Elk jaar staat Michael Jackson op uit zijn graf, precies zoals dat te zien is in zijn baanbrekende muziekclip ‘Thriller’. Nog altijd spreekt het inmiddels 43 jaar oude nummer, vooral vanwege de spectaculaire danschoreografie van Michael Peters, tot de verbeelding van nieuwe generaties.
Dat leidde in 2009 tot een vermelding in het Guinness Book Of Record toen 13.000 (!) mensen in Mexico City de straat op gingen om gelijktijdig te dansen op het legendarische Michael Jackson-nummer. (zie foto)
En wat begon als een kleine flashmob is inmiddels ook tot een vaste traditie uitgegroeid in de Village Halloween Parade. Het blijft een surrealistisch gezicht: honderden zombies die synchroon de iconische danspasjes van destijds uitvoeren midden op Sixth Avenue, begeleid door schelle kreten, rookmachines en een loeiharde remix van Jackson’s monsterhit.
De organisatie traint elk jaar tientallen nieuwe dansers in de weken voor Halloween. Eerst binnen, daarna buiten, zodat iedereen op 31 oktober precies weet wanneer het heupje links of de zombie-shuffle rechts moet. En dat loont, want zodra de beat inzet, verandert Manhattan letterlijk even in een videoclip uit de jaren ’80.
Als muziekliefhebber en cijferfetisjist kán het niet anders dan dat ik ben gebiologeerd door hitlijsten. Zo ben ik in het bezit van álle Top 40’s die sinds 1 januari 1964 zijn verschenen. En sinds kort heb ik de verzameling kunnen uitbreiden met de volledige collectie van de moeder aller muziekcharts: de Billboard Hot 100, die nog steeds bestaat en nog altijd geldt als de “bijbel” van de muziekindustrie.
Het toeval wil dat die aller-állereerste officiële hitparade ter wereld werd afgedrukt in het Amerikaanse muziekvakblad Billboard juist in de week dat ik werd geboren. Toeval bestaat niet.
Overigens introduceerde dat blad al in 1955 een Top 100, die populariteit berekende via een gewogen formule van radio, verkoop en – toen nog – jukeboxplays. De Top 5 van de allereerste Hot 100 klonk zo:
Op haar nieuwe album ‘Cancionera’ gaat Natalia Lafourcade ver terug naar haar diepste Mexicaanse roots. Alles werd live vastgelegd, zonder opsmuk, in één enkele sessie. En alsof het allemaal al niet mooi genoeg is, heeft ze alle 14 nummers van het vijf kwartier durende prachtalbum ook nog eens volledig gevisualiseerd. Je kunt het allemaal bekijken via deze playlist.
Jaarlijks brengt Forbes in kaart welke overleden beroemdheden nog steeds elk jaar miljoenen bijschrijven op de balans van hun nalatenschap. In 2025 voeren muzikale grootheden de lijst opnieuw aan, aangevuld met iconen uit de film-, sport- en literatuurwereld.
Michael Jackson – de ‘King of Pop’ – blijft met $105 miljoen de onbetwiste nummer één dankzij de verkoop van 50% van zijn masteropnames en muziekcatalogus aan Sony en blijvende inkomsten uit shows als “Michael Jackson ONE” in Las Vegas en de Broadway musical “MJ: The Musical”. Sinds zijn overlijden in 2009 leverde zijn nalatenschap maar liefst $3,5 miljard op.
Door de verkoop van de rechten van het Pink Floyd-catalogus aan Sony, stroomde ook een enorm kapitaal naar de erven van Richard Wright en Syd Barrett (allebei $81 miljoen), mede-oprichters van de legendarische band. Bijna net zoveel was er vorig jaar weggelegd voor The Notorious B.I.G. De moord op rapper Biggie Smalls in 1997 maakte een einde aan zijn leven, maar niet aan zijn merk. De verkoop van zijn muziek en gelicenseerde producten zorgt nog steeds voor een indrukwekkend inkomen. Bij welke dode artiesten klotst het geld nog meer tegen de plinten? Hier een completer overzicht.
Twee keer haalde de Italiaanse zanger, acteur, komiek en regisseur Adriano Celentano de hitlijsten in Nederland. De laatste keer was 53 jaar geleden met de vreemdste songtitel (‘Prisencolinensinainciusol’) die ooit in de Top 40 vermeld stond. De hele tekst is geschreven in het Celentanesca, een fantasietaal die ergens het midden houdt tussen Engels en Italiaans.
En juist daarmee brak hij internationaal door. Behalve in Nederland waar Prisencolinensinainciusol begin oktober 1973 binnenkwam als ‘klapper van de week’, werd het nummer zelfs in Amerika een hit.
Die zegetocht duurt nog altijd voort. Op 8 oktober 2012 stond Adriano Celentano, toen 74 jaar inmiddels, in de Arena van Verona. De TV-show werd door bijna tien miljoen Italianen bekeken. Het hoogtepunt?
Inmiddels is Prisencolinensinainciusol via sociale media ook ontdekt door nieuwe generaties die het nummer nóg populairder maken dan het ooit was. Zo stond het nummer vorige maand weer torenhoog tussen Jan Smit en Taylor Swift in de Nederlandse streaminglijsten. Ter gelegenheid van de vijftigste (!) verjaardag van het nummer, stond de Britse krant Financial Times in het artikel ‘Adriano Celentano’s gibberish song lives on‘ stil bij de lange adem van het nummer. Weer een paar jaar later maak ik deze remix van recente herbewerkingen.
Een paar weken terug verschenen er op Sunset Boulevard in Los Angeles plots grote billboards die de re-release aankondigden van een album dat destijds – in 1973 – nagenoeg onopgemerkt bleef. De muzikale droom van de jonge zanger/gitarist Buckingham en zijn vriendin spatte daarmee uiteen. Hun platencontract werd niet verlengd.
De rest is geschiedenis. Door een speling van het lot kreeg drummer Mick Fleetwood in de studio waar de plaat Buckingham Nicks was opgenomen een paar tracks te horen en hij was direct verkocht. Hij zag in Buckingham een mogelijkheid voor een doorstart. Het is nauwelijks nog voor te stellen, maar zijn Fleetwood Mac was in die tijd een zieltogende groep zonder duidelijke identiteit. De jonge gitarist stelde als voorwaarde dat niet alleen hij, maar dan ook zijn vriendin Stevie een plek zou krijgen in de zoveelste bezetting. En zo geschiedde.
Collector’s item De rest is bekend. Kort daarna verscheen het album ‘Rumours’ waarvan er wereldwijd inmiddels meer dan 40 miljoen (!) zijn verkocht. Na het gigantische succes van ‘Rumours’ groeide het geflopte album van ‘Buckingham Nicks’ al snel uit tot een gewild collector’s item. Via de Amerikaanse import verdeelde platenmaatschappij Polydor nog een aantal exemplaren onder Nederlandse muziekjournalisten.
Dat ik een paar jaar later als verslaggever van een regionaal krantje in de gelegenheid kwam om Lindsey Buckingham meer dan een uur (exclusief) te spreken is tegenwoordig natuurlijk volstrekt ondenkbaar. Ja, het waren mooie tijden!
In dit fragment gaat het over het experimentele vervolg (“Tusk”) op de million-seller “Rumours”. Ik maakte in mijn gebrekkige Engels een vergelijking met “The White Album” (1968) van The Beatles als vervolg op het succesvolle album “Sgt. Peppers Lonely Heartsclub Band (1967). Een groteske vergelijking natuurlijk, maar toen had ik Buckingham wel op zijn praatstoel.
Opvallend in het fragment is verder de openlijke kritiek die hij heeft op de (opportunistische) houding van de andere bandleden. Interne spanningen zijn eigenlijk altijd aanwezig geweest binnen Fleetwood Mac. In 2018 kwam het tot een climax met het ‘ontslag’ van Lindsey Buckingham, nota bene op instigatie van Stevie Nicks. En met het overlijden van bandlid Christine McVie is het hele dikke boek ‘Fleetwood Mac’ definitief gesloten. Of toch niet?
Deze zomer verscheen een cryptische post van Stevie Nicks met de tekst “And if you go forward“, waarop Lindsey Buckingham op zijn social-media kanalen reageerde met “I’ll meet you there“. Daarmee sloeg bij fans direct de vlam in de pan, want het zijn opeenvolgende zinnen uit de tekst van ‘Frozen Love’, het afsluitende nummer van hun obscure album uit 1973. De hype is compleet. Op TikTok vertelt voormalig tv-producer Al Schwartz hoe het allemaal (bij hem…) begon.
Al die opwinding, over een 52 jaar oud album dat nooit op CD is verschenen of op de bekende streamingplatforms was te beluisteren, heeft zijn werk gedaan. Dit weekend komt het destijds geflopte album uit 1973 binnen in de Album Top 10 van Nederland en Engeland. En dinsdag wanneer Billboard de nieuwste Amerikaanse hitlijsten bekend maakt, zal het beeld daar niet anders zijn. Missie geslaagd.
Zijn we hier getuige van de commerciële exploitatie van dé meest intrigerende liefdesgeschiedenissen uit de muziekgeschiedenis? Die leidde recent ook al tot een complete televisieserie (Daisy Jones and the Six) die in Nederland via NPO3 is uitgezonden.
Na de release van ‘Buckingham Nicks’ werkten beiden in 1974 nog wel aan een vervolgalbum dat er nooit kwam. Veel nummers uit die tijd verschenen later op albums van Fleetwood Mac of solo-albums. Het meest bekende nummer uit die periode is ‘Rhiannon’. Wie goed zoekt, vindt nog demo’s uit die periode. Hier een voorbeeld:
Al in 2016 trainde de Nederlandse politie, samen met het bedrijf Guard From Above, adelaars om drones in de lucht te onderscheppen en te testen of roofvogels konden worden omgevormd tot een levend luchtverdedigingssysteem.
De adelaars bleken nauwkeurig en sterk genoeg om apparaten uit de lucht te rukken zonder zichzelf te verwonden. Het project werd uiteindelijk stopgezet vanwege zorgen over de veiligheid van de vogels, maar beelden van adelaars met quadcopters in hun klauwen werden virale internetsymbolen van de superioriteit van de natuur over technologie.
Hier meer foto’s van dit bijna tien jaar oude experiment.
En nóg een bericht van het comité van uitgeleide: Er stond voor dit voorjaar nog een Europese tour gepland, waarbij het blinde Afrikaanse duo Amadou & Mariam ook Nederland zou aandoen. Daar ging een dikke streep doorheen toen de familie en het Malinese ministerie van Cultuur naar buiten brachten dat Amadou Bagayoko op 70-jarige leeftijd in zijn geboortestad Bamako was overleden.
Na hun ontmoeting op het Malinese instituut voor jonge blinden begonnen ze in de jaren zeventig samen muziek te maken. In eerste aanleg opereerde het muzikale stel vanuit Ivoorkust onder de naam Mali’s Blind Couple.
Grammy nominatie Hun wereldwijd succesvolle vierde album Dimanche À Bamako uit 2004, geproduceerd door Manu Chao, betekende voor Amadou Bagayoko en Mariam Doumbia hun doorbraak. Het album kreeg een Grammy-nominatie als beste World Music-album. Ter gelegenheid daarvan werd een documentaire gemaakt die nog altijd op YouTube is te bekijken.
Met hun mix van traditionele Malinese muziek en westerse popmuziek waren Amadou & Mariam veelgevraagde artiesten op de Europese podia. Wat blijft is hun muzikale erfenis met acht prachtige studioalbums. Het laatste dateert van 2021: Afrique Victim. In november van het afgelopen jaar werden door het echtpaar nog opnames gemaakt in de fameuze Abbey Road Studio’s. Onder de noemer: Live Cuts At Abbey Road werden twee nummers opgenomen. Het laatste wapenfeit is te vinden op de site van Amadou & Mariam en dat is hun tevens laatste single, Mogolu, inclusief een prachtige videoclip. (bron)
