Hoe zou deze mooie marktstraat in Damascus er nu bij liggen? De Russische televisiezender RT liet een drone door de straten van de Syrische hoofdstad vliegen. De beelden zijn om stil van te worden. Het enige wat je dan nog hoort, is het lage zoemende motorgeluid van de drone zelf.
Bohemian Rhapsody was de Britse kersthit van 1975. En daarna werd het nummer alleen maar groter. Bijna twee generaties later klinkt het zo:
Ter gelegenheid van dat 40-jarig jubileum dook op YouTube een passend eerbetoon op met medewerking van het Engelse Nationaal Ballet, gemixt met onder andere een strijkkwartet van de Royal Academy of Music en opnames van de Trinity Boys Choir.
Een foto vertelt soms meer dan in duizend woorden valt samen te vatten. Dit is Calais. Een man loopt door een uit improvisorische tenten opgetrokken overnachtingsplaats. Onder het met prikkeldraad afgetopte hek hebben zijn mede-kampgenoten de zin
We-Have-A-Dream gekalkt. Of die ooit uitkomt?
Via Twitter en Instagram waren er al wat vluchtige postings van mijn (te) korte verblijf op Santiago, Kaapverdië. Meer fotomateriaal dan hieronder (een korte slideshow) staan op de eigen server, ofwel hier: http://goo.gl/6y5Dkd
Vandaag aanvullend nog wat bewegends op YouTube gepost (zie hierboven)
Zou David Bowie op zijn vijftiende al geweten hebben dat hij wereldberoemd ging worden, vroeg NRC Handelsblad zich af na bezoek aan de tentoonstelling Bowie Is in Groningen.
Uit dat verslag: ‘Je zou het haast geloven, als je de tekeningen ziet die hij in 1962 van zichzelf maakte, toen hij nog scholier was. Bowie (1947), destijds nog gewoon David Jones, beeldde zichzelf af als een magere figuur met blote voeten en bretels over een blote bast. Een rockster in wording. Een jaar later liet hij zich portretteren als bandlid van zijn eerste groep The Kon-Rads. Zelfverzekerd blikt hij in de camera, zittend op een drumstel. Zestien is hij pas, maar vast van plan de wereld te veroveren.’
Dat we die tekening nu kunnen bewonderen, is te danken aan Bowie zelf. In de afgelopen halve eeuw heeft de Britse popster alles bewaard wat hij heeft gecreëerd. The David Bowie Archive telt zo’n 75.000 objecten. „Dat is meer dan de 60.000 stuks tellende collectie van het Groninger Museum”, grapte directeur Andreas Blühm tijdens de opening. bronbericht
Zelf bezocht ik de tentoonstelling op Tweede Kerstdag. Twee weken later, op zijn 69-ste verjaardag verscheen zijn 25-ste plaat Black Star. Bowie las de bewierookte recensies en stierf twee dagen later in zijn kunst, om Ad Visser te citeren.
Pas daarna ontdekten de dames en heren recensenten geschokt alle overduidelijke verwijzingen naar Bowies aangekondigde dood, met name in zijn lugubere laatste single Lazarus.
Op 7 december 2015 was David Bowie voor het laatst publiek te zien bij de première van zijn gelijknamige theatervoorstelling, geregisseerd door Ivo van Hove (de foto hiernaast werd eerder gemaakt tijdens de repetities).
UPDATE: Producer Tony Visconti had Bowie een week voor diens overlijden nog aan de lijn. ‘Hij plande een opvolger voor Blackstar. Ik was opgetogen’, zegt Visconti in een interview met Rolling Stone. ‘Ik dacht – en híj dacht – dat hij nog op zijn minst enkele maanden te leven had. Hij moet heel snel na dat telefoongesprek heel ziek geworden zijn.’
De voor zover bekend allerlaatste foto van David Bowie, gemaakt op
vrijdag 6 januari, de dag van zijn 69ste verjaardag en ter gelegenheid
van de verschijning van zijn 25-ste album Black Star
Op zoek naar informatie over m’n komende reis naar het Kaapverdiaanse eiland Santiago, stuitte ik op een exotische clip van zangeres Mayra Andrade. Zij wordt door kenners geprezen voor haar moderne interpretatie van de traditionele morna muziek die we in Nederland wellicht nog kennen van de legendarische voorgangster van Mayra: Cesária Évora.
Ik zeg Cabo Verde, here I come!
Jaarlijks schrijf de Londense National Portrait Gallery een wedstrijd uit, waar fotografen uit de hele wereld hun meest geslaagde portretten voor inzenden. Het lukte de Nederlandse Jouk Oosterhof om daartussen op te vallen met een opname van haar man André, die zich uitdoste in vrouwenkleren. “Geen pruiken en make-up, ingetogen en eenvoudig, want hij is een heteroseksuele man die normaal ook geen zijden bloesjes draagt”, licht Jouk haar inzending toe.
Mijn persoonlijke favoriet is een foto waarop mensen in de rij staan bij Gaskell’s, een plaatselijke fish & chips-verkoper. Gemaakt ergens in Engeland waar het bijna vanzelfsprekend regent. Deze inzending maakt deel uit van de serie Nighthawks At The Diner die verscheen in de Britse krant The Observer en afhaal-eten op vrijdagavond als onderwerp had.
Hoe zou jij reageren als iemand je aanspreekt die een foto wil maken omdat je mooi bent. Shea Glover legde haar medestudenten van Chicago Highschool vast en toont hun ontroerde reacties. Het levert een fascinerend kijkspel op. Je ziet vertwijfeling, ongeloof, in een geval zelfs boosheid omdat iemand niet geloofde dat het compliment gemeend was, maar ook: een voorzichtige glimlach als het besef indaalt dat de persoon achter de camera het over jou heeft.
Je ziet tegelijkertijd onder welk negatief zelfbeeld veel jongeren gebukt gaan en hoe weinig er eigenlijk voor nodig is om dit beeld aan gruzelementen te slaan.