“Dit is Opa”, schijft één van zijn kleinkinderen. “Hij werkte bij de luchtmacht, was een echtgenoot, een vader, een opa en we ontdekten ook dat hij een groot fotograaf was. Vanwege z′n werk kwam hij overal en nam dan steevast zijn Voightlander camera mee. Elke keer als hij naar huis kwam kregen we een diavoorstelling, waarna ze in een doos in de kast verdwenen.
Inmiddels is de fotograaf, Stephen Clarke, naar een verzorgingstehuis verhuist. Zijn kleinkinderen zijn benieuwd naar de verhalen achter de teruggevonden opnames. Versleten door de tijd kan hij zich die niet meer helemaal herinneren.
Decennia later zijn kleinkind Stephen Clarke gelukkig erg actief op internet en met Facebook. Hij maakte een prachtige site met een fraaie navigatie en is op zoek naar mensen die de foto′s herkennen.