Verrassend resultaat. Enkele dagen na het online zetten van de foto’s, brak juist deze – mijns inziens niet optimaal geslaagde – foto als eerste door de grens van meer dan honderd downloads. Niet geslaagd, vanwege het lage tegenlicht dat ik niet goed wist te ‘beantwoorden’. De downloaders zitten er kennelijk niet mee.
Het schijnt volgens onbevestigde berichten dat Ilse de Lange & Waylon bij hun eurovisie-avontuur de muziek van The Civil Wars voor ogen hadden. Joy Williams en John Paul White vormden – net als The Common Linnets, naar nu blijkt – een onmogelijk duo. Joy zong brave christenpop liedjes, terwijl John Paul White meer zijn heil zocht in stevige rock. Tijdens een workshop in Nashville ontdekten ze dat hun stemmen samen alle verschillen wist te overbruggen en er iets moois ontstond.
Dat vond de rest van Amerika ook en er waren direct twee Grammys voor hun debuut CD Barton Hollow. Buiten de optredens zelf begonnen de irritaties zich zó op te stapelen dat een tour door Europa halverwege moest worden afgebroken wegens “interne onenigheid en ambitieverschillen”.
Vorig jaar verscheen onverwacht nog wel een titelloos vervolg op Barton Hollow die op de hoogste positie van Billboards albumlijst binnenkwam. Sinds de opnamen van die CD hebben Joy Williams en John Paul White elkaar naar het schijnt nooit meer gesproken.
Persbericht
Vorige maand werd in een officieel persbericht van de platenmaatschappij de split van het zangduo ook formeel bekendgemaakt. “Het minste wat ik kan zeggen is dat ik bedroefd en teleurgesteld ben dat we als duo uit elkaar gaan”, reageerde Joy Williams. “JP is een fantastische muzikant en ik zal altijd dankbaar zijn voor de muziek die we samen maakten.
En ook alweer weg overigens. Bij gebrek aan wifi verloopt dit verslag een beetje met horten en stoten. Het is niet anders.
Het centrum van Malmö kon me trouwens ook niet erg boeien, maar daarom heen liggen een paar leuke ‘hippe’ wijken. Ook is Malmö een walhalla voor fietsers met al die aparte paden en prima bewegwijzering. Geen kaart nodig gehad.
Maar goed, dat was inmiddels alweer gisteren. Vandaag via de Sontbrug – beroemd van de crimiserie ‘The Bridge’ verder westwaarts richting Denemarken.
Mag ik jullie voorstellen: dit is Gunde Johansson, mijn laatste muzikale ontdekking. Ik moet me er nog even stevig in verdiepen, want erg veel is er op het internet niet te vinden over deze Zweedse troubadour. Dat intigreert omdat ik zondag in Filipstad stuitte op zijn standbeeld. Mijn idee bij een standbeeld: dan was je van betekenis.
Het eerbetoon is trouwens gemaakt door de van oorsprong Nederlandse kunstenares Henny Kortenhoeven. Binnenkort hoop ik vanaf deze plek meer informatie en wellicht zelfs muziek van Johansson te kunnen aanbieden. Dat gaat niet meevallen.
Zo ben ik er nog niet over uit of de muziek van Broder Joachim van zijn hand is (de tekst is van Dan Andersson) of dat het hier om een Zweedse traditional gaat. Feit is dat ook jongere generaties dat nummer op hun setlist hebben staan. Zoals Sofia Karlsson.
Paddestoelen
Ondertussen geniet ik van de nazomer in Zweden en maak ik lange boswandelingen, fascineert de stilte, slechts onderbroken door het klapwieken van een incidenteel overvliegende kraanvogel en fotografeer ik vooral paddestoelen. Heel veel paddestoelen. Omdat ze er zijn. UPDATE:
Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén
