Verderrie. Hoe ver vooruit het weer voor Den Haag en omstreken ook wordt voorspeld; Het blijft zes graden en aan de regen en grijze luchten komt geen eind. Geen winter gehad maar ik ben het zat.
Ik wil de zon op de huid, luieren onder een palmboom aan een tropisch strand.
Een Bacardi in de hand.
Ik wil een plekje aan de vloedlijn in Gamboa (Morro de Sao Paulo)
en muziek van Bob Marley in mijn oor.
Eigenlijk wil ik gewoon even als Rhavi met zijn Lisa.
De video werd gemaakt ter gelegenheid van de opening van Westfield Stratford City, een groot nieuw winkelgebied. Jake Lunt brengt de ontwikkeling van de modestijlen gedurende de laatste honderd jaar in honderd seconden in beeld. En daar blijft het niet bij. Ook de muziek verandert mee, en vervolgens ook de dansstijlen nog eens.
Juist op 18 januari 2014 postte de Australische landschapsfotograaf Nathan Kaso zijn impressies van een bezoek aan de wateren van Greenstone op het zuiderlijk eiland van Nieuw-Zeeland. Daar komt volgens mij alles samen wat de natuur zo overweldigend maakt. De film begint precies daar waar ik ooit was en toen dacht: als er een hemel op aarde bestaat, dan moet ik daar nu zijn. Ik beloof jullie: het is mijn laatste verwijzing naar een timelapse film. Het is er de dag voor.
De uit Bath, Engeland afkomstige Jack Fisher was eind vorig jaar even in Amsterdam om een nieuwe hyperlapse video op te nemen. De video heet Amsterdam In Motion en bevat ook veel beelden van het lichtfestival in de hoofdstad dat juist tijdens Fishers bezoek plaatsvond.
Info voor de freaks: voor de opnames gebruikte Fisher een Canon EOS 6D met een Canon EF 17-40mm f/4L USM.
Was er maar wat meer tijd. Bijvoorbeeld om vanaf deze plek wat meer te delen. Het zit er even niet in. Een snelle impressie van mijn voorbije week in Israël die ik gisteren op YouTube postte wil ik jullie niet onthouden. Hierbij:
Hier trouwens nog meer foto’s
Het overkomt me eens in de – pakweg – vijf jaar dat ik op nieuwe muziek stuit alsof ik een goudader raak. Ik had het ooit met de debuut-elpee van Whitney Houston (1985) en zeker met ‘The Living Road’ van Lhasa de Sela (2003).
Mag of moet ik ‘Sing To The Moon’
daar nu al aan toevoegen?
Dit schreef ik begin maart 2013 en er is geen reden die woorden negen maanden later terug te nemen. In de worsteling om te komen tot de (wat mij betreft) mooiste nieuwe muziek kwam ik uiteindelijk toch weer uit op Laura Mvula als numero uno.
De enige ster uit ‘Married With Children’ die na het einde van deze legendarische sitcom nog een hele carriere voor de boeg had, was Christina Applegate. Zij zette tien jaar lang met veel overtuiging het vooroordeel neer dat dom en blond bij elkaar horen. Het zou tot 2010 duren tot iemand er in slaagde deze prestatie enigszins te benaderen. Dat was Britt Dekker in ‘Echte meisjes in de jungle’.
Hoe dan ook. Applegate is in de VS nog altijd een bekendheid en mocht onlangs dan ook weer eens aanschuiven in de talkshow van Conan O’Brien. Daar blikte de actrice terug op haar 2013. Waarin ze trouwde met een Nederlandse man.
Dutch?! Dat vond Conan wel een leuk onderwerp. En dus ging het al snel over een liedje van Drs. P. over twee gezusters uit Overveen.
Opvallend is dat de naam Karamazov uit de titel in het nummer zelf nergens wordt genoemd. Het lied is dan ook beter bekend onder de (foutieve) naam Tante Constance en tante Mathilde.
Op het onvolprezen MokBlog schreef ik bijna drie jaar geleden al eens over de toekomstige mogelijkheden van glas. Ik ben echt geen futuroloog, maar niet lang daarna kwam Google Glass.
Hoe slim die brillen zijn en onze nabije toekomst op zijn kop kunnen zetten zie je in het onderstaande filmpje mooi verbeeld. Of we er gelukkig van worden is een tweede maar indrukwekkend is het wel.