag) is en mijn hele muzikale leven ‘overspant’. Dank je ‘Sjors’. Voor álles.

God bij zijn Jukebox

De bedenkers van Spotify worden schathemeltje-rijk van hun bedenksel. En namens alle artiesten die door al het illegale gedownload nu ook nog eens geen stuiver verdienen omdat ze niet meer kunnen optreden, doe ik er regelmatig mijn beklag over. Maar….

Voor de muziekconsument gaan er via Spotify wel werelden open. Neem de playlist die Simon Whittle met ons deelt. Hij kon niet kiezen en serveert onder de titel ‘God′s Eternal Jukebox’ niet minder dan 6530 titels voor ons uit.

 

Pagina 11 van 25

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén