De nieuwe CD van Sufjan Stevens beneemt je de adem. De gerenommeerde muzieksite Pitchfork deelt een 9.3 uit voor deze kale biografie, een ongekend hoge score voor deze Britse kwaliteitsbewakers.
Sufjan Stevens’ new album, Carrie & Lowell, is his best. This is a big claim, considering his career: Michigan (2003), stripped-down Seven Swans (2004), Illinois (2005), and knotty electro-acoustic collection The Age of Adz (2010).
En zo is het. Aan de lyrische recensie zelf komt geen eind, maar ik wil ‘m jullie niet onthouden.
Carrie is de getroubleerde moeder van Sufjan: schizofreen, drugsverslaafd en ze liet haar kleine kinderen meer dan eens achter. Zo fluisterzingt hij in ‘Should Have Know Better’
when I was three, three maybe four, she left us at that video store
Tot zover Carrie. Ze is dood. Lowell Brams is de stiefvader van Sufjan Stevens, die vijf jaar lang met Carrie getrouwd is geweest. De betekenis van die periode bezingt Sufjan in het titelnummer. Het was zijn season of hope.
Lowell Brams is er nog en is tegenwoordig directeur van een platenmaatschappij: Asthmatic Kitty. Dit kleine onafhankelijke bedrijfje richtte hij in 1999 op… samen met zijn stiefzoon Sufjan.
Update: Sufjan Stevens heeft de track ‘Exploding Whale’ die niet op het album staat online gezet. Het nummer stond op een 7-inch single die tijdens de tour van Stevens verkocht werd, maar bij deze single zat geen downloadcode. Daarom is het nummer nu maar ‘gewoon’ online gezet. Beluister hem hieronder.