Wat de persfoto van het gewelddadige nieuwsjaar 2015 wordt? De bovenstaande gelukkig niet, want die werd gemaakt in het Spaanse Guernica, op de set van een nog niet verschenen film over de strijd in Baskenland. De stuntman in het hart van de foto zat 10 minuten later aan de tapas.
De overige foto’s – hieronder wat voorbeelden – zijn voor alle duidelijkheid levensecht.
Het album Dark Side Of The Moon van Pink Floyd – ik schreef er eerder dit jaar over – staat ruim 42 jaar (!) na de release ook deze week weer in het overzicht van de best verkopende platen in de Verenigde Staten. Dat is mooi.
Helemaal vreemd is het dus niet dat bijvoorbeeld Andreas Dittberner zich met de bovenstaande gif-animatie uitleeft op een animatiefilm die de Roemeen Sebastian Cosor. Hij liet zich op zijn beurt weer inspireren door De Schreeuw van de Noorse kunstenaar Edvard Munch. De scene op de brug begint met de legendarische zinnen uit het Pink Floyd album.
And I am not frightened of dying any time will do
I don’t mind. Why should I be frightened of dying?
Het Nederlands Fotomuseum wijdt een tentoonstelling aan Horst P. Horst.
Horst. P. Wie? Iedereen kent zijn foto’s, al is het onbewust.
Horst dicteerde de mode lange tijd in zijn geheel eigen stijl.
De in Duitsland geboren als Horst Paul Albert Bohrman heeft iconische portretten gemaakt die diep in ieders onderbewuste zitten. Denk aan Coco Chanel, liggend, rokend op een divan of een vrouw in corset, op de rug gezien; die!
Vogue!
Aan het eind van de vorige eeuw bracht Madonna hem weer wereldwijd in herinnering door haar clip Vogue (1990), helemaal gemodelleerd naar het vroege werk van Horst. Heel even keerde de Horst-stijl (complexe, dramatische belichting, vervreemdende scènes, kleding vaak maar ten dele zichtbaar, extreme poses) terug in de mode- en reclamefotografie.
Het Mainbocher Corset (1939) is een iconische foto én omgeven door verhalen. Het was Horsts P. Horsts laatste Europese foto; een paar uur later die dag vertrok hij naar de Verenigde Staten op de vlucht voor de oorlog. Vogue publiceerde een geretoucheerde, kuisere versie, waarbij het corset strak om het lichaam leek te sluiten – Horst betreurde dat. Maar een echt mysterie is de identiteit van het eenmalige model. ‘Madame Bernon’ stond er achterop de foto die bij Vogue werd afgeleverd, maar Horst sprak nooit meer over haar.
Ook curator Susanna Brown (van het Victoria and Albert museum, die deze expositie maakte) heeft haar identiteit niet kunnen achterhalen.
Zijn Amerikaanse Vogue-covers in kleur zijn een explosie van rood en blauw en zomerlicht. Horst haalde onbekende jonge vrouwen voor de camera; rijke dames maar ook danseressen en actrices. Die werden Vogue-model, waarom niet? Eén van zijn bekendste modellen werd ‘Lud’ (Ludmila Feodoseyevna), een Russische vluchtelinge die werkte op de postkamer van Vogue en een pakje kwam afgeven bij de fotostudio. In no time verdiende ze een fortuin.
Via de Britse media duiken foto’s op die Batzaya Choijiljav maakte tijdens het jaarlijkse Golden Eagle Festival, diep in Mongolië.
With their wings at full length, beautiful golden eagles soar through the skies in a glorious training session to hunt their prey. Others sit on the arms of their owners and trainers. Batzaya Choijiljav from Mongolia has taken these magnificent pictures at the annual traditional Kazakhs festival, October 2015.
He said: “The photos were taken during the 17th Golden Eagle Festival in the Bayan-Ulgii province in Altai Mountains of Western Mongolia and the festival is just amazing.
Dressed in traditional Indian dress-wear, the trainers line up on their beautiful equine friends as they prepare to send the eagles for their hunt.
Also the majestic eagles at work in many different scenarios.The staggering poses the horses are captured in, express their professionalism to the hunt, to race into the wind to allow the trainer release the bird of prey.
The festival was founded in 1999 to preserve Kazakh’s unique culture, tradition and to protect golden eagles.
Nu al weet de Britse zangeres Josienne Clarke wat ze op vrijdag 22 januari van het komende jaar gaat doen en ik eerlijk gezegd ook. Samen met Ben Clarke is ze dan te gast op een Acoustic Alley-avond in Theater aan de Steeg; via het wijkpark amper 450 meter lopen van mijn huis. Met wat inschikken kunnen er zo’n 80 waarnemers toegang krijgen tot de piepkleine concertzaal. Die is in elk geval te klein om plaats te bieden aan alle muzikale begeleiders die te zien zijn in de onderstaande video-registratie.
Van vakantiespreiding hebben ze in China nog nooit gehoord en dus hielden de vakanties op 7 oktober jl. abrupt op. Alle inwoners van Beijing probeerden allemaal op het laatste moment weer thuis te zijn. En dan krijg je dus dit:
Als er mooie snelweg zou liggen en er geen oorlog zou woeden, moet je met een beetje doorrijden in twee uur tijd van Tel Aviv in Israël naar Damascus in Syrië kunnen rijden. Wie op DistanceCalculator de beide steden invoert om uit te zoeken wat de kortste route is, wordt met de neus op de feiten gedrukt.
Natuurlijk hou je rekening met een stukkie omrijden, maar dít voorgestelde reisplan maakt wel héél duidelijk hoe onrustig het in deze regio is. De kortste weg van de hoofdstad van Israël naar de hoofdstad van buurland Syrië vergt een 2984 kilometer lange autorit. Ter vergelijking: met de benzine die je daar voor nodig hebt, rij je van
Den Haag naar bijvoorbeeld het Russische Novgorod!
Mooi toch? Voordat er vragen over komen: De muziek is van Tina Dickow
Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén