Dit is hotel Belvoir in Nijmegen waar zich ergens in het jaar 1988 een grote donkere vrouw bij de receptie meldde. Zij kócht één van de appartementen met uitzicht over de rivier de Waal. In de daaropvolgende twee jaar zou ze zich zelden in de hotellobby laten zien. De met raadselen omgeven bewoonster was Nina Simone.
Hoe kwam de wereldberoemde jazzlegende in Nijmegen terecht? Haar beste vriend Gerrit de Bruin had haar naar de Waalstad gehaald in de hoop haar een nieuw leven te bieden. Dat lukte voor even. “‘Ze leed aan een combinatie van schizofrenie en manische depressie.”
De zangeres kon onnavolgbaar zijn in haar kuren. De Bruin: „Je kon haar dan zien veranderen. Ze had meerdere persoonlijkheden. Eigenlijk was ze doodsbang als er een reeks concerten aankwam, ze wilde er zo mogelijk zelfs onderuit komen.”
In het boek Nina Simone – Break Down & Let It All Out verhaalt Gerrit de Bruin over een bezoek aan een Japans restaurant in Nijmegen. Wanneer de tweede gang te lang op zich laat wachten naar haar zin zet Nina het op een krijsen.
Na een tijdje komt de restauranteigenaar naar de tafel met het verzoek of ze de zaak willen verlaten. Daarop ontsteekt Nina in grote woede en roept: “Je mag me niet omdat ik zwart ben.” Met een minzaam lachje antwoordt de eigenaar: “Nee mevrouw, ik mag u niet omdat ik geel ben.” Waarna het tweetal stilzwijgend de zaak verlaat.
In haar autobiografie schrijft Simone verder dat het rustige leven in Nijmegen haar op een gegeven moment begon te vervelen. Begin jaren negentig pakte ze dan ook haar biezen en vertrok naar Amsterdam om uiteindelijk in Zuid-Frankrijk uit te komen waar ze in 2003 overleed.