Categorie: De muziek Pagina 11 van 30

De grootste naam in de muziek op dit moment is Daisy Jones, ondanks het feit dat ze volledig fictief is. Daisy, de hoofdrolspeler in Amazon Prime’s nieuwste serie Daisy Jones & The Six. Het verhaal volgt de snelle opkomst en nalatenschap van de band, maar waar komt de inspiratie voor de band vandaan?

De auteur van de roman zegt dat de band niet rechtstreeks gebaseerd was op een specifieke muziekgroep en inspiratie putte uit de muziekscene van de jaren ’70. Lezers van de roman denken daar anders over: Daisy Jones & The Six is ​​in feite gewoon Fleetwood Mac.

De nalatenschap van Fleetwood Mac is tweeledig: een deel ongelooflijke discografie en een deel onweerstaanbare romantische machtsstrijd. De boegbeelden van de band, Stevie Nicks en Lindsey Buckingham, deelden een muzikale connectie die hen door periodes van liefde en oorlog voerde, een beladen relatie die Daisy Jones’ Daisy en Billy Dunne inspireerde. Nicks merkte ook dat ze verliefd was op Mick Fleetwood in de begindagen van de band.

Rumours
De fictieve erfenis van Daisy Jones & The Six draait om een ​​enkele plaat met de titel Aurora, waarvan de totstandkoming wordt gedocumenteerd in de roman en de nieuwe serie. Een vergelijkbare reputatie volgt op het beroemdste album Rumours van Fleetwood Mac, waarvan bandlid Mick Fleetwood ooit zei: ‘Het heeft ons bijna vermoord.’ bronartikel

Eén van de mooiste nummers van James Taylor is niet alleen volgens mij, maar ook volgens ‘Songcatcher’ Maarten Schild – de échte kenner – Long Ago And Far Away.

Taylor zingt het hier tijdens een optreden bij de BBC in November 1971 toen hij 23 jaar oud was. Die STEM.

Het komt van zijn 3e album ‘Mud Slide Slim & The Blue Horizon’. In zijn aankondiging zegt hij: “This is a tune about things not always turning out as you expected they would.” 
Herkenbaar?

Tal van muziekcritici buigen zich momenteel over de vraag waar het ongekende succes van de Haagse Goldband vandaan komt. Niet sinds Doe Maar was een band in Nederland zo populair. Watskebeurt?

Van Nederpopanthems tot trancekrakers, van clubcultuur tot aan oer-Haagse matten: ze remixen het allemaal in een eigenzinnige saus die onmiskenbaar Goldband is. Na een waanzinnig jaar als dé festivalact van vorige zomer, het binnenharken van de Popprijs én een rits Edisons. Een mooie aanleiding voor popplatform 3voor12 om hun muziek met een vergrootglas te bestuderen.
Waar haalt Goldband de mosterd vandaan?

Boudewijn de Groot, Golden Earring en Doe Maar lopen als een rode draad door mijn leven. Eén van de vroegste herinneringen: de dubbel-LP ‘Vijf Jaar Hits‘ van Boudewijn de Groot, die we na schooltijd draaiden.
Van de jaren zestig was het in tijd een kleine stap, maar muzikaal een reuzensprong naar de Golden Earring in de jaren zeventig. En hetzelfde geldt eigenlijk naar de hoogtijdagen van Doe Maar, die liggen in de jaren tachtig.

In de decennia daarna ben ik Boudewijn, George van de Earring en Henny van Doe Maar altijd blijven volgen. Met het vandaag verschenen ‘Mist’ valt het doek en ik ben helemaal niet verbaasd dat deze monumentale afscheidsplaat mij zo diep raakt.

Het is spookachtig eng en tegelijkertijd machtig facinerend. Da’s een mooie samenvattende zin natuurlijk, maar heb ik ‘m wel echt geschreven of heb ik die overgenomen van ChatGPT, de kunstmatig intelligente tekstgenerator. Het is de hype van dit moment.

Inmiddels zijn er talloze apps en websites zoals deze, waar(mee) je je oude zwartwit familiefoto’s kunt ‘actualiseren’ en je vage zwartwit herinneringen dichterbij lijken te komen.
En als het om de stormachtige ontwikkeling van AI (Artificial Intelligence) gaat dit ook de muziekwereld op z’n kop zetten. Vorige maand verscheen een nieuw album van Eva Cassidy waarin ze haar mooiste nummers in een nieuwe bewerking zingt, begeleid door het Londen’s Symphony Orkest.

Met orkest!

Alleen; Eva Cassidy is al ruim 25 jaar niet onder ons en hier klinken de nummers van wijlen de zangeres ineens anders dan alle spaarzame opnames die er van haar bestaan.
Het antwoord op dit mysterie is ook hier weer het gevolg van de nieuwste AI toepassingen, zo lees ik in een bericht op de Nederlandse fansite van de te vroeg overleden zangeres.
Met behulp van de nieuwste technieken zingt de overleden zangeres voor het eerst in haar leven op een nieuwe manier. En alles anders, met orkest!

Met Creepin’ van Metro Boomin, The Weeknd en 21 Savage staat in de Top 40 voor de derde keer een nummer in de top 3 dat is gebouwd is om één en hetzelfde sampletje, ‘geleend’ van Enya (Boadicea). Het komt zelden voor dat één liedje zo vruchtbaar is.

In 1987 zette Enya het op haar debuutalbum. Boadicea, een lied waarvan de klanken heel bekend zijn, maar dat als origineel niets deed in de hitlijsten. The Fugees maakten de melodie wereldberoemd door het te gebruiken in Ready or not, Mario Winans samplede het nummer in I don’t wanna know en beide liedjes schopten het in de Top 40 tot de bovenste drie. De volgende variant, Creepin’, bereikt deze mijlpaal vandaag ook.

Toch komt Boadicea qua ‘hergebruik’ echt niet in de buurt van het meest gesampelde liedje allertijden. Volgens whosampled.com is maar liefst 6054 keer een deel van de song Amen, Brother van The Winstons door andere artiesten gebruikt. Het gaat dan in het bijzonder om een stukje van een ‘kale’ drumbreak van zeven seconden, met een paar fraaie ritmische variaties.

Onder de liedjes die een stukje van Amen, Brother gebruikten, zitten meerdere hits en de variatie in stijlen is groot. Wat te denken van Informer (Snow), Straight outta Compton (NWA), Fire Starter (the Prodigy) en You know I’m no good van Amy Winehouse.

Berooid en dakloos
Veel heeft de bedenker van die legendarische drum-riff, Gregory Coleman, er niet aan overgehouden. Minder dan niets om precies te zijn. Hij overleed berooid en dakloos in 2006 in Atlanta. Drummer Gregory Coleman, de man die met zijn typische drumwerk historie schreef, eindigde berooid en dakloos. Hij overleed in 2006 in Atlanta. Richard Spencer, de bandleider van de Winstons, maakte zich in latere jaren wel eens boos om het plagiaat, zoals hij de samples betitelde. Tegelijkertijd voelde hij zich ook gevleid dat het lied zo vaak werd is gebruikt.

Lees hier het complete artikel

Min of meer bij toeval stuit ik op een video die nog maar vier dagen geleden is gepost. De groep heet ‘Volk’, het nummer ‘Tussen Die Lyne‘ en de clip is prachtig. Even Google’n, maar dát valt tegen want ik kom in mijn eerste zoektocht niet verder dan de groep uit Kaapstad komt. Verder geen spoor.

Inmiddels weet ik iets meer. De maker postte gisteren op Facebook: ‘Die volle EPK video vir Tussen Die Lyne is ook nou uit op die nuwe VOLK YouTube kanaal. Gaan gooi ’n like en ’n subscribe daar. Terwyl jy daar is kyk die musiek video ook.’
Heel erg schiet het nog niet op met dat nieuwe YouTube-kanaal van VOLK, want het telt tot nu toe slechts 24 abonnees, maar ze reageren bijna allemaal:
“Ek kan amper huil. So trots op hoe dit uitgedraai het!”
“Een van die mooiste songs wat ek in jare gehoor het”
En ook mooi deze: “Kruip onder my vel”

’n Boereorkes
Uit een bericht op showme.co.za blijkt dat Frank Freeman in elk geval al anderhalf jaar met zijn nieuwste project bezig is. En in dat artikel verklaart hij ook geïnspireerd te zijn door de muziek van The War on Drugs.

En daarmee is ineens verklaard waarom ik zo aansloeg op de clip van ‘Tussen Die Lyne‘, die nog altijd wereldwijd niet meer dan 895 keer is bekeken, maar daar komen vast nog heel veel meer ‘views’ bij.

VOLK is ‘n smeltkroes. Wat is dit om Afrikaans te wees? Ek kom van Bloemfontein af en my eerste ervaring om saam met ander mense musiek te maak was in ‘n boereorkes.

Frank freeman presents volk & vaarwel

Het was Shocking Blue die er begin 1970 als eerste Nederlandse popgroep in slaagde de eerste plaats te bereiken in de Amerikaanse hitlijsten. Vele landen zouden volgden. ‘Venus’ werd een wereldhit en dat is nooit meer geëvenaard.
Toch is het een ander nummer van de groep die momenteel door nieuwe generaties over de hele wereld wordt ontdekt.

‘Send Me A Postcard’ was de eerste single uit 1968 waarin Mariska Veres als zangeres was te horen. Haar zang én haar verschijning waren destijds een sensatie, maar dat het nummer de tand des tijds zo heeft doorstaan komt ook omdat het is ontdekt als ideaal lesmateriaal voor beginnende basgitaristen. YouTube staat vól met staaltjes huisvlijt, waarbij wordt geoefend op juist deze akkoorden.

En van Ivani Martinez en Jordan Filler en natuurlijk … die drums!

Bekend is dat Kirst Novoselic van Nirvana een groot bewonderaar was van de bassist van Shocking Blue. Hij bekende in de ‘Seattle Weekly‘ dat hij is beïnvloed door ‘Send Me A Postcard‘ en noemde de in 2018 overleden Klaasje van der Wal in een blog ‘a bass player god‘.
Maar bijvoorbeeld ook Jack White van The White Stripes is een fervent fan en speelde ‘Send Me A Postcard’ live op het Lowlands-festival. En sindsdien op festivals en clubs over de hele wereld. Zoals hier:

En in Portland (USA), van de Beatniks, en hier en deze uitvoering van Стереошейк. PS. Ook waanzinnig deze uitvoering van Flashback

Ondertussen ziet het naar uit dat het eerste single’tje van Shocking Blue, dat destijds in Nederland maar een bescheiden hit werd, wereldwijd een langere adem heeft dan het overbekende ‘Venus’.
Zo verscheen van het Britse electronische muziekduo Ladytron een compilatiealbum (‘Softcore Jukebox‘) en ook daarop prijkt tussen namen als My Bloody Valentine, Nancy Sinatra, The Fall en Candi Staton toch ook weer…. ‘Send Me A Postcard’ van Shocking Blue.

Apart: vanuit de badkamer:

Die van Muska (Retropop!) is ook apart en deze van Anna Poldvee en Ja Erki Parnoja is gewoon prachtig

Maar bijvoorbeeld ook Bob Mould, voorman van Hüsker Dü, coverde het Shocking Blue nummer in 2019 nog voor zijn solo-album ‘Sunshine Rock’. In datzelfde jaar was ‘Send Me a Postcard’ te horen in de soundtrack van de tv-serie ‘Hanna’.
En verder zijn er ook op YouTube echt nog tientallen filmpjes van Amerikaanse makelij te vinden met beelden uit de oorlog in Vietnam waar het nummer van Robbie van Leeuwen als soundtrack is gebruikt.

Vooruit: nog ééntje dan!