Gemiddeld kijken Nederlanders tien uur per week naar Netflix. De makers zijn er trots op dat het lukt om de kijkers binnen twee afleveringen verslaafd te maken aan een serie, waar dat eerder 3 tot 5 afleveringen duurde.
Sidney Vollmer, schrijver van het boek ‘On/off: op zoek naar balans in digitale tijden’, zegt: “Diensten als Netflix, Facebook en Twitter zijn leuk, maar worden ontwikkeld door bedrijven die maar op een ding uit zijn: jouw aandacht. Daarom worden ze met behulp van psychologische trucjes zo verslavend gemaakt, dat mensen zich er maar met moeite van kunnen losmaken. In mijn boek haal ik het experiment van de bottomless bowl aan: als je een schaal snoep neerzet die zichzelf continu aanvult, blijven mensen ervan eten. Ook als ze eigenlijk al genoeg hebben. Netflix is een treffend voorbeeld van zo’n bottomless bowl.”
Misselijkheid
De grootste troef van Netflix zijn de gebruikersgegevens die worden verzameld. Vollmer: “Op basis daarvan weten ze precies wat je graag kijkt, wanneer en in welke volgorde. Om nog maar even op de vergelijking van de schaal snoep terug te komen: Netflix kan op basis van die gegevens niet alleen de schaal aanpassen aan jouw lievelingskleur, maar haar ook nog vullen met je favoriete snoep en er bovendien voor zorgen dat ze nooit leeg raakt.” Glamour concludeert: Netflix is als een snoeppot waarvan je blijft eten tot ver na het punt van misselijkheid. meer
Wow! In My Room van The Beach Boys uit 1963 is orenschijnlijk een eenvoudig meerstemmig nummer, dat je zo kan nazingen na één keer luisteren. Toch is het veel complexer dan je denkt om het echt goed te laten klinken.
