Categorie: De muziek Pagina 9 van 24

Noem het een bekentenis. Zou ik ooit zo’n liefhebber van Fleetwood Mac zijn geworden als Stevie Nicks daar geen deel van had uitgemaakt? Iets voor hun doorbraak met het album ‘Rumours’ kwamen ze naar Nederland en was er tijdens een boat-cruise door de Rotterdamse haven aan boord volop gelegenheid voor interviews.

Popfotograaf Barry Schultz schoot zijn filmpjes leeg op de toen nog niet zo beroemde ‘2e zangeres’ Stevie Nicks, die niet zo lang daarvoor tot de groep was toegetreden. In zijn blog ‘Floatin’ around with Fleetwood Mac‘ legt Schultz uit: “Iedereen was leuk en vriendelijk, al was het moeilijk om een gesprek aan te knopen omdat ze allemaal werden geïnterviewd. Ik heb me geconcentreerd op het maken van foto’s, voornamelijk van Stevie. Ze maakt nou eenmaal een mooiere foto dan John McVie of Lindsey Buckingham”.

RT OldPicsOfCelebs: Stevie Nicks, Fleetwood Mac, on a cruise boat in the harbor of Rotterdam, April, 1977. https://t.co/pXgNhOzfBj pic.twitter.com/6LN7OXRwTe

— Charmy Women (@charmy_women) July 16, 2018

We zijn inmiddels 16.251 dagen later en nog steeds kom je op sites als Tumblr en Pinterest foto’s tegen van de toen bijna feeëriek ogende zangeres. En steeds blijf ik er weer even op hangen. En ik ben kennelijk de enige niet. ‘Truly adore all the photos taken on this day. Look at that face. ♡ Photographed in Rotterdam, the Netherlands for Rumours in 1977‘, schrijft een fan op Tumblr.

Stevie Nicks had het koud op die boot in de haven en was ook behoorlijk grieperig, maar desondanks of misschien wel dankzij dat koortsige juist die dag op haar allermooist. Die avond trad Fleetwood Mac op in de Jaap Edenhal in Amsterdam waar Schultz trouwens ook was en deze foto’s maakte.

Kort nadat Lana del Rey zich waagde aan Joni Mitchell′s ‘For Free’ verschijnt nu de nieuwe CD van maestro David Crosby.
Hij vernoemde zijn album zelfs naar datzelfde iconische nummer en kiest voor een duetvorm samen met Sarah Jarosz.
Beetje kippenvel wel, maar de haren gaan pas echt recht staan bij het origineel.

Ik heb vanavond even licht moeten huilen (excuus) bij het zien van deze mooi – en in kleur – bewaard gebleven aflevering van de legendarische
‘Dick Cavett Show’ waarin Joni live zingt.

Zelfs Nieuwsuur besteedde ruim aandacht aan het halve eeuw geleden verschenen album ‘Blue’ van diezelfde Joni Mitchell.
Alle liefhebbers van vijftig jaar en jonger die haar om onduidelijke reden nog niet kennen, kunnen het programma hier terug zien.

Hoewel Barbara Pravi mijn oude jongenshart heeft gestolen, vond ik Måneskin de terechte winnaar van het Eurovisie Songfestival.
Los van het winnende ‘Zitti e Buoni’ duiken er momenteel in de Europese hitlijsten tal van andere nummers en albums van de Romeinse band op.

Het duidt op een zoektocht van muziekliefhebbers, die ik ook momenteel afleg. In mijn geval gaat die terug naar de zomervakanties in de vroege jaren zeventig van de vorige eeuw, toen ik nog braaf met mijn ouders de zomervakanties doorbracht in het Italiaanse Viareggio.
Met muziek van Lucio Battisti op de radio. Ik hoor alle herinneringen terug in bijvoorbeeld de magistrale videoclip ‘Vent’Anni’.

Maar ik hoor niet alleen Italië en die vakanties, maar ook de muziek van Led Zeppelin. Even voor alle duidelijkheid: Ethan Torchio, Victoria De Angelis, Damiano David en Thomas Raggi waren in de hoogtijdagen van Led Zeppelin & Battisti nog niet eens geboren. Maar alles keert terug.

Nooit eerder deed Nederlandstalige muziek doet het goed, zowel bij het publiek en in de hitlijsten. De voorbije weken blokkeerden Snelle & Maan met ‘Blijven Slapen‘ – 10 weken nr. 1 – Suzan & Freek met ‘Goud‘ de weg naar de toppositie in de Top 40. De grote man achter dat commerciële succes blijft het liefst achter de schermen. Wie is Arno Krabman?

Zijn aanpak lijkt op die van de Amerikaanse rockproducer Brendan O’Brien (Pearl Jam, Bruce Springsteen, AC/DC), een van Krabmans inspiratiebronnen. Ook de Zweedse topproducer en -songwriter Max Martin (Britney Spears, Backstreet Boys, The Weeknd) is een belangrijke invloed. Net als Martin is Krabman een perfectionist op het gebied van melodie en ook dynamiek.

Hits als ‘Goud‘ en ‘Blijven Slapen‘ draaien dan ook niet alleen om catchy refreinen, maar net zo goed om de rustmomenten daaromheen. Zoals Holger Schwedt, een collega-producer, het verwoordt: “Wat me aanspreekt in zijn producties is de schoonheid van de eenvoud, de kunst van het weglaten. Hij kan heel goed filteren wat wel en niet werkt in een song. Alles wat je hoort heeft een functie. Samen met zijn bijzonder goede smaak is dat een recept voor hits.”
Dagblad Trouw heeft een mooi verhaal over de grote onbekende Arno Krabman. Hier vind je het hele artikel.

In America′s succesvolle debuutjaar 1972 flopten de beide opvolgers van hun Top 40 hit ‘A horse with no name’ in Nederland. Toch wist met name het radiovriendelijke ‘Ventura Highway’ zich aan de vergetelheid te ontrukken. Bijna dertig jaar later dook het nummer zelfs plots weer op de Top 2000 om nooit meer uit die lijst van muziek met eeuwigheidswaarde te verdwijnen.

En dat zorgt er weer voor dat vijftig jaar nadat Dewey Bunnell het nummer schreef, nieuwe generaties er kennis mee maken. Zoals de jongens en meisjes van The Barefoot Movement.
De groep bestaat uit violiste Noah Wall, mandoline-speler Tommy Norris, gitarist Alex Conerly & Katie Blomarz op contrabas. Alle vier zingen ze ook en dat gebeurt vaak meerstemmig. Op hun YouTube pagina kun je hun covers beluisteren & bekijken. (bron)

Het is ondertussen alweer 44 jaar geleden dan vanaf planeet Aarde twee Voyager raketten werden weggeschoten, met als primaire doel om de buitenste ringen van ons zonnestelsel te onderzoeken. Dat is gebeurd.

De beide ruimtesondes bevinden zich inmiddels in de zogeheten interstellaire ruimte, de ruimte buiten ons zonnestelsel. Het zijn de enige door de mens gemaakte objecten die de interstellaire ruimte ooit hebben bereikt. De twee sondes zijn te volgen via deze website van de NASA.

Omdat het altijd al de bedoeling was om na dat onderzoek met de Voyager door te reizen naar het grote onbekende, besloot de NASA met beide vluchten een gouden ‘grammofoonplaat’ mee te sturen met allerlei gegevens over de planeet van herkomst. Het idee om een bericht mee te sturen voor buitenaardse wezens kwam van de Amerikaanse professor en astronoom Carl Sagan (1934-1996) bron

Interessant natuurlijk om na te gaan wat er dan in die digitale ‘flessenpost’ mee zou moeten en wat niet. Opinietijdschrift De Groene Amsterdammer stelde zich die vraag ook.
Het is een onwerkelijke en ontroerende gewaarwording dat al deze klanken en beelden nog ergens in het heelal rondzweven als de mensheid misschien al uitgestorven is. bron

Till Lindemann kennen jullie het best als de zanger van Rammstein, maar de man is zoveel meer. Zo is hij ook acteur en schrijft hij gedichten, die in niets te maken hebben met de muziek van Rammstein.

Lindemann groeide op in de voormalige DDR. Hij werkte in zijn jonge jaren als schrijnwerker, mandenvlechter, galerijtechnicus en wagenmaker. Maar zijn voornaamste wapenfeit uit die tijd was dat hij Europees jeugdkampioen op de 1500 meter zwemmen werd en daarna zelfs werd genomineerd voor de Olympische Spelen van 1980 in Moskou.

Playboy
Hij werd op het laatste moment van deelname uitgesloten omdat hij tijdens het Europees jeugdkampioenschap in Rome zonder toestemming het hotel was uitgelopen om – geloof het of niet – een Playboy! tijdschrift te kopen. Geen idee of het klopt. Ik citeer slechts zijn biografie op Wikipedia.

Maar nu – veertig jaar later – strijkt Till Lindemann in een compleet andere gedaante alsnog in Moskou neer. Om zijn karakteristiek donkere stem op te zetten en nu eens in het Russisch te zingen over ‘Lubimiy Gorod’, ofwel zijn ‘geliefde stad’, speciaal opgenomen voor de Russische film ‘Devyatayev‘.
Er zijn meerdere videoversies in omloop. Zoals deze zwaar patriottistische, waar De Eeuwige Leider Vladimir Putin ongetwijfeld een beetje nat van wordt. Maar dit is de officiële versie: