New York verdient als geen andere stad de eretitel ‘The City That Never Sleeps’. Oostenrijkse filmmakers besloten de stad in al zijn pracht vast te leggen op een wel heel bijzondere manier: in een serie timelapses. In tien dagen werden 65.000 foto’s gemaakt, goed om 2,6 terabyte aan opslagruimte in beslag te nemen. Het duurde 36 uur om het eindproduct in elkaar te zetten: een filmpje van 3 minuten (bron). Hier het resultaat:
Bovenstaande foto is er één uit een reeks van antieke postkaarten van heuvels, kustlandschappen en steden in Ierland omstreeks 1890. Ze danken hun kleur aan het photochromie-proces, waarbij wordt gewerkt met een stof die onder invloed van licht kan veranderen van kleur. Hierbij werd gebruik gemaakt van vier tot veertien lithografiestenen, gemaakt uit rotsachtige substanties, voor elke kleur één. Hier meer uitleg.
De fotochromie was het populairst in de jaren negentig van de negentiende eeuw toen de kleurenfotografie al wel in ontwikkeling was, maar nog extreem duur. Fotochroom werd ontwikkeld in Zürich bij de firma Orell Füssli en kreeg bekendheid door het Amerikaanse bedrijf Detroit Photographic Company, dat vele briefkaarten uitgaf waarbij gebruik gemaakt werd van de fotochroomtechniek.
Er was meer dan alleen passie voor muziek in het leven de grootste Belg aller tijden. In 1967 haalde Jacques Brel zijn vlieg- en zeilbrevet en bevoer hij samen met minnares Maddly Bamy per zeiljacht Askoy II de Atlantische en Stille Oceaan. Uiteindelijk belandde het paar op het Frans-Polynesische eiland Hiva Oa, waar Brel ook begraven ligt. Net als de Franse kunstschilder Paul Gauguin. Vanwaar die aantrekkingskracht van het 320 vierkante kilometer en 2190 inwoners tellende eilandje in de Stille Oceaan? Mark Gielen ging voor het Belgische weekblad Knack op onderzoek uit.
Et par manque de brise le temps s’immobilise / Aux Marquises
“Wie kent die obsederende frasen niet uit een lied van Jacques Brel, dat alleen hij kon geschreven hebben? Om ze te begrijpen, te voelen en te zien, moet je lang reizen: Parijs, Los Angeles, Papeete en Hiva Oa, drie vluchten die gestel en hersenen danig ontregelen. De trip kan nog langer, als traagste initiatie in de Markiezeneilanden, die kruimels in de oneindige Stille Oceaan: met de Aranui, een vrachtboot die met levensmiddelen en passagiers de tocht van Tahiti naar de 1500 kilometer noordelijker gelegen archipel maakt.
Carpaccio van tonijn
Die twaalf eilanden tussen evenaar en Steenbokskeerkring zijn het andere eind van de wereld. Wonderlijk is de baai van Atuona met bergen, zee en wolken, de zon in gevecht met kraterwanden die zelden bloot te zien zijn. De hoofdplaats ligt in het hart van een weggeblazen caldeira. Ik proef carpaccio van tonijn met vanille en anijs, een geitje des Marquises au curry met op het biertje een etiket met het bevallige meisje Hinano. De sterren van het zuidelijk halfrond genieten mee.
Dan de wandeling naar het dorp, langs post, mairie, apotheek en gendarmerie, de klim naar le cimetière waar de man van zoveel chansons begraven ligt. Zijn huis op de heuvel is afgebroken, maar zijn botten rusten op Hiva Oa, begraven op de Markiezeneilanden die hij met elpee en een lied op de kaart heeft gezet: “Et la mer se déchire infiniment brisée / Par des rochers qui prirent des prénoms affolés.”
Eerst breng ik een groet aan de duivelse Gauguin met een beeldje van Oviri, een van zijn Polynesische schonen. Dan vertraagt mijn pas, stokt en komt tot ingetogen stilstand. Tussen bloemen slaapt de man die rechtopstaand wou leven, een ram zoals ik, sans être adulte op zijn 49 jonggestorven: Jacques Brel. Op de steen: 8-4-1929 en 9-10-1978, zijn beeltenis vergezeld door zijn laatste geliefde Maddly.
Lees hier Gielens’ hele verhaal.
Ivan Alifan is een getalenteerde kunstenaar die momenteel in Canada woont. Hij is de zoon van de Russische schilder Anna Razumovskaya. Momenteel baart hij opzien met zijn een reeks olieverfschilderijen onder de verzameltitel: It′s Not Milk. Alifan′s portretten combineren overdaad met sensualiteit en doordat het allemaal zo extreem is kán het niet anders of roept het sterk wisselende reacties op bij de kijkers. Het is dus geen melk, maar is het kunst?
“This series is an exploration of the modern gaze; of ambiguous figurative paintings that are revealed and transformed within the act of the individuals’ views. These portraits are not an attempt to render physical characteristics but rather create a language of underlying sexual subtexts. Using ambiguity as a tool demands the viewer’s exploration of their psyches and provokes self awareness”
“To have a painting that can exist as an alluring object and shift into an eroticized figure disarms and naturalizes the modern gaze; decriminalizing sex in art. Whether an individual sexualizes the figure, or becomes embarrassed and nervous by the mere suggestion, this is all a process which occurs independently from the painting. Breaking down barriers of the different modes in which the body can exist in social spheres and contemporary art.”
Het is weliswaar het belangrijkste popalbum in de muziekgeschiedenis, maar de manier waarop de release van ‘Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band’, vijftig jaar later, commercieel wordt uitgemolken gaat alle perken te buiten.
Ik ben er na alle ‘digital remaster′s en ‘alternative takes’ wel een beetje klaar mee. Interessanter vind ik de zoektocht van de Britse krant Daily Mail naar Melanie Coe (Ze leeft nog!). Juist over haar gaat namelijk de Beatles-klassieker ‘She′s leaving home’ op Sgt. Pepper′s Lonely Hearts Club Band.
Paul McCartney las op een ochtend in een krant het bericht over het dan 17-jarige meisje Melanie Coe dat van huis weggelopen was. Toevallig had McCartney haar drie jaar eerder ontmoet tijdens de opnames van het Britse televisieprogramma Ready Steady Go. Meer: The making of…
Met Shape Of You heeft Ed Sheeran het record van langst genoteerde nummer 1-hit in de Top 40 op zijn naam geschreven. Het nummer van de Britse zanger kwam op 21 januari van dit jaar op de eerste plaats en heeft sindsdien de nummer 1-positie zonder onderbreking weten te bezetten. Daarmee voert Ed Sheeran de Top 40 nu voor 14 weken aan. Die prestatie werd in ruim 52 jaar Top 40-historie niet eerder geleverd.
In 2012 schreef Gusttavo Lima het record op zijn naam door met Balada voor 13 weken op nummer 1 te verblijven.
Marco Borsato raakte toen zijn record uit 1994, 12 weken op nummer 1 met Dromen Zijn Bedrog, kwijt.
Wie waren nou, in 52 jaar Top 40-geschiedenis, de voorgangers van Ed Sheeran?
Hier mijn samenvatting van obscure foto‘s van beroemde momenten of beroemdheden.
Zoals te zien in deze serie.
James Cameron, Leonardo DiCaprio and Kate Winslet on the set of Titanic:
Martin Scorsese’s notes on Robert De Niro’s tattoos in Cape Fear:
14 year old Jodie Foster showing off her basketball skills at Lycée Français de Los Angeles:
Olivia Newton John and John Travolta at the Grease premiere party, 1978:
Alfred Hitchcock directing Janet Leigh on the set of Psycho:
Princess Diana and Prince Harry at Thorpe Park, 1993:
Jack Nicholson and Michael Douglas on the set of One Flew Over The Cuckoo’s Nest:
Donald Trump:
Alice Cooper in a Charlie Chaplin t-shirt:
David Bowie and Mick Jagger chilling on a couch:
Marilyn Monroe:
Frank Sinatra eating pancakes on the set of From Here to Eternity:
Bill Gates:
Hillary Clinton and Bill Clinton playing some ball:
Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén
