Ik luister elk weekend naar álle interessante, nieuw uitgebrachte muziek, spel de recensies, bestudeer álle jaarlijstje om er zeker te zijn dat ik niets gemist heb. En tóch stuitte ik pas vandaag op de muziek van Ethel Cain. Met dank aan het Nederlandse weblog Sargasso die één van haar vijf video’s online zettte.
“Ethel Cain weet de existentiële verveling van de vroege jaren negentig goed te vangen. Merkwaardig, want ze is pas vijventwintig. Geboren in een fundamentalistisch christelijk gezin uit Florida experimenteerde ze aanvankelijk met christelijke muziek en gregorische hymnen“, stond er ter introductie bij de vreemde clip met die geweldige muziek.
Daarna begon een uitputtende zoektocht naar álles over en van Ethel Cain.
Het overkomt me eens in de zoveel jaar. Plots weer een goudader geraakt.
Transgender
Ethel Cain heet eigenlijk Hayden Silas Anhedönia (24), lees ik nota bene in Trouw. Ze groeide op als kind van een diaken in een Amerikaans stadje. Buiten kerkelijke kringen mocht ze naar eigen zeggen ‘niets kennen’. In haar tienerjaren besefte ze dat ze een transgender vrouw is. Het behoeft geen uitleg dat ze hierbij op weinig steun vanuit haar omgeving kon rekenen. “Het was ik versus mijn hele stadje”, zei ze er later over in een interview.
Zie ook:
The invention of Ethel Cain (The Line of Best Fit)
Musician Ethel Cain nurses Gen-Z America’s broken heart (Vox.com)
Ethel Cain’s American Nightmare (Them.us)
Daarna begon de fascinerende zoektocht naar álles wat Ethel Cain via online kanalen als Instagram, Tumblr en Soundcloud verspreidde en waarmee ze een heuse community van volgelingen opbouwde, waarmee ze kennelijk vorig jaar zelfs een concert in Amsterdam uitverkocht.
Wierook
Ik luister dit weekend naar niets anders dan haar 11 singles en drie EP’s (‘Carpet Bed’, ‘Golden Age’ en ‘Inbred’). En natuurlijk haar officiële debuut-CD ‘Preachers Daughter’. Daarop staat ook het monumentale ‘Thoroughfare’ (hierboven).
Het album klokt meer dan 75 minuten en werd door Crack Magazine, Sputnikmusic, Gigwise, Dazed, Clash Magazine, Paste Magazine en Flood Magazine uitgeroepen tot één van de beste albums van 2022.
Maar ja, die wierook lucht heeft Nederland nooit bereikt. Totdat de wind afgelopen weekend plots van richting veranderde. Leve de Muziek.