Als je van emoties in de sport houdt, kijk dan vooral de vrouwenfinale van het US Open terug en dan meer in het bijzonder naar de prijsuitreiking. Serena Williams was op weg naar wéér een record maar zag zich in die finale onverwacht geplaatst tegenover de jonge Japanse Naomi Osaka (zie foto) die gewoon op alle fronten béter was.
De wedstrijd werd ontsierd én beïnvloed door een ongebruikelijke woede-uitbarsting van Serena Williams, die de scheidsrechter zelfs betichtte van discriminatie en seksisme. De Japanse wist zich tijdens de tijdens de tumultueuze ceremonie na afloop van de wedstrijd met haar houding geen raad en probeerde haar tranen achter haar cap te verbergen.
Ze had haar hele tennisjeugd gedroomd ooit in de finale van de US Open tegen haar grote idool te spelen. Nu deze droom was uitgekomen verexcuseerde de Japanse zich in tranen bij het Amerikaanse publiek dat het geen droomfinale was geworden.
Mooi maar ook pijnlijk om terug te kijken. Serena Williams had zich inmiddels herpakt en probeerde het publiek dat ze onbedoeld zo had opgejuind tot bedaren te brengen (‘stop boo-ing’), maar het mocht niet meer baten.
UPDATE: Enkele uren na de wedstrijd hervatte Williams haar misplaatste kruistocht tegen de scheidsrechter. Da′s alweer een paar weken geleden en tijd heelt alle wonden. En dús ben ik nu toch weer onder de indruk van Serena′s bijdrage aan de campagne ter nagedachtenis aan Chrissy Amphlett, de aan borstkanker overleden Divinyls zangeres die ook in Nederland bekend werd met het toepasselijke ‘I Touch Myself’