NasNico – Pagina 82 – It's in Dutch and about SOUND & VISION

De donkere kamer van Fred & Ferro

Gepubliceerd op 27 februari 2016

Zeven jaar na WO II emigreerde Duitsman Fred Herzog (1930) met niet veel meer dan zijn camera naar Canada. Daar kwam hij in contact met de Zuid-Afrikaanse Ferro Shelley Marincowitz, met wie hij zijn interesse in fotografie deelde.

Zo zeer zelfs dat Fred en Ferro op enig moment niet alleen hun fotohobby deelden maar ook een appartement, zo gaat het verhaal. In dat appartement vonden ze genoeg ruimte voor de bouw van een gezamenlijke donkere kamer. Daarin kwam hun passie verder tot ontwikkeling.

Over the next several years, Herzog read about technique, studied other photographers, and spent every spare moment shooting. His friendship with Marincowitz eventually led to getting a job as a medical photographer himself, first at St. Paul’s Hospital, and four years later at the University of British Columbia. Herzog was obsessed with the energy of the city. He was drawn to the neon signs, the colorful cars, the food markets, and billboards. He wanted to capture life as it was, to document the “American dream”. He wasn’t interested in commenting on social policy or expressing an opinion one way or another, just showing reality. This was one of the reasons he used color film. It was the way he saw the city and the way he wanted others to see it.

Liefde overwint alles

Gepubliceerd op 27 februari 2016

Een bruiloft als theater. De oorlog het decor. In deze Volkskrant serie is de boodschap duidelijk: Liefe overwint álles. Zelfs bombardementen. Ik ga even mee in dat sentiment.
Dit is Homs, Syrië. Februari 2016.

De beste nieuwsfoto van 2015

Gepubliceerd op 26 februari 2016

Niet de kwalitatief beste, maar de meest beklemmende werd bekroond tot de beste persfoto van het jaar. Warren Richardson zag hoe een man bij de Hongaars/Servische grens een baby onder een hek met prikkeldraad doorgeeft . Die foto is bekend.

Eerste prijs in de categorie ‘Daily Life’ ging naar mijn persoonlijke favoriet. Keven Frayers ving China’s koolverslaving in een fraaie compositie. Hierop is te zien hoe mannen een kar voortrekken in Shanxi met op de achtergrond de walmende pijpen van een kolencentrale.

Daily Life, 1st prize singles, World Press Photo Awards (Kevin Frayer – China’s Coal Addiction)Chinese men pull a tricycle in a neighborhood next to a coal-fired power plant in Shanxi, China, November 26, 2015. A history of heavy dependence on burning coal for energy has made China the source of nearly a third of the world’s total carbon dioxide (CO2) emissions, the toxic pollutants widely cited by scientists and environmentalists as the primary cause of global warming. REUTERS/Kevin Frayer via WPP EDITORIAL USE ONLY. NO RESALES. NO ARCHIVE

Aardpracht: Gloeiwormen in Nieuw-Zeeland

Gepubliceerd op 24 februari 2016

Ik heb ze tot twee keer toe zelf mogen aanschouwen, maar nooit zo mooi als in deze timelapse van het avonturierspaar Jordan & Jenna. Zestig uur lang sloten zij zich op in klamme, pikdonkere grotten met slechts het geluid van naar beneden vallende waterdruppels. Hun meegenomen camera’s stonden open op belachelijk ruime sluitertijden om ons daarmee deelgenoot te kunnen maken van één van de mooiste natuurverschijnselen op aarde. Hierbij jullie kans om gloeiwormen in actie te zien.

Een Oekraïense selfie-stick

Gepubliceerd op 23 februari 2016

De T-64 is een tank die geïntroduceerd werd in de Sovjet Unie in het begin van de jaren 60. Vandaag de dag, zo’n 50 jaar later, wordt deze tank nog altijd gebruikt. Bijvoorbeeld in de Oekraïne.

De soldaten hebben op hun roestige tank een hedendaagse camera gemonteerd en nemen ons (modern) een dagje mee tijdens een oefening. Als soundtrack het al even onverwoestbare Rolling Stones’ nummer ‘Gimme Shelter’

Het Amerika dat er niet meer is

Gepubliceerd op 22 februari 2016

Terug naar de Verenigde Staten van Amerika in de jaren vijftig. De Tweede Wereldoorlog was achter de rug. De economie trok weer aan. Vooral in de bouw, maar bijvoorbeeld ook in de auto-industrie.
The America We Lost is een mooi nostalgisch overzicht van die periode. Hierboven zie je de twee inzittenden van een Buick Roadmaster, bouwjaar 1957.

Historische Italianen

Gepubliceerd op 24 januari 2016

Even aadacht voor de enquête die ik tegen kwam op www.150italiani.it, waarbij alle bezoekers zijn uitgevraagd over de allergrootste en belangrijkste Italiaanse helden. Wie waren dat en waarom? Welke bijzondere bijdrage hebben zij geleverd aan Italië, aan de Italiaanse eenheid, aan de Italiaanse cultuur?

De top 15 ziet er als volgt uit:
1 Andrea Pazienza, schilder en striptekenaar
2 Giovanni Guareschi, schrijver
3 Fabrizio de André, schrijver
4 Guglielmo Marconi, uitvinder en natuurkundige
5 Lucio Battisti, zanger en schrijver
6 Giovanni Falcone, onderzoeksrechter
7 Gino Bartali, wielrenner
8 I ragazzi di Via Panisperna, natuurkundigen
9 Enzo Ferrari, ondernemer
10 paus Johannes XXIII
11 Salvatore Luria, microbioloog en Nobelprijswinnaar
12 Gabriele D’Annunzio, schrijver
13 Filippo Tommaso Marinetti, schrijver en dichter
14 Giorgio Gaber, zanger en schrijver
15 Fausto Coppi, wielrenner

Het is een rare uitkomst, maar mijn hart sloeg bijna een slagje over bij het zien van die vijfde plaats in de Italiaanse geschiedenis voor Lucio Battisti.
Na de eerste buitenlandse vakantie (1971) waarin zijn ‘Pensieri e Parole‘ dagelijks over de stranden schalde ben ik Lucio Battisti blijven volgen, tot ver voorbij zijn vroegtijdige dood – voor zover dat mogelijk is.

Hoe onbekend hij in Nederland ook is; Lucio Battisti geldt nog altijd als een van de meest invloedrijke muzikanten uit de Italiaanse popgeschiedenis. Hij bracht in totaal 18 albums uit, waarvan er 13 op de eerste plaats stonden, vaak maanden aan één stuk.
Op YouTube zijn voornamelijk zwartwit beelden met televisieoptredens uit de eerste jaren van zijn loopbaan te zien.
Naarmate het succes groeide, trok Battisti zich meer en meer uit het openbare leven terug.

Het stenen planeetje

Zijn beeltenis komt ook niet meer voor op zijn latere albumhoezen (zie als voorbeeld zijn voorlaatste CD hiernaast). Het enige beeldmateriaal uit die periode zijn de stiekem genomen kiekjes die de paparazzi wist te maken van de man die voor Italië de soundtrack van de 60’er én 70’er jaren schreef (zie foto daarboven)
De kale, elektronische platen die Battisti in de jaren tachtig uitbracht na zijn breuk met Mogol, zijn vaste tekstschrijver, waren beduidend minder succesvol.

Het bericht van zijn overlijden leidde niettemin tot een ongekende uitbarsting van emotie in Italië. Mooi is het verhaal van Piero Sicoli en Francesco Mancade, twee Italiaanse sterrekundigen die op 27 februari 1997 ver in het heelal een niet eerder gezien stenen planeetje met een dwarsdoorsnee van amper vijf kilometer ontdekten. Deze astroïde, dit miniscuul kleine lichtpuntje héél ver bij ons vandaan, heet nu officieel ‘9115 Battisti’, vernoemd naar de mysterieuze Italiaanse troubadour.

Anima Latina (1974) wordt nu gezien als Lucio Battisti's artistieke hoogtepunt, zijn eigen Sgt. Pepper.

Anima Latina (1974) wordt gezien als Lucio Battisti′s creatieve hoogtepunt, zijn Sgt. Pepper.

Té echte poppen

Gepubliceerd op 23 januari 2016

De Russische Michael Zajkov maakt poppen van een speciaal soort klei. De kunstwerkjes zijn zo intens realistisch dat het bijna griezelig wordt. Zajkov studeerde beeldhouwkunst in het zuiden van Rusland en werkte na zijn studie een paar jaar bij een poppentheater.

Hoewel hij pas in 2010 zijn eerste pop maakte,
wist hij in korte tijd een grote schare enthousiaste fans te verzamelen.
In maart opent Zajkov zijn nieuwste expositie in Moskou.
Dichterbij zijn zijn werkjes hier te bewonderen.
Meer info in dit bronartikel.