NasNico

It's in Dutch and about SOUND & VISION

Shocking Blue: nóg een hit!

Het was Shocking Blue die er begin 1970 als eerste Nederlandse popgroep in slaagde de eerste plaats te bereiken in de Amerikaanse hitlijsten. Vele landen zouden volgden. ‘Venus’ werd een wereldhit en dat is nooit meer geëvenaard.
Toch is het een ander nummer van de groep die momenteel door nieuwe generaties over de hele wereld wordt ontdekt.

‘Send Me A Postcard’ was de eerste single uit 1968 waarin Mariska Veres als zangeres was te horen. Haar zang én haar verschijning waren destijds een sensatie, maar dat het nummer de tand des tijds zo heeft doorstaan komt ook omdat het is ontdekt als ideaal lesmateriaal voor beginnende basgitaristen. YouTube staat vól met staaltjes huisvlijt, waarbij wordt geoefend op juist deze akkoorden.

En van Ivani Martinez en Jordan Filler en natuurlijk … die drums!

Bekend is dat Kirst Novoselic van Nirvana een groot bewonderaar was van de bassist van Shocking Blue. Hij bekende in de ‘Seattle Weekly‘ dat hij is beïnvloed door ‘Send Me A Postcard‘ en noemde de in 2018 overleden Klaasje van der Wal in een blog ‘a bass player god.
Maar bijvoorbeeld ook Jack White van The White Stripes is een fervent fan en speelde ‘Send Me A Postcard’ live op het Lowlands-festival. En sindsdien op festivals en clubs over de hele wereld. Zoals hier:

Ik weet niet of deze onder het Russische embargo valt 🙂

En in Portland (USA), van de Beatniks, en hier en deze uitvoering van Стереошейк. PS. Ook waanzinnig deze uitvoering van Flashback

Zie hoe Алиса Гулюкина voor haar 14 (!) abonnees haar best doet om indruk te maken op juist dít nummer van Shocking Blue

Ondertussen ziet het naar uit dat het eerste single’tje van Shocking Blue, dat destijds in Nederland maar een bescheiden hit werd, wereldwijd een langere adem heeft dan het overbekende ‘Venus’.
Zo verscheen van het Britse electronische muziekduo Ladytron een compilatiealbum (‘Softcore Jukebox‘) en ook daarop prijkt tussen namen als My Bloody Valentine, Nancy Sinatra, The Fall en Candi Staton toch ook weer…. ‘Send Me A Postcard’ van Shocking Blue.

Apart: vanuit de badkamer:

Die van Muska (Retropop!) is ook apart en deze van Anna Poldvee en Ja Erki Parnoja is gewoon prachtig

Maar bijvoorbeeld ook Bob Mould, voorman van Hüsker Dü, coverde het Shocking Blue nummer in 2019 nog voor zijn solo-album ‘Sunshine Rock’. In datzelfde jaar was ‘Send Me a Postcard’ te horen in de soundtrack van de tv-serie ‘Hanna’.
En verder zijn er ook op YouTube echt nog tientallen filmpjes van Amerikaanse makelij te vinden met beelden uit de oorlog in Vietnam waar het nummer van Robbie van Leeuwen als soundtrack is gebruikt.

Vooruit: nog ééntje dan!

Dansen in Iran

Een Iraanse rechtbank heeft een jong stel veroordeeld tot meer dan 10 jaar gevangenisstraf (!) voor het dansen bij een van de belangrijkste bezienswaardigheden van Teheran en het verspreiden van een video daarvan. De vrouw droeg tijdens het dansen geen hoofddoek. De video ging viraal als een symbool van verzet tegen het Iraanse regime.

Bij dit bericht vroeg ik me plotseling af hoe het toch zou zijn met Maedeh Hojabri. Zij maakte dansvideo’s op haar slaapkamer, zette die filmpjes op Instagram en verzamelde zo 600.000 volgers.

Dance Universe
Ik – op mijn beurt – postte op 11 juli 2018 een compilatie van die filmpjes op YouTube. Ik heb natuurlijk geen kanaal dat snel viral zal gaan, maar zie toch dat ook dit stukje huisvlijt inmiddels meer dan 6900 keer is bekeken.

Héél even winter

Nou is de ‘winter’ in Nederland natuurlijk nog niet voorbij en ‘maart roert zijn staart’, maar sneeuw van betekenis was er ook in deze editie in grote delen van het land weer niet te zien. Alleen in de provincies als Brabant en Limburg trok in januari een incidentele winterse bui over.

Kaatsheuvel kreeg op enig moment zelfs ‘de volle laag’. De Efteling werd omgetoverd tot een echt winters sprookjespark. Inderhaast werd een drone opgelaten om vast te leggen hoe mooi de winters ook in Nederland ooit moeten zijn geweest.

Marvin – een slechte 1 april

Grote levens, dramatische finales. In het nieuwe podcast-seizoen wordt Marvin Gaye besproken, de fenomenale soulzanger die op de dag voor zijn 45ste verjaardag door zijn vader werd doodgeschoten.

Interviews, reportages, gastoptredens, archiefmateriaal; alles wordt uit de kast getrokken om de mens uit de mythe te halen. Gevoegd bij Gaye’s sombere leven, klinkt de muziek ineens zo veel triester.

Ik schreef er in het voorjaar van 2009 op een voorganger van deze zelfde site ook al eens over. Hier terug te vinden.

UPDATE: Ongetwijfeld naar aanleiding van deze mooie podcast-serie wijdde ook Nieuwe Revu afgelopen week aandacht aan de tumultueuze levensloop en de omslachtige zelfmoord van misschien wel de beste soulzanger die we ooit in ons midden hadden.

Marvin wist dat als hij mijn vader ook maar met een vinger zou aanraken, hij hem zou doden… Het was een genademoord. Mijn vader verloste Marvin uit zijn lijden.’

Zeola Gaye (Zus) in de Washington post
In november 2011 ging in Oostende op zoek naar ‘sporen van Marvin Gaye’. Na wat illegale klauterpartijen trof ik in kelder (!) van Casino-Kursaal , waar ik deze foto maakte, het beeld van de legendarische zanger aan, gemaakt als herinnering aan zijn verblijf in België.
Inmiddels staat het – de Goden zijn gedankt! – in elk geval weer in de foyer.

De aarde afgegraven

Waar een oorlog wel niet goed voor is. We moeten dus áf van gas en olie uit Rusland. Eerlijk gezegd had ik geen idee hoe vervuilend al die andere energiebronnen zijn. Zelfs kernenenergie is ineens weer hip. En er wordt weer steenkool gewonnen en zelfs … (nóg vervuilender) BRUINkool.

Greta Thunberg was twee jaar geleden ook al eens op bezoek in het Duitse bruinkoolwinningsgebied.

Ik moet bekennen dat ik ook niet wist hoe het er vanuit Aussichtspunkt Tagebau Garzweiler Nord zou uit zien, maar dankzij Google heb ik ineens een beter beeld.

Zelfs vanuit de ruimte is inmiddels te zien hoe we de aarde aan het afgraven zijn.

Hoe heftig de beelden van het afgegraven gebied bij Lützerath er ook uit zien; dit veld valt in het niet in vergelijking met de bruinkoolgroeve Hambach tussen Elsdorf en Niederzier.
De groeve was in 2007 bijna 3400 hectare groot, maar zal uiteindelijk 8500 hectare beslaan. Om de bruinkool te winnen moet meer dan zes keer zoveel grond verplaatst worden als er bruinkool gewonnen wordt. De totale diepte van de groeve is ongeveer 400 meter. 

Foto van dronepicr, gemaakt op 24 april 2020 vanaf het uitzichtspunt Terra Nova bij Elsdorf.

Tot zover het oog reikt is nog slechts woesternij te zien. En waarom ben ik niet verrast als ik lees dat de gigantische bruinkoolgroeve inmiddels is uitgegroeid tot een toeristische attractie, compleet met uitzichtpunten, waar je onder een parasolletje de graafwerkzaamheden kunt volgen.

Nostalgische kledingstukken

Afgelopen week was het weer eens zover. Maar liefst vier grote zakken vol met al jaren niet meer gedragen broeken, shirts en jasjes belandden voor recycling-doeleinden in de plaatselijke kledingcontainer. Hoe rigoureus de opruim-actie ook dit keer weer was: deze stukken overleven inmiddels tientallen jaren alle schiftingen.

Ik heb alle albums van de Britse band City Boy. Ze waren een beetje ‘arty’, te vergelijken met Supertramp, maar dan minder succesvol. Inmiddels hoor ik ook niet meer waarom ik ze eind jaren zeventig zo goed vond. Ik woonde nog thuis, bij mijn ouders. En mijn moeder borduurde prachtig het logo van de hoes van hun derde LP Young Men Gone West op mijn favoriete spijkerjasje.

En er was meer huisvlijt in de familie. Zo maakte mijn zus een natuurgetrouwe kopie van de pyjama die komiek/acteur Robin Williams droeg in de Amerikaanse comedyserie Mork & Mindy.
Hij komt ook even voorbij in deze compilatie:

Mork & Mindy (1978-1982) met in de hoofdrollen Robin Williams en Pam Dawber

Dit T-shirt droeg ik alleen op hoogtijdagen – zoals hier op vakantie in het Italiaanse Viareggio. Vandaar dat ie er nog zo piekfijn uit ziet.

Het shirt dateert vermoedelijk uit 1972 toen Radio Veronica – als zeezender toen nog – op de middengolf van frequentie veranderde en de uitzendingen van 192 naar 538 meter werden verplaatst. Wie zegt dat nog wat?
In werkelijkheid was de golflengte trouwens 539 meter, maar speciaal voor het jinglepakket werd gekozen voor het korter klinkende en beter rijmende 538 (op volle kracht). De naam van de huidige zender Radio 538 is ontleend aan de golflengte van de toenmalige zeezender Veronica.

Een vrouw en haar bas

Het staat op mijn ‘bucket list’. Een akoestisch optreden van Esperanza Spalding en dan het liefst solo. De vrouw, enkel met die bas en haar stem. Dan krijg je dít.  Hier covert ze ‘Throw it away’, oorspronkelijk bekend geworden door Abbey Lincoln. (kippevel)

De toekomst van vuurwerk

Na corona kon de overgang naar het nieuwe jaar weer eens ouderwets en dus met veel vuurwerk gevierd worden.
Alleen al in het Oogziekenhuis Rotterdam werden vannacht twintig mensen met oogletsel door vuurwerk binnengebracht.
Bij zes mensen is sprake van ernstig letsel, waarbij gevreesd moet worden dat zij met tenminste één oog minder het nieuwe jaar in gaan. Oogarts Tjeerd de Faber spreekt van een “ouderwetse horrornacht”.

De eerste dag van een nieuw jaar is bij uitstek geschikt voor bezinning. Moeten we hier niet eens mee ophouden? Ik hou ook van lichtspel in de lucht, maar zo kan het toch ook?

Pagina 13 van 93

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén