NasNico

It's in Dutch and about SOUND & VISION

Nieuw fenomeen: hittetoerist

Met de opwarming van de aarde, ontstaat een nieuw fenomeen: toeristen die afreizen naar de heetste plekken op aard om zich daar met selfies of anderszins vast te leggen: hoe heter, hoe beter.

Ze komen speciaal naar Furnace Creek in Death Valley gereden (alleen al vanwege die namen zou je het uit je hoofd moeten laten) om op de foto te gaan met een digitale thermometer. ‘Het is leuk om hier voor zo’n record te zijn’, zei een man in een filmpje op RTL Nieuws. Hij kwam een beetje laconiek-verveeld over, alsof hij elk weekend met een record poseerde, maar veel liever thuis was gebleven om de barbecue schoon te maken.

Met de kennis van nu moet ik toegeven dat ik in 1984 mijn tijd kennelijk ‘ver vooruit’ was. Waar nu ‘hitte-toeristen’ voor een bewijsfoto met hun air-conditioned SUV’s naar het heetste plekje op aarde vliegen, doorkruiste ik met Jan mijn fietsmaat Death Valley op de fiets!
Ik herinner me dat heel af en toe een auto naderde. Vanuit élke auto kwam de vraag of we OK waren/water nodig hadden of … dat we gék waren. Eerlijk is eerlijk. Die laatste vraag werd het vaakst gesteld.

Foto van Jan die ik maakte bij de grens met Nevada

Eenmaal terug én verhalend over alle avonturen stelde mijn toenmalige chef van de krant mij een week vrij om een pagina-vullend verhaal voor de zaterdagbijlage over die fietstocht te schrijven. Dat verhaal kwam er.

Leidse Courant | 17 november 1984 | pagina 24

Paarden op IJsland

Nog ver voordat er een noodzaak was om als ‘klimaattoerist’ voor IJsland als vakantiebestemming te kiezen, maakte ik er in amper drie weken tijd bijna achthonderd foto’s, waaronder opvallend veel foto’s met paarden. Het is mij niet helemaal duidelijk waarom, want ik heb er helemaal niet zoveel mee, maar in combinatie met dat betoverende landschap leverde het fraaie plaatjes op.

Ik maakte de foto’s in 2009 en dacht er weer eens aan terug bij het bekijken van de fotoserie van Petra Marita Leifsdóttir. Ze is – zoals de naam al doet vermoeden – een professionele fotograaf gevestigd in IJsland, beroemd om haar recente serie “Icelandic Horse”. Dezelfde inspiratie, maar – toegegeven – de foto’s van Leifsdóttir zijn van een andere categorie.

Petra heeft jarenlang de fotogenieke paarden in de sprookjesachtige landschappen van IJsland vastgelegd. Haar favoriete locatie voor shoots zijn de majestueuze Skógafoss-watervallen, vooral onder de unieke middernachtzon.

Teleurstellend Emmen

Er zijn genoeg Nederlandse gemeenten die je als toerist prima kunt overslaan. Plekken als Winterswijk, Venlo of Amstelveen, maar er kan er maar eentje het meest teleurstellend zijn. En dat is volgens onderzoek…Emmen.

Het Amerikaanse platform Preply analyseerde honderdduizenden onlinerecensies van toeristen over Nederlandse steden en bezienswaardigheden. En Emmen viel dus het meest tegen.

Het marktplein van Emmen

Veel Emmenaren weten dat hun gemeente ’teleurstelt’. “Best wel balen”, zegt Marjon Kragt, die toeristen helpt bij een informatiepunt, tegen De Telegraaf. “Ik kom hier zelf vandaan en het is fijn hier. In de stad is er misschien niet altijd zoveel te doen, maar in de omgeving is veel mooie natuur.”

Einde van een getroubleerd leven

Hoe kan het dat het overlijden van een zangeres die goed beschouwd lang geleden kortstondig succesvol was, dertig jaar later ineens weer zoveel mensen raakt? Eigenlijk zegt het genoeg dat ‘we’ woensdag met zijn allen meteen dachten aan dat gemillimeterde hoofd, die indringende ogen en die tranen, die ze gewoon over haar wangen liet lopen.

De zangeres die slechts 56 jaar oud werd, ging gebukt onder complexe mentale problemen, die haar al eerder tot het randje van de dood dreven. Zij was de vrouw die ooit op televisie een foto van de paus verscheurde. “Dat was een Madonna-achtige actie”, herinnert presentator Jan Douwe Kroeske zich.

,,Een andere Ierse muzikant, Luka Bloom, vertelde me dat Sinéad O’Connor voor hem een heroïsche rol vervulde in Ierland, wat nog erg conservatief was. Zij wilde daar niet meer leven, als vrouw niet langer het verlengstuk zijn van het keukenblok. Luka Bloom vond dat een heldendaad. De maatschappelijke invloed van Sinéad O’Connor is ontegenzeggelijk groter dan die van bijvoorbeeld Bono van U2 en misschien ook nog wel groter dan die van Bob Geldof.”

Aan de grond genageld
,,Zij is een van die artiesten die kon zorgen voor een uniek, onvergetelijk moment. Haar live-optreden op Pinkpop in 1988 maakte diepe indruk, zowel op ons als aanwezigen als op het tv-publiek. Ik keek als tv-verslaggever vanaf de zijkant toe hoe ze Troy zong voor een publiek dat aan de grond genageld stond. Daar vond een muzikaal historisch moment plaats.”

Een nieuw leven
Onlangs nog verhuisde O’Connor naar een ’leuk, nieuw appartement’ in het westen van Londen. Daar zou ze nieuwe nummers gaan schrijven en zich in alle rust kunnen voorbereiden op een mogelijk nieuw album en zelfs een wereldtournee. Haar nieuwe, vertrouwde omgeving leek haar zichtbaar gelukkig te maken. Zo liet ze nog maar twee weken geleden weten op haar eigen social media-kanaal.

Zie ook: De ogen van Sinead O’Connor

Plots zit er weer leven in

Een internationaal team van wetenschappers is erin geslaagd minuscule wormpjes tot leven te wekken die 46.000 jaar in de Siberische permafrost bevroren zaten. Het is fascinerend en spookachtig tegelijk. Nadat ze voorzichtig waren ontdooid begonnen de diertjes weer te eten en plantten zich voort, melden de onderzoekers in vakblad Plos Genetics.

Niet eerder is het gelukt dieren na zo’n lange tijd weer uit hun extreme winterslaap te halen. Bij eerdere succesvolle pogingen ging het vooral om enkele tientallen jaren, zoals een beerdiertje dat na 30 jaar in het ijs weer tot leven kwam. Twee jaar geleden lukte het wel om een 24.000 jaar oud raderdiertje te ontdooien.

We mogen niet meer bubbelen

‘Vulgaire’ dansen als bubbling zijn dit weekend niet toegestaan tijdens de straatparade op het Zomercarnaval in Rotterdam. De verontwaardiging is groot. ‘Dansen kan heel provocerend of vulgair zijn’, zo meldt het reglement van het Zomercarnaval. ‘Vooral met zijn tweeën, als bepaalde seksuele bewegingen op straat worden nagebootst. Dit is tijdens de parade niet toegestaan.’ Dit geldt specifiek voor ‘bubbling’, dat de organisatie beschouwt als een ‘provocerende, ordinaire dans’, die niet thuishoort op het Zomercarnaval.

Danslerares Tianna Isabella was in shock toen ze hoorde van het verbod, zegt ze. Isabella is drie jaar geleden naar Amsterdam verhuisd vanuit het Engelse Bristol. ‘Daar wonen veel Jamaicanen en die doen ook aan zomercarnaval. Als bubbling daar wordt verboden, ontstaat een volksopstand. Ondenkbaar. In Jamaica, waar mijn wortels liggen, doet iedereen aan bubbling, ook kinderen. In het Caribisch gebied bestaan dit soort dansen al heel lang, ze horen bij de cultuur.”

Ryansley Haize, vicevoorzitter van de organisatie, is verrast over alle ophef. ‘De nieuwe regels hebben niets te maken met mensen beperken in hun culturele uitingen. Meer met de aard van het evenement, het is een familiefeest en daar hoort seksueel getinte dans niet bij.’
Lees hier het complete artikel

Helemaal gemist: Ethel Cain

Ik luister elk weekend naar álle interessante, nieuw uitgebrachte muziek, spel de recensies, bestudeer álle jaarlijstje om er zeker te zijn dat ik niets gemist heb. En tóch stuitte ik pas vandaag op de muziek van Ethel Cain. Met dank aan het Nederlandse weblog Sargasso die één van haar vijf video’s online zettte.

Ethel Cain weet de existentiële verveling van de vroege jaren negentig goed te vangen. Merkwaardig, want ze is pas vijventwintig. Geboren in een fundamentalistisch christelijk gezin uit Florida experimenteerde ze aanvankelijk met christelijke muziek en gregorische hymnen“, stond er ter introductie bij de vreemde clip met die geweldige muziek.

Daarna begon een uitputtende zoektocht naar álles over en van Ethel Cain.
Het overkomt me eens in de zoveel jaar. Plots weer een goudader geraakt.

Transgender
Ethel Cain heet eigenlijk Hayden Silas Anhedönia (24), lees ik nota bene in Trouw. Ze groeide op als kind van een diaken in een Amerikaans stadje. Buiten kerkelijke kringen mocht ze naar eigen zeggen ‘niets kennen’. In haar tienerjaren besefte ze dat ze een transgender vrouw is. Het behoeft geen uitleg dat ze hierbij op weinig steun vanuit haar omgeving kon rekenen. “Het was ik versus mijn hele stadje”, zei ze er later over in een interview.
Zie ook:
The invention of Ethel Cain (The Line of Best Fit)
Musician Ethel Cain nurses Gen-Z America’s broken heart (Vox.com)
Ethel Cain’s American Nightmare (Them.us)

Daarna begon de fascinerende zoektocht naar álles wat Ethel Cain via online kanalen als Instagram, Tumblr en Soundcloud verspreidde en waarmee ze een heuse community van volgelingen opbouwde, waarmee ze kennelijk vorig jaar zelfs een concert in Amsterdam uitverkocht.

Wierook
Ik luister dit weekend naar niets anders dan haar 11 singles en drie EP’s (‘Carpet Bed’, ‘Golden Age’ en ‘Inbred’). En natuurlijk haar officiële debuut-CD ‘Preachers Daughter’. Daarop staat ook het monumentale ‘Thoroughfare’ (hierboven).
Het album klokt meer dan 75 minuten en werd door Crack Magazine, Sputnikmusic, Gigwise, Dazed, Clash Magazine, Paste Magazine en Flood Magazine uitgeroepen tot één van de beste albums van 2022.

Maar ja, die wierook lucht heeft Nederland nooit bereikt. Totdat de wind afgelopen weekend plots van richting veranderde. Leve de Muziek.

Dakloos

Foto: Eveline van Egdom

In het kader van de ‘Week van de Eerlijke Beeldvorming’ lanceert het Haagse Straat Consulaat een reeks persfoto’s dat een realistisch beeld geeft van dak- en thuisloze mensen.

“Dakloze mensen worden vaak eenzijdig gepresenteerd in de media, waarbij de volledige diversiteit van deze groep niet aan bod komt. Het is opmerkelijk dat vrouwen bijvoorbeeld bijna nooit worden afgebeeld.
Ook andere vormen van dakloosheid komen niet aan bod, zoals jongeren die aan hun lot worden overgelaten door jeugdzorg, mensen die in tentjes in het bos slapen en mensen die van de ene naar de andere bank verhuizen”,

Foto: Eveline van Egdom

Pagina 7 van 93

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén